De foto's zijn overgenomen uit mijn album en daarom wat onduidelijk.
In het jaar 1990 reden we met de kinderen naar Berlijn. We wilden het zien; de muur was weg! We vonden een campingplek in de buurt van Potsdam. We arriveerden rond een uur of vier 's middags na een lange rit over vreselijk slechte wegen. De bom van de camping was dicht. Niemand te zien alleen een bord dat ons vertelde dat de camping na drie uur 's middags gesloten was. De caravan zetten we dus maar onder een paar bomen van het bos. Een bos, waar geen leven was. Alles was bruin. Geen vogel die floot. Het meer naast de camping was ook levenloos en je kon/mocht er niet zwemmen. Brr. We konden wel gebruik maken van de samitaire voorzieningen van de camping, maar...zie zelf.Drinkwater was er niet, daarvoor moesten we naar West Berlijn. En, zoals je op de bovenste kaart kunt zien was dat zeker een uur rijden. Overal die borden: "Berlin, Hauptstadt der DDR".
 |
| Ergens heb ik nog een stukje muur ;-) |
 |
Oost Berlijn in 1990
|
De Brandenburgertur in de steigers.
Hier staan we dan, in Oost Berlijn. Unter den Linden.
Wie had dat kunnen denken :-)
Later zijn de chef en ik nog een aantal keren terug geweest. Daarover kun je lezen in de labels links op mijn blog. Maar deze eerste keer maakte een diepe indruk op ons allemaal. Ik ruik de bruinkool weer. De restaurants met heel weing keuze. De "winkelstraat" in Potsdam, waar een open riool doorheen liep. De kapot geschoten muren; de ramen met vuile vitrages, Geen bloemen, weinig groen, de enorme troosteloosheid.
Oh ja, die slechte wegen. De schokbrekers van auto en caravan waren aan vervanging toe toen we thuis kwamen en zoonlief was expert geworden in het nabootsen van de "Trappies" op de camping. Ik denk dat hij het nog steeds kan ;-))
Het was zo'n indrukwekkende periode waarin we dachten dat alles goed kwam.
BeantwoordenVerwijderenDe DDR was nog veel verschrikkelijker dan de Sovjet Unie, geloof ik. Ik heb toen ik een jaar of dertien/veertien was nog een tijd in MULO-Duits gecorrespondeerd met een meisje, ze heette Helga, in de DDR. Haar oma was een zus van een aangetrouwde tante van mij. Mijn moeder heeft heel wat pakketjes met kleding en andere leuke dingen verstuurd. Dat kon niet rechtstreeks naar dat gezin, maar moest via die oma, die gepensioneerd was. Dat werd bij gepensioneerden minder gecontroleerd allemaal. Wij kregen gekleurde kristallen glazen en ook leuke houten kerstdingen opgestuurd als dank. De glazen hebben nog heel lang bij mijn ouders in een vitrinekastje gestaan. Geen idee hoe het met dat meisje is gegaan. Het contact verwaterde op den duur, zoals dat dan gaat.
BeantwoordenVerwijderenIk had gereageerd.
BeantwoordenVerwijderenMaar je bent er in de tijd geweest dat het oude Berlijn nog overal wel was te zien.
Ik ben er zelf ook geweest in 1985 en door gereisd naar Polen.
Het passeren van de grens en de oude muur was wel indrukwekkend. Hans
Zal Aagje voor je groeten, maar ze wil wel veel weten hoor.
De val van de muur... dat was echt zo'n moment in de geschiedenis waarvan je meteen besefte dat het heel bijzonder was. En Berlijn... ik krijg meteen zin om er weer eens te gaan kijken. Ik was er voor de val en daarna nog verschillende keren. Ik vind het een heerlijke en vooral ook interessante stad
BeantwoordenVerwijderenIk was er in 1989 maar toen alleen maar voor The Wall. En daarna in 2019 en vorig jaar. Nu is het een prachtige stad!
BeantwoordenVerwijderen