De kortste dag...

Vintersolhverv /winterzonnewende. De kortste dag loopt ten einde. De zon kwam om tien voor negen op en ging om tien voor vier alweer onder. Dat geeft zeven uren daglicht. 

Op enkele plaatsen in het land werd de terugkeer van het licht gevierd met lampionnen, vreugdevuur en muziek. Niet hier in de stad. Daar heeft men het druk met het vullen en afgeven van gratis julemad/kerst-levenswaren. Want het aantal families dat hulp zoekt is het laatste jaar verdubbeld!! Veel supermarkten. bedrijven, vrijwilligers en hulporganisaties doen wat ze kunnen. Om te huilen dat armoe nog steeds zo slecht te bestrijden is. 

De laatste zondag van de advent. Nu mogen de kaarsen opbranden dan kan ik morgen een nieuwe kerst-decoratie maken. 

Dit jaar staat hier geen kerstboom. Dat is maar een keer eerder gebeurd en best een overwinning van mezelf om hem niet op te zetten. Maar ach, ik moet hem ook zelf weer aftuigen en...geen zin. We zijn bijna niet thuis die dagen. We vieren kerst de 25.ste bij onze dochter en de 26.ste bij zoonlief. Daar worden dan ook de cadeautjes uitgedeeld.  Ik heb wel een aantal snoeren met lichtjes hangen; en zo het ziet er toch heel gezellig uit.

De oude kerststal staat wel; het ouwetje van mijn oma waarbij mijn schoonvader lang geleden een stalletje maakte. Een beetje verkeerde proporties maar allez, dat mag de pret niet drukken. Kerstmis is een tijd van herinneren.

Nu op naar het licht! Over een half jaar is het midtzomernacht! In het midzomerlied gaan de eerste strofen over het licht dat vanaf kerstmis weer terug komt. What's in a year. Het gaat sneller en sneller hoe ouder je wordt.