Een kaars voor het raam.

Vanavond zet ik kaarsen voor het raam. 4.Mei dodenherdenking, maar ook de dag/avond dat de vrijheidsboodschap geproclameerd werd op de radio en de mensen de verduisteringsgordijnen van de ramen rukten. De oudere generatie, waar ik blijk bij te horen😀, doet dit nog steeds. Voor jongeren is het allemaal al zo lang geleden. Ik hoop echt dat het nooit meer zover komt. Maar hoop is alles wat er is met die oorlochtszuchtige machthebbers die er zijn.

Hoe het hier gaat?

Manlief is thuis en nu moet hij iedere dag naar de verpleegkundige kliniek in het "sundhedshus" hier in de stad. Behalve in het weekend, dan komt de thuisverpleegster hier om de wond schoon te maken, opnieuw te verbinden en het pico-pompje weer aan te sluiten. Die pico zorgt voor vacuum om het wondvocht te verwijderen. 

Het is heel competente vakkundige verzorging kan ik je wel vertellen en ze zijn allemaal ontzettend aardig. De thuisverpleegster die we gisteren en vandaag hadden kletst je de oren van het hoofd, maar dat vindt de chef wel gezellig. 

De infuzen in zijn hals zijn nog niet verwijderd. Want als hij toch weer onder het mes moet....... Dinsdag naar het ziekenhuis voor contrôle. We hopen het beste🙏, maar ik denk dat hij nog een lange weg te gaan heeft.

Even iets heel anders; mijn dochter houdt van borduren. Deze keer kreeg ik twee kussens voor op de bank. Nou ja, ik moest ze wel zelf in elkaar zetten, maar het borduren was haar werk! Lief hè!

een closeup