Rondom Fyn: Oude zeilschepen in "Gammel Havn" in de stad.

Daar kwamen ze ; de een-twee-en-driemasters. Ze voeren rondom het eiland Fyn en bleven een nachtje in Fredericia.

Vijftig zeilschepen kwamen de haven in varen.

Het was geweldig feestelijk. Natuurlijk fietsten we erheen.

Over onder andere een wespentaille.

In Koldinghus, het museum in de oude burcht in Kolding, is er een tentoonstelling over hoe men vroeger kleding maakte voor koninklijke personen. Hoe men goud en ander edelmetaal in vooral herenkleding weefde, hoe het kantklossen er aan toe ging dat voor de prachtige kanten kragen zorgde en nog meer van dat. Er waren een aantal robes uitgestald van prinses Benedicte, de zus van koningin Margrethe. Volgens mij mogen deze dames nooit eten, anders kun je nooit zo slank blijven. Haar bruidsjurk was er, avondjurken en robes voor speciale feestelijke gelegenheden. En ja hoor, ze is nog steeds zo slank, die Benedicte.

De andere tentoonstelling die we bezochten, Lisbeth en ik, was die met het beroemde Flora Danica porselein. In 1789 had men alle wilde bloemen en planten in het koninkrijk Denemarken gezocht, getekend en geregistreerd. Het botanische boekwerk bevatte 3240 soorten. Jaren later werd er een servies dedecoreerd met 700 van de wilde planten. Zo prachtig dat vorstenhuizen in Europa er met grote ogen naar keken. Het Flora Danica servies, gemaakt tussen 1790 en 1802. Voor wie het werd gemaakt, waarvoor en waarom is nooit duidelijk geworden. Misschien bedoeld als een cadeau van koning Christian 7 aan de Russiche keizerin Catharina de Grote, maar zij stierf voordat het servies klaar was..

Het servies werd de eerste keer gebruikt in 1803 op de verjaardag van de koning. Het bestond uit 1802 delen, waarvan er nog 1530 bewaard zijn. 

 

Midden in de grote zaal stond de tafel gedekt zoals die eruit zag op Christian de 7 's verjaardag. ( Ja, die Christian die getrouwd was Caroline Mathilde die een lange affaire had met Struensee). Rechts in het midden de koning, die zelf niet kwam opdagen vanwege onpasselijkheid. Hij leed aan schizofrenie. 

Een leuk detaille; de houders waren het schaft van de lepels, vorken en messen. Het bovenste gedeelte kon eruit geschroeft worden voor de afwas. 

De "productie" lag een aantal jaren stil maar in 1863 werd het werk hervat toen de Deense prinses Alexandra in het huwelijk trad met de Engelse kroonprins, de latere koning Edward 7. Het paar kreeg 765 delen flora Danica servies cadeau. Sindsdien wordt het nog steeds voor  speciale gelegenheden en met de hand beschilderd gemaakt. Zo kreeg het koningspaar een servies cadeau van het volk ter gelegenheid van hun huwelijk; voorzien van hun monogram. 

Leuk om te zien; veel gelopen. We gingen nog even het centrum in voor koffie en een heerlijk gebakje bij "Den Blå Cafè en namen de trein terug naar huis.

Vliegles

Ik schreef al eerder dat wij heel veel vogels in de tuin hebben en nu is het tijd voor de vliegles. De familie mus vloog de heg uit en landde vooraan op het gras. Okay jongens: opnieuw proberen. Toen kwamen ze tot aan de vijver. Vandaag lukte het om van de ene kant van de tuin naar de andere te vliegen. 

De merels hebben ook les. Die zijn een stuk groter en een beetje onhandig. Terwijl ik de was ophing landde er eentje op m'n hoofd. Oeps, we schrokken er allebei van ;-).

De vinkjes kwetteren, de duiven koeren, de eksters jatten en de meesjes piepen zacht, maar voor het meeste is het broedseizoen voorbij en hoor je bijna geen vogelzang meer.  Op wat gekijf na als er gevaar in de buurt is of ruzie in de lucht hangt.

Dieren zijn precies als mensen...volgens de fabeltjeskrant.

Tijdens mijn wandelronde kom ik bijna altijd langs de zwanen. Dit jonge paar kreeg maar een jonkie, een pul(letje) en die krijgt zwemles onder het nieuwsgierige toezien van de eenden, wiens gebroed al lang op eigen drift vaart.

De zwanen aan de overkant hebben vier snaveltjes te voeden.

Het weer maar weer. 

We begonnen gisteren met ontbijt buiten; op de bank voor het huis, onder de parasol. Het was warm en werd warmer. Jeff, Ivona en Philip kwamen op de koffie en het avondeten en we zaten tot tien uur in de avond buiten. Reuze gezellig en vol van vakantieverhalen.

Tja, dan sta je maandagochtend op en het giet! Gelukkig werd het rond tienen droog; de wind stak op en verdreef de donkere wolken (en droogt de was!)

Een helpende hand.

Er "moest" een oplossing komen voor het rondslingeren en omwaaien van al die afval-sorteringsbakken die we hier hebben. De tekening ervoor zit en zat in het hoofd van de chef en gisteren kwam onze oudste kleinzoon helpen. Want ideeën omzetten met knielen, buigen en bukken is moeilijk voor een morfar. Binnen een paar uurtjes was het skelet gemaakt. De afwerking kunnen wij wel met z'n tweeën (denk ik). Anders komt hij vast nog een keertje helpen volgende week.

Kosten (haha); een lekkere warme maaltijd met een pavlova als toetje. Hij bracht zijn zus mee; die lust ook wel wat. En het is altijd zo gezellig. 

Eindelijk is de temperatuur boven de 25 graden. Laat in de middag fietsten we even naar het strand waar nog steeds zonaanbidders en zwemmers waren.

Tenslotte nog mijn olijfboompje. Dat stond in een bak vóór het huis langzaam dood te gaan. Vorig jaar zette ik hem in de tuin waar hij al zijn bladeren verloor. Ik liet hem daar maar staan, een beetje verscholen tussen een paar struiken en de heg. Maar kijk eens: groene blaadjes! Wie weet wordt het nog wat.

PS.

Ik haalde ook vandaag weer een bakje vol slakken uit de tuin. 

Getsie....baahh!!

Het wordt gewoon te erg, die slakken-invasie! Alle drie mijn hosta's zijn aangegrepen. Neem daarnaast ook nog een paar kort geleden geplante asters die totaal vernietigd zijn door slakken. Ik heb het over de invasieve soorten.

Daar moet ik echt iets aan doen voordat mijn hele tuin eraan gaat!

Ik groef vier blikjes in de grond, vulde ze met bier.

En afwachten of er slakken op af komen.

 Het resultaat vandaag. Getsie, blehrr! oef. Zielig voor de slakken? Ik hoop dat ze in een zalig roesje ten onder zijn gegaan!

Een beetje Europees eten.

Zondag maakte ik een een koude schotel oftewel een huzarensalade. Dat kennen ze niet in Denemarken. In een keer had ik daar zin in en de chef lust het best. Zelf maken, natuurlijk, want het is hier niet te koop. Het was best lekker, al zeg ik het zelf. En toen ik toch op de Nederlandse snackbar-toer was, kwamen er ook frikandellen en kroketten op tafel. 

Er was genoeg voor 4 personen en Caroline kwam gezellig mee eten. Een ijsje na; voila, een vakantie-eten-gevoel.

Vanwege het "gekke" weer, 's morgen frisjes  met vele regenbuien, maakte ik vandaag Franse uiensoep. Van een recept dat ik ooit-lang-geleden uit "Les Halles" in Parijs heb meegenomen. Met brood, wijn en kaas.  Dit recept heeft het voordeel dat er nog een halve fles wijn over is; die ligt in de koelkast. Voor morgen als het warm wordt. Want dat hebben de meterologen voorspeld. Maar die slaan de plank vaak mis. In het afgelopen weekend zou er een zondvloed komen; hier viel slechts een enkele bui. 

De foto's: die zijn van het www geleend.

Muziek van twee kanten.

De buurvrouw had al van te voren haar excuses aangeboden voor de te verwachte muziek vanwege het studentenfeest van hun dochter. "Kadoen-kadoen-kadoen ", klonk het.

Twee kilometer verderop, achter het stadion, werd het jaarlijkse "Metal Magic Festival" gehouden, "Voem boem boem iiihhh..."

Ik deed m'n oortjes in en zette mijn luisterboek aan ☊.. Het was te warm boven om met de ramen dicht te slapen. Om een uur was het stil.

Ach, die feesten en herrie was er ook ooit bij ons toen onze kinderen feest hielden; of wij zelf ;-). Dat moet kunnen. Eerder op de dag had het buurmeisje ons uitgenodigd om te lunchen. Ze hadden een foodtruck gehuurd, waar je burgers en fish en chips kon krijgen. Gezellig toch. 

Om even uit de herrie te zijn gingen de chef en ik eten bij de nieuwe "madbar" MaNoa. Italiaans, maar "helaas" alleen pizza's. Wel heel lekkere hoor. Het restaurantje ligt in een kelder met welvingen en dat geeft de chef wat hoor-problemen. Het was toch gezellig!

Wil je een leuke film zien? Dan ga je naar "Fly me to the moon"  die draait waarschijnlijk ook in Nederland in de bioscoop. Wij genoten ervan eerder deze week.

Het is vakantie. Bijna iedereen is weg behalve Caroline en Casper. Caroline is net verhuisd naar een kleiner appartementje en Casper gaat pas over een paar weken met vrienden erop uit. 

Ik zal ze maar een keer uitnodigen op het eten deze week. 

Je krijgt er het "heen-en-weer" van.

 .....van het weer: 

Heen en weer met het wasgoed..

Jas aan, jas uit. Manoevreren tussen de slakken. Die akelige bruine maar ook deze mooie..

Eigenlijk te warm (binnenshuis) om de keuken schoon te maken...wat ik toch maar deed.

Nu ga ik rygeostsalat maken en meer van dat. Voor strakjes in de croissants. Als Sandra mm komen eten. 's Zomers eten...ook als het weer niet meewerkt.

De vergeten generaal.

In 1849 werd de vesting/de stad Fredericia belegerd door de Sleeswijk/Holsteiners (Noord Duitsland) en buiten de stad lagen 14.000 man klaar om de stad te veroveren.

Fredericia ligt op het smalste deel van de Lillebælt en daardoor kon er ongezien versterking worden gehaald vanaf het eiland Fyn. Daar waren troepen verzameld uit heel Jutland, 19.000 man. De tegenaanval begon om een uur 's nachts, wat niet eerder gezien was. Oorlogen werden overdag gevoerd. Maar onder leiding van generaal Rye slopen de eerste troepen midden in de nacht de vesting uit naar het noorden. Al snel werden de sleeswijk- holsteinse soldaten overmand. De strijd duurde drie uur.  De Denen hadden gewonnen. De betekenis van deze overwinning was groot; voor de Denen natuurlijk maar ook voor de tegenstanders omdat dit het gevolg had dat de Pruisen zich uit de oorlog trokken.

De overwinning werd gehoord in Europa. In Duitsland noch in Engeland geloofde men dat het mogelijk was om zoveel troepen over te varen zonder dat de belegeraars het in de gaten hadden. Maar toch was dat gebeurd.

Toen de soldaten na de strijd tergkeerden in de stad was de vreugde groot.

De vrouwen maakten grote hoeveelheden eten en stad stad geurde van havermoutepap, warme vruchtensoep, warm bier, brandewijn en koffie. Alle groot-en kleingrutters stonden klaar om te zorgen voor de soldaten die allen een enorme honger hadden, moe, gewond en uitgeput waren.

Sinds die dag wordt de overwinning elk jaar weer gevierd in Fredericia.

In de stad staan bustes en standbeelden van Generaal Rye, Generaal Bülow en nu dan ook van generaal De Meza. Dat kwam omdat hij eerst gehuldigd werd na de overwinning in 1849 maar in 1864 van zijn voetstuk kukelde, omdat hij het traktaat onderschreef waarin Denemarken de landsdelen Sleeswijk, Holstein en Sønderjylland afstond aan Duitsland. 

In 1920 werd Sønderjylland weer een deel van Denemarken door afstemming en nu, meer dan honderd jaar later kreeg De Meza eindelijk ook zijn standbeeld in de Vestingsstad.

Omdat de overwinning dit jaar voor de 175 ste keer gevierd werd heeft de kunstenaar Qnud Caos een wandtapijt geschilderd van 40 meter lang. Dat hangt nu buiten op de muur voor het Tøjhus, maar later wordt het verhuisd naar het stadsmuseum.

De murial, als je het zo mag noemen, vertelt het hele verhaal van vijf en zes juli in beelden.

Feest in de stad, maar waarom regent het zo vaak begin juli...

Fæstningsbyen

Onze vestingstad viert voor de 175'ste keer de overwinning op de Pruisen in 1849.

De strijd werd gewonnen; de oorlog later helaas verloren.

Er is van alles te doen in de stad , van muziek (jazz en popconcerten) theater en poppenkast, een soldatenkamp en natuurlijk de fakkeloptocht 's avonds de vijfde juli en de treurmars de 6 juli. Die treurmars gaat over in de overwinningsmars als ze omkeren bij het oorlogsmonument.

Soldaten in oude uniformen ....

...diverse regimenten

...het tamboerskorps van de 6 juli

 het post-orkest

..ja zelfs de oude koningin kwam naar de herdenkingsdienst in de Michaeliskerk, de garnizoenkerk,

 waarna ze zwaaide vanaf het balkon van het oude Raadhuis dat er net naast ligt.

Wij gingen lunchen nadat we de treurmars hadden gezien. Daar kwamen een paar "garderhuszaren" langs rijden. Die zijn natuurlijk in de stad omdat dronning Margrethe er is.  Ze geven een "show" later op de middag in de nieuwe wijk "kanalbyen".

Gisterenavond fietsten we naar de stad, luisterden naar de muziek van het 7'de regiment en ik legde een boeket (rode en witte anjers op een eikenblad) bij het standbeeld van de onbekende landsoldaat. Overigens het eerste standbeeld (1858) dat de "gewone" soldaat eer betoonde.

Dat boeketje kocht ik van de "soroptimisten"; het geld gaat naar het goede doel.

De feestelijkheden begonnen dit jaar vroeg. 3 Juli gingen wij luisteren naar een openluchtconcert van het Sleeswijkse muziekkorps.

    Met zang van twee musicalperformers; prachtig.

  

    Woensdag was het best mooi weer. Droog en              zonnig.

    Helaas was het weer de afgelopen twee dagen            heel wisselvallig.

Carl kwam gisteren weer snoeien. Negen zakken naar de groenstort. We waren klaar net voordat het begon te regenen. 

Ik ben zooo blij met m'n tuinman!

 

Zomer snoeiwerk

Het is schoolvakantie en Carl kwam de heg snoeien; die aan de straatkant. Hier zijn we pas begonnen en de chef maakte een foto. Nu is de heg kaarsrecht en strak. Hij is er goed in, m'n tuinman. Aan mij de klus om het bijeen te vegen en in zakken te doen. Acht zakken brachten we naar de groen-afval!

 En of het niet genoeg was schoor hij ook de ene, met klimop overwoekerde oude boomstam in de tuin. De andere mag even wachten.

Het groeit maar door in de tuin.

 Uit de moestuin haalde ik een flinke schaal met kruisbessen. 

De rode en witte bessen zijn inderdaad door de vogels opgegeten. "Velbekomme" zeg ik maar; ik hoop dat het gesmaakt heeft.

PS: basilicum in de kas is ook weer geen succes dit jaar. Die wordt geplunderd door de vlinderlarven. Zucht.

In de Winkel van Sinkel

In de Winkel van Sinkel is alles te koop, maar er is niemand te vinden die je kan helpen. 

De chef wilde graag een tuinplant kopen. Een raket-plant, zo noemen we die hier, "Kniphofia Flamenco" in het latijn. Omdat het vandaag saai weer was, bewolkt met af en toe een bui kregen we het idee om naar de nieuwe Plantorama in Kolding te gaan. 

Groot is 'tie, die Plantorama. Bloemen, planten, struiken, zelfs bomen en een afdeling met aquariums. Een gedeelte ervan had woning accessoires, een ander tuinstoelen en parasols. Dat weet ik omdat we het hele gebouw doorstruinden in de hoop om oftewel de raketplant te vinden of iemand die ons kon helpen. Eén mevrouw was er te vinden die bakken opvulde met nieuwe planten, maar ze verstond geen woord Deens. Ik zocht de kassa en vond hem uiteindelijk. Het winkelmeisje wist niks van planten en vroeg of we op de website hadden gekeken. Jazeker, daar staat dat hij er moet zijn. Nou, dan moet ik even bellen zei ze. Ze ging een eindje van mij vandaan staan en kwam terug met het bericht dat ze die plant helaas niet hadden. Maar misschien op een andere locatie?!?.

Pfft, het is dat we al een paar dingen in de winkelwagen hadden geladen, anders hadden we de boel de boel gelaten. 

De meeste bezoekers (met kinderen) kwamen overigens niet voor de flora maar voor de klimrekken en ander kindervertier op de eerste verdieping. Dat zagen we ook, want daar waren de toiletten 😄  

Sentimentaal?

Ik lijk m'n oma wel; mijn Oma Oss, zo noemde wij haar. Die liet ook altijd een traantje vallen bij -vooral - de mooiste momenten van het leven. Bij bruiloften, toespraken, lieve gebaren, mooie verhalen of omhelzingen van geliefden. 

Dat ben ik ook; veel te sentimentaal. 

Zo moest ik gisteren ook weer een traantje wegpikken toen een studentenwagen de oprit op kwam rijden met luide muziek en vol met dansende jongeren. De oudste zoon van onze buren was geslaagd voor het gymnasium en dat wordt gevierd door bij alle ouders van de klasgenoten een kort bezoekje af te leggen. De familie stond te filmen, de rode loper was uitgelegd en de buurvrouw liet de tranen over haar wangen lopen. 

De familie komt uit Afghanistan. De vader is een offer van tortuur; moeder werkt als tandartsassistente. De familie bouwde een nieuw leven op hier en de student heeft hard gewerkt om met een prachtige puntenlijst te slagen. Hij was de laatste die uit de wagen stapte, nadat zijn klasgenoten een boog van eer hadden gevormd. Wat waren ze trots, de ouders!

Omdat de jeugd slechts een kwartiertje kan blijven...ze moeten nog op veel plaatsen zijn, was er natuurlijk eten in overvloed. De buurvrouw nodigde ons uit om mee te eten. 

Er was familie, er waren vrienden, er waren gerechten uit Afghanistan en er was fruit. De kamer was versierd met guirlandes van studentenpetten en ballonnen.

Er zullen deze week nog veel van die wagens te zien - en te horen - zijn op de Deense wegen. De studenten zijn er weer. Geloof me maar dat je ze al van veraf kunt horen!

En Denen...die maken overal een feesje van; daar kun je donder op zeggen.

Op reis via boeken

Gossie, wat ben ik op veel plaatsen en in veel landen geweest via het lezen of luisteren naar boeken. Ik ben net terug van een rondreis door Amerika, via dit boek van Leif Davidsen die met zijn vrouw in de voetsporen van Steinbeck reist (Geert Mak deed het ook ooit).

Ik was in India met  "Den hemmelige datter" (the secret daughter) en met "De vergulde zoon" van dezelfde schrijfster.

Ik was in Mexico en vluchtte met Lydia (boek van Jeanine Cummings) van Acapulco in 53 dagen 4257 kilometers tot net over de Amerikaanse grens. 

Ik heb Frankrijk bezocht in boeken, Indonesië en Zweden. Ook was ik in de Balkanlanden, in Rusland, Schotland en Griekenland. En waarschijnlijk op nog veel meer plaatsen. Nu lees ik een detective die in Oxford speelt (Cara Hunter). En wandel rond in Madrid via m'n luisterboek. Waar een boek je al niet heen voert....

Huiswerk

Met een diabetespatiënt in huis is het altijd oppassen vooral nu het warm is. De bloedsuikerspiegel gaat op en neer. Oppassen met eten en vooral met drinken. Huisgemaakte producten zijn echt beter dan wat je in de winkels koopt. 

Ik maakte icetea (de zoon had een hele hoop losse thee gekregen van een buurman. Thee die bijna over de datum was en daarom niet meer verkocht kon worden). Ik kreeg een flinke zak mee naar huis. Dit is al de derde keer dat ik er icetea van maakte. Lekker dat 'ie is....mmm!

Citroenen zijn heerlijk vers en goedkoop op dit moment. Daar maak ik lemonade van. Die moet je aanvullen met water. Ook al zo lekker en dorstlessend.

De koelkast is weer opgeruimd en schoongemaakt. Van de rode uien maakte ik compõte. Die kunnen zo zeker 10 maanden worden bewaard.

En de knoflook die begon te spieren werd gepeld en in een glas met olijfolie gelegd.

Nu ga ik eens kijken of ik iets van de bessen kan redden. Een erg natte april, een droge mei en een koele juni, plus heel veel vogels in de tuin, hebben de struiken geen overvloed gegeven.