Een weekje weg geweest...

's Woensdags naar de Efteling.

Géén files, géén lange wachttijden, géén drupje regen; wat is de Efteling dan mooi door de ogen van een vierjarige.

We begonnen bij het sprookjesbos, bij het kasteel van Doornroosje. Bij de allereerste schildwacht die zat te snurken bleef Philip al lange tijd stilstaan....en op die mannier is er héél veel te zien...

Met een fotoboekje van het park werd er in de auto nog veel naverteld over alles wat er te zien was.

Natuurlijk het meeste over de Fata Morgana. 

Maar je hoeft niet bang te zijn hoor; het zijn maar poppen.

Toen was het alweer donderdag en gingen we naar "Oma Anny".

Daar broodgegeten en toen nog even de stad in.

Oma Anny wilde nog wat kleding kopen en is goed geslaagd.

Vrijdag nog wat boodschappen doen en toen gingen Philip en zijn ouders weer naar huis.

En gisterenavond reden ook wij weer naar het hoge noorden en hebben het huisje in het bos weer voor een maandje afgesloten.

Ja, we reden langs de paasvuren, die vanaf de hoogte van Arnhem tot aan Hamburg overal te zien (en te ruiken) waren.

Tussen de paasvuren door...

Tussen de paasvuren door reden wij terug naar huis. Een gezellig weekje Nederland rijker.

De meeste tijd waren Philip en zijn ouders bij ons; dat geeft leven in de brouwerij (en een hulpje bij het schilderen).

Want het huisje in het bos moest een schoonheidskuur ondergaan.

De keukenkastjes zijn parelgrijs geschilderd en de muren en het plafond wit. 

We doen het met het oog op een hopelijke verkoop dit jaar. We hebben er van genoten al die jaren, maar er gaat toch ieder jaar veel werk in zitten. Heg knippen, regelmatig onderhoud en af en toe vernieuwingen kosten én tijd én geld. En we hebben al een huis hier, waar je je nooit hoeft te vervelen.

Dus....iemand interesse????

Maar enfin, schoondochter en ik lieten de heren schilderen en gingen op stadstoer.

Philip had z'n stepje bij en zat geduldig uit te rusten en te wachten op mama die in de paskamer stond.

Nøjjj, wat kan hij zielig kijken...

Dinsdags moesten we de oude twee- en driezitsbanken kwijt zien te raken. Eerst naar de Kringloop, maar die wilden hem niet.

Toen naar de "afvalverwerking" gereden. Gesloten. Er hing wel een telefoonnummer. 

Dag meneer. Ik heb een probleempje. Ik moet wat meubels kwijt, maar ik heb geen pasje of kaart, omdat ik uit Denemarken kom. Kan ik het toch morgen hier naar toe brengen?

Nou, dat denk ik niet mevrouw. Onze stortplaatsen worden door de inwoners betaald via hun belasting en daar mogen anderen geen gebruik van maken.

Maar ik wil er best voor betalen hoor. Ik kan toch moeilijk alles mee terug naar Denemarken nemen

Nee, dat snap ik wel mevrouw. Ik vind het ook goed dat u het vraagt. Maar we durven geen precedens te scheppen.

Zal ik het dan maar in het bos achterlaten, zodat de gemeente het op moet ruimen?

Weet u mevrouw, ik zit hier maar alleen. Ik zal het eens gaan navragen.

Kunt u mij over twee uur terug bellen?

Naast ons huisje in het bos woont een erg aardige man, die alles op zijn wagen laadde en voor ons naar de stort reed. 

..............morgen verder....

Paasvakantie.

Op weg naar huis.
Paasvakantie!

De week vóór Pasen is het hier vakantie.

De scholen zijn dicht.

Veel bedrijven ook.

Se 22.ste gaan we weer aan de slag.

Wat een wolken hè.

Er is geen druppel regen gevallen.

Prettige Paasdagen !!

Ook afgestreept !

Een keer per jaar is er visitatie voor de jongeren die naar mijn beroepelijke mening in aanmerking komen voor een STU = en Særlig Tilrettelagt Ungdomsuddannelse, oftewel een specifiek individele jongerenopleiding.
Als ik een aanvraag schrijf, dan houdt dat in dat de jongere het recht op deze opleiding heeft en áls het wordt afgewezen het wettelijk recht op klagen heeft.

Hier liggen drie mappen met in totaal 20 aanvragen, aangevuld met rapporten van psychiaters, dokters, psychologen en terapeuten, uitspraken van scholen en opleidingen, papieren van de jeugdzorg of het arbejdsbureau enz. enz. (wat ik allemaal heb moeten lezen).
Elke aanvraag is het product van een langdurend proces en daarom is het een verademing als het af is.

20 heb ik er geschreven voor de STU in onze gemeente; vijf heb ik geschreven voor schoolverlaters van de dovenschool, 2 voor jongeren die in een instituut wonen en 2 voor jongeren uit Vejle, die hier naar school gaan.

Vandaag heb ik de Fredericia jongeren overgedragen aan het visitatie-team in onze gemeente.
Met een persoonlijk commentaar natuurlijk.

Afkruisen dus!

Huisje kijken.

De makelaar, een aardige jonge vrouw, was uit bed gebeld om de komende woning van het slot te draaien. Het arme kind was griepig, maar er was de zoon veel aan gelegen dat vaders, die bouwtechnicus is, de woning goed kon keuren. Een bouwtechnicus kijkt toch meer professioneel rond in zo'n huis. Daarom hadden we zo'n dikke drie kwartier om alles te inspiceren. Philip was er natuurlijk ook bij en, oh groot geluk, zijn allerbeste vriend woont op de hoek van dezelfde straat. Het vriendje kwam net naar buiten en huppekee, ook mee naar binnen in Philips komende stekje. Het weer was goed en de meeste tijd speelden ze buiten onder het toeziend oog van de vader van het vriendje. Die twee krijgen vast een heerlijke zomer!

"Het huis is in goede staat", constateerde de bouwtechnicus, waarna álles nog een ekstra bekeken werd.

Een huis in drie verdiepingen; een zogenaamd tweelinghuis, waarvan er heel veel te vinden zijn in het Skibhuskvarter.

De huizen zijn rond de eerste wereldoorlog gebouwd door de scheepsreder Mærsk. Er lag toendertijd (en vele jaren lang) een grote werft in Odense en Mærsk bouwde de huizen voor zijn personeel. Destijds woonden er vier families in een tweelinghuis, nu maar twee. Bij alle huizen is een grote tuin, om groente te kweken.

De tuin die bij deze woning hoorde was iets kleiner dan de meesten.

In het souterrein, want dat is het in feite (kelder noemen ze dat hier) is een slaapkamer, een ruimte voor een prachtige werkplaats, een flinke provisieruimte en aan het einde van de gang een deur die naar de tuin voert.

Op de begane grond een flinke doorzon kamer en een doorkijkdeur naar een heerlijke keuken op het zuidwesten. Vanuit de keuken kom je op een lekker overdekt terras, dus ik denk dat de keuken dé woonruimte bij uitstek wordt.

Daarom werd er ook gerekend en op de vingers geteld of het mogelijk is om de keuken, die ergens uit de jaren 50 is, te moderniseren.

Ondanks de goede staat van het huis zal er toch een hoop werk verricht moeten worden. 

Niemand hoeft zich deze zomer dus te vervelen :-)

In de stad.

In de steden zijn de huizen duur, vooral in een stad als Odense. Als je dan nog speciale wensen hebt voor een speciale wijk van de stad, dan zoek je lang voor je iets naar je zin vindt. En als je feitelijk goedkoop huurt, tja, dan wacht je nog langer.

Maar nu hebben zoonlief en eega toch een huis naar hun hart gevonden.

Vandaag is de koopacte ondertekend en zondag mogen wij even mee gaan kijken.

Een huis in het populaire "Skibhuskvarter".

In de dorpen zijn de huizen goedkoop. Vooral in de leeglopende gebieden. De bevolking groeit hier maar met mondjesmaat, een paar duizend per jaar. We zijn hier nu met 5,5 millioen en dat is weinig. Hiervan wonen er 1,2 millioen in en rond Kopenhagen.

Plek genoeg dus, maar dat schept problemen. Dorpen lopen leeg, hele gebieden worden "achterstandsgebieden".

verwachte bevolkingsgroei  2010 - 2040

Onze stad ligt "in het midden" met een te verwachten kleine groei.

Tja.......................

Je hébt mensen....

Vandaag was ik een een klein dorpje omdat ik nog een meisje moet inschrijven voor een speciale opleiding. Een meisje met Down-syndroom, dat zelf niet aanwezig was.

De moeder woonde in een lieflijk huisje, twee onder een kap, met een rieten dak en ramen met kleine ruitjes.

Ik kon dan ook niet nalaten om het even te prijzen.....en toen begon het!

Ja, zei deze dame, ik heb een groot huis verderop in het dorp, maar dat ligt te dicht bij de weg en daar raakt Mia gestresst van. En ik kan het niet verkopen!

Ach, vervelend. 

Ja, maar ik heb het verhuurd; dan vang ik nog iets. Ik moet er natuurlijk wel de hele tijd een oogje op houden.

Mmmm, loopt het rond?

Ja, dat wel, maar ik kan gewoon niet verder in mijn leven voor het verkocht is.

Koffie? 

Ja graag. 

Iets erin? 

Een beetje melk alstublieft.

Ik heb alleen ecologische melk. Wij leven heel ecologisch. Als je hoort hoeveel mensen er ziek worden van wat ze in hun lijf proppen! Nee, geef mij maar natuurlijk eten en drinken. Ik heb ook kippen gehad. Dat vond Mia heerlijk; ze voeren en eieren rapen... Maar ik vond het teveel werk, dus nu zijn ze weg. Maar 't is maar niks zonder dieren. 

En de honden dan? 

Ja, de ene is hier blijven hangen toen mijn zoon hem vijf jaar geleden bracht voor een vakantieperiode en dit kleintje was de laatste uit een nest bij mijn dochter. Niemand wilde haar hebben, dus heb ik haar maar gekocht. Het geeft wel veel vuiligheid hoor.

Nu, zullen we maar? Kunt U  beginnen met een kort overzicht over de scholen, hulpmiddelen, diagnose enz..?

Ach, zo'n kind als Mia. Ja, ik hou natuurlijk veel van haar, maar wat een zorgen heb ik gehad en die worden steeds groter.

Ze neemt heel veel tijd in beslag en mijn twee oudste kinderen willen gewoon bijna geen contact met mij omdat ik altijd Mia op sleep heb. Ze is ook heel vaak ziek. Ik heb wat afgesukkeld.

Nou, ik schrijf even waar de opleiding zich op moet concentreren...

Misschien met hulp van apps op het tablet?

Ja, daarom heb ik dit tablet gekocht, maar ik kan er niet mee overweg en Mia gebruikt het nooit. Mijn zoon heeft er wat apps opgezet, maar ik snap er niet veel van.

Mijn kleinkinderen wel, die pakken meteen het tablet als ze binnen zijn. De jeugd van nu, daar kun je niet mee praten. Die hebben geen tijd voor mij!

Werkt U nog?

 Nee, ik kreeg een depressie toen mijn baas failliet ging 7 jaar geleden. Ik heb weken in bed gelegen van ellende.

Nu kan ik niets meer. 

Oh, m'n brood. Dat moet uit de oven; bijna weer vergeten. Ik vergeet alles. Kost me handenvol geld, alles wat ik weggooi.

Nu, ik ben klaar. Ik mail het naar U als het klaar is.

Zou Mia worden opgenomen? Ik zal wel weer overal buiten vallen! En is het wel de juiste keuze voor. Ik kan je zeggen, de school ! En de leraren!! Die deugen geen van allen..

Dag mevrouw.