Ik was zes jaar toen ik met mijn moeder mee mocht naar de bruiloft van mijn oom en tante. Wij hadden een grote familie en ik was al een paar keer bruidsmeisje geweest. Deze keer niet, maaar...ik moest een versje opzeggen. Dat was gebruikelijk in die tijd. Tijdens het diner werd werd ik pontificaal op een stoel midden in de zaal gezet en zei mijn ingeleerde versje op. Dat versje had op school geleerd, van zuster Michel van de kleuterschool. Thuis hielp mijn moeder met het herhalen van de tekst, zodat die erin geheid zat. Het zal wel diepe indruk op me hebben gemaakt, want ik weet het nog precies!
Een versje opzeggen was destijds heel gewoon. Met moeder-en vaderdag, bruiloften of een andere feestelijke gelegenheid. De tekst was geschreven (of getypt) in de binnenkant en op de voorkant was een afbeelding die je mocht kleuren. Tja, zo leer je wel als kind je verlegenheid te overwinnen.
Overigens is het een heel goede manier om taal te leren. Kinderen houden van rijmpjes en versjes. Jullie kennen ze waarschijnlijk ook nog steeds. Jan Huygen in de ton, Twee emmertjes water halen, Zakdoekje leggen, Zeg moeder waar is Jan enz enz.
Enne, zo leerde ik vele jaren later ook de Deense taal. Ik las kinderversjes met mijn dochterje. Ik leerde als een kind en begon bij het begin. Met Pixi boekjes.
Geen makkelijke taal dat Deens. Ooit eens geprobeerd. Viel me niet mee.
BeantwoordenVerwijderenha Dorien, een nieuwe taal leren... dat is op latere leeftijd best wel een gedoe.
BeantwoordenVerwijderenMaar je hebt het gedaan en je kunt het!
Ik zou, als ik in een vreemd land zou gaan wonen, ook als de sodemieter proberen de taal te bemachtigen.
Via de bieb en noem maar op. En... via kinderversjes. Leuk!
Groetjes van Marlou
Wat een leuke herinnering Dorien, ik was op de zelfde leeftijd bruidsjonker bij een oom en tante.
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of ik een versje heb opgezegd,
Je hebt er warme herinneringen aan, toch dapper dat Deens je tweede moedertaal is geworden. Hans
Ik heb een kinderversje voor je gezongen op mijn blog!
BeantwoordenVerwijderenIk dacht precies wat Marlou schrijft: als ik zelf in een ander land moest wonen ging ik meteen beginnen met taalcursussen. Toen ik nog les gaf aan Turken heb ik vaak Jip en Janneke gebruikt en dat vonden de heren helemaal niet vervelend. Het maakte ze niet uit, als ze het maar leerden. En kinderversjes... ik ken er nog heel veel.
BeantwoordenVerwijderen