Zorgelijk.

Gisteren gingen we naar een evenement, georganiseerd door "Ældresagen" (vereniging voor ouderen) : "Danmark spiser sammen", vertaald "Denen eten samen". Het is ooit begonnen om mensen samen te brengen en daardoor iets te doen tegen de eenzaamheid vooral onder ouderen. 

Wij fietsten naar Hotel Fredericia, hier vlakbij en genoten van een overheerlijke lunch samen met 60 anderen. Met een pianist die gezellig speelde vlogen de uurtjes voorbij. Natuurlijk werd er gezongen. Ik weet niet of onze generatie de laatste is die "gelegenheidsliedjes" zingt. Vroeger werden er minstens vijf zelfgeschreven liederen rondgedeeld op een feest of samenkomst, nu meestal maar een of twee. Gelukkig, zucht de chef, voor hem hoeft het niet zo zeer. Ik vind het wel leuk, al die zingende mensen

Enfin, de lunch was een succes en er werd volop gepraat. Dat was natuurlijk de bedoeling., contacten maken. We keuvelden gezellig met onze tafelgenoten, waarvan we we niemand kenden, maar via-via toch weer wel. ;-). Kleine stad en veel raakvlakken.

Het bestuurslid (een van de vele vrijwilligers in Ældresagen), die ons welkom heette vertelde dat de landelijke vereniging nu een miljoen leden telde. Oef, dat is veel! Als je daarbij de ouderen telt die geen lid zijn dan wordt de vergrijzing wel heel duidelijk. DK heeft een bevolking van nog geen zesmiljoen inwoners. 

Een op de zes.....😰 

De generatie die na ons komt is veel en veel kleiner. Hoe gaan we dat oplossen??