Over dingen en doetjes in Denemarken.

woensdag 11 december 2013

December dingen..

Maandag naar de film geweest, dinsdag
julefrokost met het Lunakor..




Vandaag een lunch op mijn werk met de hoogste baas in de gemeente (kommunaldirektøren). 
Zijn manier om meer te weten te komen over het "hoe en wat" binnen de gemeente. 

En morgen gaan we met mijn werk weer de hort op. Naar Esbjerg om de Off Shore industrie te bezoeken en de bedrijven (en opleidingen) daar omheen.
We eten en slapen in Hjerting Badehotel.


Vrijdag weer naar huis....

Toch niet gek, zo'n baan als de mijne!!

De eega heeft ook genoeg om zijn oren (tanden) gehad.
Hij kreeg een abces in zijn kies, die met veel pijnstillers en penicilline tot ontploffing is gebracht (au, au, au); hij is er nog wat beroerd van.

Onze oude buurman ligt in het ziekenhuis. Hij was zo verward en bang op het laatst, dat we zijn zwager hebben gebeld, die meteen de thuiszorg inschakelde. Onze buurman is nogal "op z'n eigen" (nu heet dat autistisch) en kan er slecht tegen als er andere mensen in zijn huis zijn. Die kwamen er, hebben de boel flink geschrobt, zijn medicijnen nagekeken (hij had een kast vol, bewaard gedurende jaartienden!) en voor nieuwe etenswaren gezorgd.

Na een week ging het niet beter, hij was nog steeds in de war, waarschijnlijk dementerend, er kwam een longontsteking bij en nu ligt hij in het ziekenhuis...
De chef heeft de zwager van-en-naar het ziekenhuis en de trein gereden, ondanks abces.
De buurman heeft overigens ook alle kasten in zijn huis volgepropt met kleding; zelfs de werkkleding van zijn vader werd regelmatig gebruikt. Als ik dan vertel dat onze buurman 91 is, dan kun je nagaan hoe oud zijn werkplunje is.
De keukenkasten stonden vol met wasmiddelen....en ga zo door.

Tja, wij mochten wel bij hem naar binnen, maar dan ga je toch niet in de kasten snuffelen, dus dat is aan onze aandacht ontsnapt.
Nou, eens kijken hoe lang ze hem in het ziekenhuis houden....
Wie ook maar enigszins naar huis kan......







maandag 9 december 2013

Philomena en een halve keuring.


Wij gingen naar de bioscoop; dochter, haar schoonmoeder en ik. Naar een film die de heren al bij voorbaat gestempeld hadden als "vrouwenfilm, brrrr".
Een goede film; eentje die (misschien toch het meeste bij vrouwen) het gevoel raakt.
Eentje over gedwongen adopties en verkoop van kinderen in het katholieke Ierland en de gevolgen daarvan.
Over geloof en nonnen, over verlangens en onwisheden, over gelatenheid en vergiffenis.
Goed gespeeld door de altijd fenomenale Judi Dench.

Dat spraken we gisteren af, dat we naar de film zouden gaan. Gisteren waren we bij elkaar om de rumtopf te keuren. Helaas zonder de Odenseanerne; die hadden buikgriep!!
Casper is daarom maar de zevende rechter geworden.
En....tja...Peter won de beker voor de derde keer.....



zaterdag 7 december 2013

7 december

Daar hangt de kerstster!


....en dit zijn zelfgebakken klejner...


en de 20.december zingt ons koor op het stadhuisplein in de stad.


Dit zijn mijn allereerste kerstversierselen, gekocht in DK,


Bij een postorderbedrijf dat Daells Varehus heette, in de volksmond Dalle Walle genoemd.


Bovenaan was een goed restaurant met een balkon aan de voorkant, zodat je uitkeek over de daken van Kopenhagen.

Het bestaat niet meer....jammer!

vrijdag 6 december 2013

Ik hou niet van storm!


Ik hou niet van storm; ik word er onrustig van!
Ik zit niet rustig in m'n stoel en waar anderen geen problemen hebben met het loeien van de wind, schrik ik elke keer op als er weer iets tikt, bonst, klapt of valt. 
Dus ik zucht van verlichting....deze hebben we ook weer gehad!

Als het stormt gaan hier de bruggen dicht. Dat krijg je als je in een eiland-land woont. Die bruggen spannen over groot water; zijn vaak erg hoog en vangen heel veel wind. Er was voor gewaarschuwd, dus de meesten waren voorbereid. Ondanks dat hebben er toch 400 mensen hier in de sportshal moeten overnachten.....

We hebben nog last van het laatste staartje storm....hele harde wind.

Ik steek de kaarsen maar aan..



dinsdag 3 december 2013

Drup. drup..


Drup, drup, drup, doet het in de keuken achter mij.
De rumtopf is overgegoten in een zeefzak om op zondag klaar te zijn voor de jaarlijkse rumtopf-keuring.
Al twee jaar is de beker in handen van Peter; nu proberen we hem af te troggelen!

Ik heb ook nog zwarte bessen op wodka staan. 


Dat moet een likeur worden, maar de chef dat ie veel te spritzig is.
We zien wel....

De oprit is helemaal klaar.
De elektrische schoonzoon heeft de lampen gemonteerd..


...en wij hebben vandaag geveegd en geveegd!
Twee volle kruiwagens zand, dat we toch maar bewaren.
We durfden niet langer te wachten, want er wordt storm voorspeld en dan zie ik helemaal niet zitten met al dat zand. De stofzuiger is hier toch al een stuk inventaris geworden; álles knarste van het zand hierinnen :-)


Zo zien de lampen eruit. Er zit een sensor op, dus ze gaan aan als er iemand langskomt en gewoon vanzelf weer uit.


Dat doen de kerstlichtjes ook, die boven de ramen hangen; Die gaan op batterijen en branden van vijf tot elf uur 's avonds.
Gezellig toch, in deze donkere tijd.

zaterdag 30 november 2013

Glühwein

Regen, regen en regen gisteren en dan kun je niks in de tuin doen. Daarom besloten we maar om naar Handewitt te rijden om blikjes limonade, amandelen, marcepein en gewone boodschappen te halen en daarna door naar Flensborg , waar het al helemaal kerst was.
De kerstmarkt, met glühwein....





....en wurst, en koek, en wurst, en koffie, en wurst, en snoepgoed, en wurst, en allerlei koopwaar, en wurst.

We gingen naar C&A en hebben de chef in het nieuw gestoken; twee broeken, twee shirts en twee overhemden.
En toen lekker eten in Die Rote Strasse


Vandaag was het "buiten-werk-weer" en ik heb lange armen.

Tot slot de kerstverlichting buiten aangebracht, maar dat komt in een volgend blogje.


donderdag 28 november 2013

Fanden er løs

- de duivel is los in de Zalmstraat-

Een echte deense uitdrukking.
(in 1826 werd er ooit een fles door het slaapkamerraam van een cafépaar gegooid. Nooit opgelost. "Men" had kettingen horen rammelen en bokkenpoten gezien; dat kon alleen de duivel zijn).

Maar enfin: Fanden wás loos.
De jonge dichter Yahya Hassan, 18 lentes jong, kwam voorlezen uit zijn eigen, vers van de pers, gedichtenbundel.
Niet zo maar een gedichtenbundel, maar een aanklacht over zijn jeugd. Hij groeide op in een slecht fungerend gezin, waar slaag en vernedering dagelijks brood was.
Hij is uit huis gezet, heeft bij pleeggezinnen en in inrichtingen gewoond en heeft een akelige jeugd gehad.
Die zijn er wel meer; inderdaad.
Maar deze jonge man komt uit een immigrantengezin en dáár wordt alle vuile was binnengehouden.
Daar behoor je respekt voor je ouders en speciaal je vader te hebben, ook al slaat hij je bont en blauw.
Daar mag niks geklikt of verraden worden naar buiten toe.
En dat heeft hij gedaan.
Nu krijgt hij dreigbrieven, staat op de "doodslijst", wordt vermeden en uitgestoten......door sommigen. 


Vertaling: Kindsheid

vijf kinderen en een vader met een baseballbat
huilen in meerderheid en een zee van pis
we steken om de beurt een hand uit
voorspelbaar
dat geluid als de slagen vallen
zusje die heel vlug
van de ene voet op de andre springt
de zeik loopt als een waterval tussen haar benen
eerst de ene hand naar voren, dan de andere
als het te lang duurt vallen er klappen
wilkeurig
een klap een schreeuw een getal 30 of 40 soms 50
en een laatste schop onder je kont bij de deur
hij pakt broer bij zijn schouders en zet hem overeind
voortzet met slaan en tellen
Ik staar naar mijn voeten en wacht tot het mijn beurt is
Moeder gooit de borden kapot in de gang
terwijl de tv Al Jazeera transmiteert
hyperactieve buldozers en wrede lichaamsdelen
De Gazastrook in volle zon
vlaggen worden verbrand
als een zionist onze rechten niet erkent
existeren wij eigenlijk
als we hikken van angst en pijn
als we naar adem snakken om dit te begrijpen
op school mogen we geen arabisch praten
thuis mogen we geen deens spreken
een klap, een schreeuw, een getal.

............................................................................................................