Tussen licht en donker.

Mooie herfst; tenminste als de zon schijnt.

Hier de Prinsens Poort, daarchter ligt de binnenstad.

Van de drie gemeentes in het driehoeksgebied is Fredericia de kleinste.

Geeft niks hoor; ik voel me hier thuis.

 De zon heeft zich gelukkig af en toe laten zien. Kijk maar.

De gemeentewerker (de robot-grasmaaier) houdt pauze. Naast het dakje met zonnepanelen. Die grasmaaiers doen hier overal het werk en er is gelukkig (tot nu toe) niemand die hem vernielt of steelt. Er rijden er heel wat rond in onze stad.

Volle maan, dan is het 's nachts misschien wat kouder? 

We hebben tot nu toe nog steeds een nachttemperatuur van 11 graden!

Ik maakte de rekening op van de kilometers die we dit jaar voor de zaak gereden hebben. Voor de boekhouding.

Nou, dat viel mee, of tegen. 't Is maar net hoe je het bekijkt.

Corona-jaar.

Maar ondanks de weer opbloeiende corona zijn er nog geen beperkingen. Ja, de coronapas tonen, dat is alles. Ik ben overigens net uitgenodigd voor m'n booster prik. Ik maakte maar meteen een afspraak en kan maandag over een week komen.  

Een oude collega, van toen ik dertig jaar geleden als pedagoge bij de dagmoeders werkte

had ons vandaag uitgenodigd voor een gezellig samenzijn. Zo op het zicht zijn we niks veranderd. Maar....meer rimpels, grijzer haar, eentje was afwezig, die kon het als dementerende niet aan, eentje was in behandeling voor kanker, eentje had net haar man verloren, een ander had een man die al vijf jaar een depressie had... En we waren maar met z'n zevenen. Mensch, wat ben ik dan toch gezegend!!! 

Gelukkig hebben we ook heel veel gelachen. Heel veel oude verhalen opgehaald en elkaar een hart onder de riem gestoken. Doen we van de zomer nog een keer..