Kerstcadeautjes.....tjek!

Gisteren heb ik "manden min" (wat letterlijk betekend: mijn man, maar feitelijk de man in mijn leven) meegesleept naar het winkelcentrum in Kolding om de laatste kerstcadeautjes in te slaan.

Nou, meeslepen is misschien wat te sterk gezegd; 

hij moest zelf ook nog een paar dingen hebben en ging daarom toch best vrijwillig mee.

Druk? Nee, eigenlijk helemaal niet!

Het zal wel een teken van de nog steeds wat stokkende en voorzichtige economie zijn. 

Enfin, alle cadeautjes zijn binnen, op twee pakjes na. Die ga ik woensdag halen met de twee oudste kleinkinderen. 

Onze "mormor-jule-toer".

Op het grote plein in het storcenter waren de kerstkabouters bezig met hun dagelijkse dingen...

Hier een kijkje bij een van de huisjes; er is een heel kabouterdorp.

Want kabouters, oftewel nisser, horen bij onze kerst.

Nu is het een vriendelijk manneke geworden, 

maar dat is hij pas sinds het begin van de 20.ste eeuw.

Vóór die tijd was de nisse, de huiskabouter, een soort beschermer van de boerderijen en boerenhuisjes.

Hij zorgde voor sterk volk, gezond vee, een goede oogst en een welvarend boerenbedrijf.

Maar je moest hem wel te vriend houden, anders werd hij vreselijk wraakzuchtig. 

Als hij erg kwaad was kom hij zelfs verdwijnen en al het geluk en welstand nam hij mee.

Daarom werd er goed voor deze nisse gezorgd. Op de heilige kerstavond kreeg hij steevast een grote schaal rijstebrij met een flinke klomp boter.

De schaal werd in de schuur of op zolder gezet, meestal vergezeld van een kroes bier.

De naam nisse komt van het koosnaampje van de naam Niels. Niels, Nils, Nisse...

Hij is gekleed in de boerenkleding van vroeger, grijze broek en jas en een rode puntmuts en hij was zo groot als een jongen van 10. 

Deze nisse is als voorbeeld gebruikt door de Haddon Sundblom, toen hij de eerste kerstman tekende voor CocaCola.

Haddons ouders kwamen uit Zweden :-)

Nu komen er in alle deense huizen en winkels nissen te voorschijn.

Tja, hier ook....

Esbjerg

Het blijft zacht en daarom miezerig, iewat mistig weer. Morgen wordt het 9 graden!

Ik vind het wel goed zo, terugdenkend aan vorig jaar, waar we rond deze tijd al twee sneeuwschuivers versleten hadden.

Gelukkig was het vanochtend droog , want ik moest weer even "hou 'ns even vast, mamaloe" spelen. 12 winkelruiten moesten voorzien worden van een lange streamer bovenin. Dat kon de chef niet alleen en aangezien ik een paar dagen de stad uit was, hadden we het voor vandaag gepland.

Vanmiddag gezamelijk de hele boekhouding bijgewerkt....en toen maar chinees gaan eten.

Ik heb overigens een paar spannende dagen gehad, vol "input".

Het tema dit jaar was "Offshore".

We begonnen donderdag op de "maskinmesterskole" hier in de stad, waar je een maritime, electrotechnische ingenieursopleiding kunt volgen. De afgestudeerden zijn erg gewild in alle bedrijfstakken, vooral op zee en in de Offshore industrie.

Daarna door naar het bedrijf A2SEA, dat zich specialiseert in het leveren van schepen, die vier poten kunnen vastzetten in de ondergrond van de zee en op die mannier een stabiel, verplaatsbaar platform aanbieden.

Enorme schepen, die zeker 30 molenwieken en installatiehuizen mee vervoeren.

Het bedrijf is in 2001 begonnen in het klein; het idée voor dit schip werd getekend op de achterkant van een servet en alle benodigde uitrusting werd geleend.

Nu is het een bedrijf met 1200 mensen......

Hier een kijkje binnen het bedrijf; open kantoren en toch niet helemaal zo open...

Het geeft een beetje de indruk dat je op een schip staat.

Na de middag reden we naar Esbjerg, waar de offshore alles omvattend is. Het was tot voor tien/vijftien jaar terug een van de grootste visserijhavens van het land; nu liggen er nog vijf kleine vissersboten, de rest is overgegaan naar de offshore industri.

De vissers verkochten hun visquota en legden zich toe op het serviceren van de offshore industrie.

Er liggen enorme windmolenparken in de noord-en oostzee, die allemaal platforms hebben, molens die vernieuwd en/of onderhouden moeten worden, booreilanden, hotelschepen en ga maar door.

Overigens werkt maar 30 % van het personeel op zee; de rest zit aan land.

We kregen een voorlezing bij Semco-Maritime.

Awel, nu hadden we de eerste indrukken op z'n plaats.

Dus door naar Hjerting, dat ietsje ten noorden van Esbjerg ligt.

Naar Hjerting Badehotel, waar we een gezamelijk diner genoten en een feestelijke avond hadden.

Een prachtig en gezellig hotel en een mooie kamer..

met zelfs de badkamer in rustieke stijl...

Vrijdag de 13'de. Luciadag. Donker en donker.

Jammer, want we kregen een zeer interessante toer met bus door de haven(s) van Esbjerg.

Tjonge, jonge wat een activiteit.

En tjonge, jonge wat wordt daar geld verdiend.

Op het laatst reden we door naar de erhvervsakademie Esbjerg, 

om vooral meer te horen over de opleiding tot driftsteknolog 

(dat zijn degene die zorgen dat alle machines en installaties werken, die ze kunnen onderhouden en repareren).

Mag ik zeggen dat ik zeer goed geslapen heb vannacht, na al die indrukken.

Ik ben weer opgedateerd wat job en carrierre betreft.

Op een zeer aangename mannier.

December dingen..

Maandag naar de film geweest, dinsdag

julefrokost met het Lunakor..

Vandaag een lunch op mijn werk met de hoogste baas in de gemeente (kommunaldirektøren). 

Zijn manier om meer te weten te komen over het "hoe en wat" binnen de gemeente. 

En morgen gaan we met mijn werk weer de hort op. Naar Esbjerg om de Off Shore industrie te bezoeken en de bedrijven (en opleidingen) daar omheen.

We eten en slapen in Hjerting Badehotel.

Vrijdag weer naar huis....

Toch niet gek, zo'n baan als de mijne!!

De eega heeft ook genoeg om zijn oren (tanden) gehad.
Hij kreeg een abces in zijn kies, die met veel pijnstillers en penicilline tot ontploffing is gebracht (au, au, au); hij is er nog wat beroerd van.

Onze oude buurman ligt in het ziekenhuis. Hij was zo verward en bang op het laatst, dat we zijn zwager hebben gebeld, die meteen de thuiszorg inschakelde. Onze buurman is nogal "op z'n eigen" (nu heet dat autistisch) en kan er slecht tegen als er andere mensen in zijn huis zijn. Die kwamen er, hebben de boel flink geschrobt, zijn medicijnen nagekeken (hij had een kast vol, bewaard gedurende jaartienden!) en voor nieuwe etenswaren gezorgd.

Na een week ging het niet beter, hij was nog steeds in de war, waarschijnlijk dementerend, er kwam een longontsteking bij en nu ligt hij in het ziekenhuis...
De chef heeft de zwager van-en-naar het ziekenhuis en de trein gereden, ondanks abces.
De buurman heeft overigens ook alle kasten in zijn huis volgepropt met kleding; zelfs de werkkleding van zijn vader werd regelmatig gebruikt. Als ik dan vertel dat onze buurman 91 is, dan kun je nagaan hoe oud zijn werkplunje is.
De keukenkasten stonden vol met wasmiddelen....en ga zo door.

Tja, wij mochten wel bij hem naar binnen, maar dan ga je toch niet in de kasten snuffelen, dus dat is aan onze aandacht ontsnapt.
Nou, eens kijken hoe lang ze hem in het ziekenhuis houden....
Wie ook maar enigszins naar huis kan......

Philomena en een halve keuring.

Wij gingen naar de bioscoop; dochter, haar schoonmoeder en ik. Naar een film die de heren al bij voorbaat gestempeld hadden als "vrouwenfilm, brrrr".

Een goede film; eentje die (misschien toch het meeste bij vrouwen) het gevoel raakt.

Eentje over gedwongen adopties en verkoop van kinderen in het katholieke Ierland en de gevolgen daarvan.

Over geloof en nonnen, over verlangens en onwisheden, over gelatenheid en vergiffenis.

Goed gespeeld door de altijd fenomenale Judi Dench.

Dat spraken we gisteren af, dat we naar de film zouden gaan. Gisteren waren we bij elkaar om de rumtopf te keuren. Helaas zonder de Odenseanerne; die hadden buikgriep!!

Casper is daarom maar de zevende rechter geworden.

En....tja...Peter won de beker voor de derde keer.....

7 december

Daar hangt de kerstster!

....en dit zijn zelfgebakken klejner...

en de 20.december zingt ons koor op het stadhuisplein in de stad.

Dit zijn mijn allereerste kerstversierselen, gekocht in DK,

Bij een postorderbedrijf dat Daells Varehus heette, in de volksmond Dalle Walle genoemd.

Bovenaan was een goed restaurant met een balkon aan de voorkant, zodat je uitkeek over de daken van Kopenhagen.

Het bestaat niet meer....jammer!

Ik hou niet van storm!

Ik hou niet van storm; ik word er onrustig van!

Ik zit niet rustig in m'n stoel en waar anderen geen problemen hebben met het loeien van de wind, schrik ik elke keer op als er weer iets tikt, bonst, klapt of valt. 

Dus ik zucht van verlichting....deze hebben we ook weer gehad!

Als het stormt gaan hier de bruggen dicht. Dat krijg je als je in een eiland-land woont. Die bruggen spannen over groot water; zijn vaak erg hoog en vangen heel veel wind. Er was voor gewaarschuwd, dus de meesten waren voorbereid. Ondanks dat hebben er toch 400 mensen hier in de sportshal moeten overnachten.....

We hebben nog last van het laatste staartje storm....hele harde wind.

Ik steek de kaarsen maar aan..

Drup. drup..

Drup, drup, drup, doet het in de keuken achter mij.

De rumtopf is overgegoten in een zeefzak om op zondag klaar te zijn voor de jaarlijkse rumtopf-keuring.

Al twee jaar is de beker in handen van Peter; nu proberen we hem af te troggelen!

Ik heb ook nog zwarte bessen op wodka staan. 

Dat moet een likeur worden, maar de chef dat ie veel te spritzig is.

We zien wel....

De oprit is helemaal klaar.

De elektrische schoonzoon heeft de lampen gemonteerd..

...en wij hebben vandaag geveegd en geveegd!

Twee volle kruiwagens zand, dat we toch maar bewaren.

We durfden niet langer te wachten, want er wordt storm voorspeld en dan zie ik helemaal niet zitten met al dat zand. De stofzuiger is hier toch al een stuk inventaris geworden; álles knarste van het zand hierinnen :-)

Zo zien de lampen eruit. Er zit een sensor op, dus ze gaan aan als er iemand langskomt en gewoon vanzelf weer uit.

Dat doen de kerstlichtjes ook, die boven de ramen hangen; Die gaan op batterijen en branden van vijf tot elf uur 's avonds.

Gezellig toch, in deze donkere tijd.