Hawk

Hawk. 

Dat staat er achter op het kleine caravannetje dat we tweede, derde, vierde, vijfde of nog meerdere hands hebben gekocht.

We reden ermee naar Langeland. Het was lang geleden dat ik daar was en je moet hem toch even uitproberen nietwaar?! Kijken hoe en of alles werkt. Dat doet het gelukkig! Het is een echt retro- model. Niks geen luxe, alleen een koelkastje zit erin. En een voortent. Zelfs het tafeltje stamt uit de zeventiger jaren.

Nee, zijn humeur mankeert niks. Het was alleen heel warm ;-)

Er was plek genoeg op de camping; wij hadden een heel ruime plaats voor het huisje op wielen en voor de auto.

De fietsen waren mee en we hebben wat afgefietst!

Langeland heeft hele goede fietsroutes, goed te vinden vanaf Spodsbjerg, maar even buiten Rudkøbimg hebben we een bordje gemist en kwamen van de koers. Dat betekende heel veel extra kilometers.

Wat slaapt de mens dan goed 's nachts.

En nee, het was echt niet zo warm. Vlak aan zee en onder de bomen.

Onze camping lag (ligt nog steeds) in Spodsbjerg, tegenover de haven. In die haven lagen wel 100 bootjes die je kon huren om te vissen, te duiken of gewoon in rond te dobberen. 

Er waren vooral veel Duitsers die visten. Op de camping was een hele afdeling gereserveerd voor het schoonmaken en invriezen van de gevangen vis.

Tja, dan denk ik meteen: lekker vis eten!

"Restaurant Kutterfisken" stond vermeld met vier sterren. Wat een afgang. Het restaurant was een soort friettent en het eten kreeg van ons tien min-punten! Poeha; alles in de frituur...jammer...

Zaterdag fietsten we eerst naar Rudkøbing. (we kwamen voorbij het jobcenter waar onze zoon werkt- ook leuk). Wij gingen  rondneuzen in het gezellige kleine stadje - waar ooit de fysicus Hans Christian Ørsted geboren is.

Leuke winkeltjes! Ik keek m'n ogen uit bij "Pigekammeret", een winkeltje? een museum? een...?

Hier een kleine collectie; er was nog veeeel meer!

Enfin, wij dronken een kop koffie en gingen op zoek naar een lunchcafé. Ach ach, Langeland is geen culinarische belevenis.

Ik wilde een vegetarische salade, de chef een broodje met gerookte zalm. Na lang wachten kwam de zalm...ik had nog niks. ik ging even later maar eens binnen kijken net toen de serveerster naar buiten kwam met een broodje zalm en een salade. Communicatie is een moeilijk ding. En die salade! Dat was alleen wat gewone sla, een handjevol erwtjes, een paar stukjes komkommer en wat snippers ui. Au, dat pluk ik hier uit de tuin en  dan doe ik er nog van alles onder. En als het nu goekoop was....pfft het koste 10 euro.

Nee, Langeland, dat moet beter kunnen. Bijna alle eetgelegenheden hadden alleen burgers en burgers op het menu. Weinig of geen variatie.

wachten op eten

Gelukkig is het eiland mooi. Mooi om te fietsen over mooie 

goede fietsroutes. Rustig, kalm, ontspannen en weids. Vriendelijk groetende mensen in het mooie landschap. De oogst was in volle gang. Hier liggen imense korenvelden; rijk aan tarwe, rogge en gerst. Akker na akker. De volgeladen wagens reden af en aan. Een rijke oogst zo te zien.

Na het ontbijt pakten we de boel samen want we wilden nog wat meer van het eiland zien.

Eerst naar het zuiden, naar Bagenkop.

Daarna naar het Langelandsfort. Tot 1994 was dit een militaire base dat in de tijd van de koude oorlog/het ijzeren gordijn de wateren in het zuidelijke Denemarken moest controleren en beschermen. Nu is het een museum - zoiets als het oorlogsmuseum in Overloon - dat een inblik geeft over de tijd van 1945 tot aan 1990; de tijd van de koude oorlog. Spionage, propaganda, onderzeeërs en ander geschut en nog veel meer. Het is wel een groot terrein en we hebben veel gelopen (wat niet zo goed was voor de rug van de chef - maar hij

deed het toch maar).

Vanwege de corona mochten er maar tien mensen per keer in de vele bunkers. Iederen kreeg een rode wasknijper om op het bord te zetten, zodat je kon zien of er plaats was.

En toen ging het huiswaarts.

't Is net alsof we heel lang weggeweest waren.