Even NL

Even NL is wel te doen, 't is een zit van een uur of zes /zeven in de auto.

Deze keer wat langer, want de brug over het Noord-Oostzee kanaal (wij noemen het 't Kielerkanaal) zit in de reparatie.

Al het vrachtverkeer wordt omgeleid, tot grote frustraties bij de transportbedrijven, het andere verkeer wordt (een aantal keren) naar één baan geleid. En dat "vlechten, hè, da's een elende elke keer.

File! 

Ach, we komen er toch wel! Ons boshuisje wacht rustig onze komst af.

Net als het onkruid op het terras. Deze keer maar onkruidverdelger gekocht en nu maar hopen dat het helpt!

Dit goedje, wat er in verband met een indische markt geschonken werd, lijkt ook gif, maar het smaakte heel (te) zoet en nou ja, redelijk.

Wat wij deden in NL?

Een paar benodigheden kopen die alleen in NL te krijgen zijn, met mijn moeder lunchen (en een gemakkelijke stoel uitzoeken) en 's avonds naar het feest van de gouden bruiloft van mijn jongste oom en zijn vrouw.

Maar daar heeft mijn zus al over geschreven :-)

Op de terugweg gelukkig veel minder file ..... 

Hier een laatste, zonnige stop op de Rastplatz Hüttener Berge.

..... morgen maar weer werken..... en 's avonds naar de verjaardag van schoonzoon Peter.

Retro

Mijn broer en ik kregen in de zestiger jaren allebei een boekenrekje. Het nieuwste van het nieuwste....een van "Tomado"  met gekleurde metalen platen.

Het mijne hing boven het voeteneind van mijn bed, op de kamer die ik met mijn zus deelde. Zíj had zo'n rekje niet; ze was immers vijf jaar jonger en nog niet echt toe aan boeken.

Ik las "Mariska, de cirkusprinses" en "De gouden lotus" van Sandor Kiss, de boeken van Cissy van Marxveldt, van van der Meer-Prins,

van Leni Saris "Concert wals" en "Ieder jaar bloeit de gouden regen" en van Sanne van Havelte "De verborgen Fontein" ......en nog veeeeel meer!

Ik sloop naar mijn broers kamer en haalde daar de boeken over "Arendsoog" en "Pietje Bell", "Kruimeltje" en "Dik Trom".
En wat denk je van "De negerhut van oom Tom" of "Alleen op de wereld"!

Met Sinterklaas kregen we steevast "Het Winterboek"; HEERLIJK.

Wat kon ik toen genieten van die boeken; weggekropen onder de lakens of opgevouwen in een stoel.
En als ik me niet vergis nam mijn moeder ook af en toe een boekje van het rekje om mee naar haar bed te nemen.

Ik geniet nog steeds van boeken, maar ik geef me al lang niet meer zo intens over dan vroeger.
Wat een herinneringen een foto van een rekje doet opbloeien.

Bruiloft op Tåsinge.

Het eiland Tåsinge is de plek waar de romance tussen Elvira Madigan en Sixten Sparre aan een droevig einde kwam.

ELVIRA MADIGAN EN SIXTEN SPARRE

Op deze plaats werden  op zaterdag de 27 juli 1889 de lijndanseres Hedvig Jensen, beter bekendt als Elvira Madigan en de Zweedse luitenant Sixten Sparre begraven.

Het paartje was enkele dagen daarvoor dood aangetroffen in het Nørrebos, nadat ze uit Zweden gevlucht waren en daarna verdwenen. Hier was Elvira sterartieste geweest in het circus van haar stiefvader John Madigan, waar Sixten Sparre haar gezien had en verliefd op haar was geworden.

Zonder dat haar ouders het wisten hadden Elvira en Sixten elkaar een heel jaar lang geschreven. In juni 1889 verliet Elvira het circus toen het in Sundsvall was en vluchtte med Sixten Sparre naar Denemarken. Na een maand in Svendborg reisden ze beiden naar Taasinge, waar ze een huisje huurden in Troense.

Omdat hun liefdesgeschiedenis uitzichtsloos was, kreeg hun vlucht enkele dagen later een tragisch einde, omdat Sixten met zijn dienstpisool eerst Elvira en daarna zichzelf doodschoot. Zij werd 21 jaar, hij 35.

Op dit mooie eiland hadden wij een bruiloftsfeest. Het paar was al twee maanden geleden getrouwd, maar het feest was naar de zomer verschoven.

Je kijkt uit op "det sydfynske øhav" (de zuid fuunse eilandzee), op akkers en weiden en geen ander huis te bekennen in de wijde omtrek.

Hier het bruidspaar.

Er was een bandje voor 's avonds, dus we hebben ook nog eens gedanst....

en, natuurlijk (voor de denen) was er een heerlijk buffet....

en drankjes en feestliedjes....en speeches en balfaldera!

Ik hoop dat het bruidspaar meer geluk beschoren is dan Elvira en Sixten.

Toch maar weer...

Toch maar weer gedaan dit jaar; een lidmaatschap gekocht van de "Biografklub Danmark 2013/2014".

Het filmaanbod is helaas niet zo spectaculair als het vorige seizoen, maar een lidmaatschap zorgt ervoor dat we regelmatig de bioscoop frequenteren.

En ik hou wel van films (de chef gelukkig ook :-)).

Met dit lidmaatschap krijgen we 10 films voor de helft van de prijs, plus een paar bonusaanbiedingen.

Daar zullen best wel een paar goeie films tussen zitten....we laten ons verrassen.

Je kunt merken dat de vakanties hier zijn afgelopen . 

De lichte nachten zijn voorbij.

De straten vol met fietsen van schoolgaande kinderen.

De catalogi  vol met winterkursussen en kreative bezigheden liggen weer in de bus. 

Talrijke verenigingen bieden weer van alles aan, van yoga tot russisch, van een serie voordrachten over het leven van Sibelius tot een beroemde opera toe, tja, over van alles en nog wat dat een mens kan wensen te weten!

Ik hou me maar aan mijn zangkoortje, dat over twee weken weer begint.

Start

Klaar, paraat, start!

Een nieuw schooljaar en daarom ook een nieuw jaar voor mij en mijn collegae in de  studie- en beroepsraadgeving.

We begonnen (als gewoonlijk) met een inspiratiedag.

We gingen deze keer op bezoek bij UUV in Køge, die hetzelfde werk als wij doen, maar wel ietsje anders georganiseerd zijn. Je wordt er altijd wijzer van, zo'n bezoek, maar je ziet ook dat het op papier altijd beter lijkt dan het in werkelijkheid is. Ik ben in ieder geval blij dat ik werk waar ik werk :-)

Natuurlijk stond er ook weer een "activiteit" op het program. We werden afgezet bij de "Trampesti" (tredpad) en liepen 8 kilometer langs de klif.....

 

Trampestigen oftewel het tredpad.

De helft van dit kerkje is in zee gestort

gråkridt = grijskrijt; fiskeler = vis-klei.

en op het laatst langs het strand......

......naar Rødvig Kro en Badehotel, 

..... Koffie, iets te drinken, een kleine opsummering van de dag en een heerlijk diner.

Met de bus weer naar huis (da's een eind zeg) en om 11 uur 's avonds thuis.

Morgen is alles weer gewoon.

Het drietal. Weer samen op de laatste vakantiedag.

Deutschland wetter.

Het was bewolkt toen ik opstond en maar 15 graden. Goed weer om over de grens te wippen en inkopen te doen. Frau Merkel heeft het zo slecht nog niet bekeken. "Sparen", zegt die Frau en dat doet Europa dan ook. Met als gevolg dat in (bijna) alle landen de prijzen gestegen zijn en er daardoor nóg minder verkocht wordt. Wat doet Deutschland? Juist, een lager prijsniveau houden dan hun buurlanden. Dus de Zwitsers, Nederlanders, Belgen (misschien zelfs een Fransmand zo af en toe) en de Denen rijden in kolonne naar dit buurtland om boodschappen te doen.

Leve de EU!

Wij rijden naar Handewitt, waar een heel groot inkoopcentrum ligt.

Daar halen we blikjes limonade; drie dozen met 24 stuks voor nog geen 16 Euro.

Maar de gewone boodschappen halen we in het dorp zelf, bij de Netto of de Lidl.

Rondom dit pleintje liggen: een bank (wij moeten nog steeds Kronen wisselen voor Euro's), een apoteek, een drogist, een kapper, een kledingzaak, een Edeka en wat eetgelegenheden. Netto en Lidl liggen er vlak naast.

Lekker rustig hier, parkeren voor de deur en nog gezellig ook.

We hebben onze voorraad weer binnen! 

De buien bleven elkaar afwisselen, maar de zon liet zich redelijk vaak zien en dat liet de temperatuur oplopen tot 22 graden.

Daarom fietsten we toen we thuis waren nog naar de jaarlijkse "Paarden- en rommelmarkt" vlak in de buurt.

Hier kon je alles kopen wat een mens (niet) nodig heeft!

Het was er druk!

Nu liggen de kippenpoten op de BBQ en verspreiden een heerlijke geur.

Morgen moet ik even "hou eens even vast Mamalou" spelen. Er moet wat folie worden opgezet in de stad. 
En verder zien we wel wat het weer doet.