Het eiland der rijken.

Het begon als "kurbad" rond 1900. Thomas Mann, Emil Nolde, de rijke top van de Hansesteden en de "kunstenaars" kwamen naar het waddeneilend Sylt - Söl in het Friesische dialect, Sild op z'n Deens. 

Wij waren een dagje op Sylt. Met weer eens een veerboot van Havneby op Rømø (DK) naar het Duitste waddeneiland. Het eiland is altijd al een eiland geweest dat beroemdheden aantrok, maar sinds de jaren 60 werd het een party-eiland voor de rijken en beroemtheden. Het Saint Tropez van het noorden. Günther Sachs bracht Brigitte Bardot mee en zo begon het! Hier kun je er meer over lezen. Romy Schneider kwam er slechts een maal. Die vond "die blote billen in de golven" maar niks.

Nu hebben voetbal-legendes, politici, film-en tv-sterren, zangers, schrijvers en anderen met een dikke portemonnai er een villa. Een van de "new-rich'ies" (rijk geworden met zijn IT bedrijf) heeft er een kapitaal huis gebouwd. Kosten: 30 miljoen euro! Maar dan heeft het ook een groot zwembad met spa en uitzicht op zee. En ruimtes voor zijn verzameling antieke auto's. Natuurlijk wel een bewaker achter de ketting op het parkeerterrein.

De veerboot legt aan in List en daar is al van alles te zien, te eten en te koop. Voor de doorsnee toerist. Van vlooienmarkt tot eettentjes, van markthallen tot muziek. Ik kocht een magneetje voor de verzameling; nichts weiter.

We fietsten en fietsten en fietsten. Vanaf List tot Kampen ligt er een prachtig fietspad dwars door de duinen heen. Het was erg populair bij de toeristen; grotendeels Duitsers. Die hadden  elektrische fietsen gehuurd en raceden door het gebied. Of ze iets van de schoonheid ervan zagen is nog maar de vraag.

De hei bloeide volop en dat was prachtig om te zien. Die kleuren krijg ik niet op de foto...helaas. Het is allemaal wel gecultiveerd in tegenstelling tot het eiland Rømø, waar wij op de camping stonden. Daar is de natuur wilder. 

 (Bijna) alle huizen hebben een rieten dak en die huizen kosten een kapitaal!

De eilandbewoners kunnen dat zelf niet opbrengen maar wonen veel kleiner en op minder beroemde plekken. Helaas is het eiland daarom 's winters nogal verlaten..

In Kampen, dé jet-set stad, namen we een lunch.

Ik een krabben-soep, de chef een curryworst. Gewoon een bord lekkere soep, maar nog geen sneetje brood was erbij... Ik denk dat wij niet "prominent" genoeg waren ;-).

Een chique dame en heer hadden twee hondjes bij zich, die in een bolderkar werden meegevoerd. Op het terras mochten ze op het brede muurtje zitten om gevoerd te worden met kleine lekkernijen. Ja, ja, je ziet nog eens wat in een jet-set stad..

Kampen is duur! Dat zie je als er in een grote etalageruit slechts één paar schoenen staan. En het andere venster alleen een broekpak als trekpleister toont. Nee, geen prijskaartje te zien.

En dan al die Audi's, BMW's, Porches en cabriolets die de weinige wegen onder druk zetten en (veel te hard) door de stad en over de toegangsweg reden. Toch maar fijn dat het fietspad er lag, want fietsen in de stad was een uitdaging. 

We spaarden wat op de fietsbatterij; je moet immers ook nog terug. Vanaf Havneby tot aan de camping is ook nog eens 12 kilometer. 

Dat sparen was achteraf gezien helemaal niet nodig geweest. Het is er nogal vlak, zelfs door de duinen en op de terugweg hadden we nog steeds een driekwart volle "tank". Reikwijdte angst ;-) tja. 

Hier legt de veerpont aan in List. 

Terug op de camping ondervonden we dat het teveel was geweest voor de chef. Hij kon niet meer van de pijn. Nu zijn we weer thuis en het wordt echt een week lang rust houden!

Ik zelf doe het ook maar rustig aan deze week. Vannacht sliep ik bijna tien uur aan een stuk! Al die frisse lucht en die lange fietstocht. We zullen toch echt moeten leren dat we wat ouder zijn ....