De zee in!

Na een frisse duik in de Lillebælt

Weer thuis na een lang weekend. Vlug het caravannetje leeggeruimd, op de fiets naar het strand en plons, het water in!

Kijk Marije - ik vond de jurk die we ooit op de markt kochten terug, achter in de kast. Zo gemakkelijk voor op het strand.


Kijk, we waren een paar dagen naar Ribe en Ribe ligt aan de zee en achter de dijk ligt de marsken. dat is drassige, moerrasachtige grond, die bij hoge vloed overstroomt.

Hier komen duizenden, wat zeg ik honderduizenden vogels bij elkaar om hun buiken vol te eten voordat de naar het zuiden vliegen. Vooral spreeuwen. Sort Sol noemt men het fenomeen, Zwarte Zon.

Marsken en daarachter de waddenzee.

Het hele gebied tussen Ribe en het zuidwesten van het land is beschermd gebied - een deel van de waddenzee.

Daar kun je dus niet zwemmen.

Veel meer informatie over de waddenzee is te vinden in het nieuwe vadehavscentret

Het gebouw zelf heeft een voorname architectprijs gekregen en ligt daar in z'n Scandinavische eenvoud aan de rand van de zee.

Het is de hele zomer druk bezocht geweest; nu was het veel minder. We kregen een miniconcertje bij de ingang.

We fietsten van Ribe naar Vester Vedsted.

Achter de dijk en langs de Kammersluis tussen Ribe å (riviertje) en de open zee.

 Ik klom boven op de dijk.

We fietsten achter de dijken met het wijde land aan onze linkerkant.

Nee, geen verharde fietspaden maar schapenwegen.

't Is net Nederland, nietwaar.

Morgen ietsje meer over Ribe, het oudste stadje van heel Scandinavië.