Digibeet.

Een digitale analfabeet; dat ben ik. Nu ben ik de kluts weer eens kwijt bij het gebruik van mijn iPod .

Ik gebruik dat ding niet al te veel, maar nu wilde ik er een luisterboek in zetten....en...je raad het al! Grrrrr!
 iTunes is onlogisch! (vind ik). Als ik de handleiding lees, klinkt het heel logisch, maar de werkelijkheid stemt niet overeen met ....tja, de iPod werkelijkheid.

Meneer van Apple.....doe er iets aan!

Misschien toch beter als ik de hulp van een niet digibeet inschakel :-). 

De chef heeft het heel druk gehad de laatste dagen, dus die heeft z'n hersens niet in iPod en iTunes moode.

Ach, ik heb nog een gewoon dik boek van de biblioteek en een paar eboeken; daar doen we het wel mee.. tot..?

Tot het gaat regenen misschien....

We hebben nog steeds heerlijke zomerse temperaturen.

Om even af te koppelen hebben we vanavond een rondje langs het strand gemaakt. De dagjesmensen waren weer naar huis.

Heerlijke deense zomer!

Zon en komkommertijd.

Als er iemand is die zijn/haar vakantie niet in de scandinavische landen wil door brengen vanwege het weer......zie hier!

In Zweden nog warmer.

Weinig regen.

Veel licht, licht, licht!

En zon.

Dat de toeristen de scandinavische landen veel te duur vinden....., daar ben ik het helemaal mee eens! 

DAT VINDEN WIJ NAMELIJK OOK!

Daarom (nee toch niet daarom, maar omdat het een goed gevoel geeft en ook nog eens lekker is) heb ik deze week:

20 potten bessengelei gemaakt,

4 kilo komkommer in het zoetzuur gezet

en 14 potjes vruchtensaus ingemaakt.

Morgen kersen plukken....en er komen bendes tomaten....

Meryam

Vandaag belde Meryam.
Meryam en haar zus hebben nog een jongere broer en een moeder.
Toen broertje Ali nog klein was is zijn vader overleden.
Een groot verlies voor de familie, maar na het overlijden van de vader werden alle ogen gericht op Ali, als enige man in de familie. De man, die als hij groot was de zorg en verantwoording voor zijn moeder en zusters op zich zou nemen. Maar zo liep het helemaal niet.

Ali werd enorm verwend toen hij klein was. Zo verwend dat hij eigenlijk een onuitstaanbaar jochie werd. Slim was hij helaas bij lange na niet en naar school gaan vond hij maar niks. Hij werd van de ene na de andere school gestuurd en iedere keer weer moest er een oplossing worden gevonden. Eindelijk was de schooltijd voorbij. Geen goede cijfers als hij al een rapport kreeg. Meestal vol min-streepjes en onvoldoendes.
Hij was dom genoeg om met de verkeerde vrienden aan te pappen; vrienden die hem vaak voor hun wandaden lieten boeten. Hij wilde

graag veel en vlug geld verdienen en begon maar wat te dealen. Daar kwam de politie snel achter en het ene na het andre heropvoedingsproject kreeg met hem te maken. Ik schafte hem een paar maanden geleden een plaats op een productieschool in een klein dorpje achteraf, want hij was bang voor een aantal mannen, die nog geld van hem kregen. Niets hielp. Hij kwam weer terug en samen met anderen ging hij weer eens inbreken. Dit keer niet zo goed uitgeplozen. Het was een huis waar een paar rockers woonden en die hadden overal camera's geplaatst. Nu werd de grond te warm onder zijn voeten en weer betaalde de familie een reis naar Turkije voor hem. Maar ook daar kan hij zijn draai niet vinden. 

Hij wil naar Kopenhagen! Dat is pas leven! Maar waarvan moet hij leven? Dus belde Meryam. Of ik nog een goed idee had. Of ik nog een keer kon helpen....Maar ik kan niet helpen. Arme Meryam. Hij dwingt haar en haar zuster om weer wat voor hem te regelen. Een kamer...? Maar dat kost en depositum. Een opleiding....? Geen zin en geen toelatingsexamens. Een baan....? Tja, met een strafregister zo lang als....zal het best moeilijk zijn. En het werk dát hij kan krijgen is hem te min. 

Meryam en haar zuster willen niet meer betalen. Hun moeder vindt dat het wel moet.

Arme Meryam.

Operationeel.

Mijn moeder, die pas 90 is geworden, heeft gisteren een knie-operatie ondergaan. Da's dus niet mis, als je op die leeftijd aan een nieuwe knie moet wennen. Ik heb haar aan de lijn gehad en tot nu toe gaat het goed.

Nu de revalidatie nog........

Gisteren deed de iPhone het niet meer.

Microfoon "out of working". 

En tja, een telefoon waarmee je niet kunt bellen......

Mijn boss had nog een iPhone4 liggen....want als boss koop je natuurlijk een 5 als het kan.

Enfin, ik ben weer on-line.

Mission completed.

Het houdt nog niet op!

Een beetje jaloers ben ik altijd in de vakantietijd op een aantal van mijn collegaas.

De scholen hebben vakantie en degenen die dus voor het merendeel als decaan op school werken hebben ook niet meer veel te doen.

Terwijl wij als staf (en zo) nog genoeg te doen hebben. Hier ligt het nooit echt stil. 

Ook 's zomers zijn er jongeren die een uitkering zoeken (hier werken wij samen met het GAK), jongeren die in inrichtingen of pleegfamilies/instituten wonen, jongeren die een uitweg zoeken in de jungle van opleidingen.....ga maar door.

Mmmmm; volgende week heb ik hopelijk schoon schip gemaakt op mijn bureau.

Wie betaalt voor wat?

Gisterenavond gingen we (manlief, de twee oudste kleinkinderen en ik) naar Fredericia Teater, waar we de jaarlijkse Showcase zagen. Showcase bestaat uit twee verkorte musicals, opgezet en uitgevoerd door de laatste jaars studenten van de Musicalacademie (met hulp van de andere studenten).

Zoals altijd: fantastique!

We hebben in onze stad een theater dat met een tekort draait.

Bijna 2 miljoen Euro moest er dit jaar bijgespekt worden.

Daarvoor hebben we een aantal "eigen-producties", musicals die hier hun wereldpremière hebben (Disney's Alladin en binnenkort "De Kleine Zeemeermin"), musicals die hier ontworpen zijn (Esaura) en internationale roem afwerpen en een aantal mindere set-ups.

Toch komt er niet genoeg geld in de kas en/of zijn de kosten te hoog, vooral als het teater "op tournée gaat.

Maar kunst kost.

Sport kost ook.

Vrij veel zelfs. We hebben hier een groot stadioncomplex en de benodigde gymnastikzalen en hallen.

Daar moeten ook jaarlijks extra stuivers voor worden neergelegd.

Maar-eh, we zijn tenslotte een " sportgemeente".

Sport is hét woord van de huidige tijd.

Je kunt geen sollicitatiebrief meer lezen zonder dat erin vermeld wordt dat de sollicitant in elk geval een paar keer per week gaat joggen, meedoet aan (halve) marathons, voetbalt of tennist.

Goed voor de mens. Goed voor de gezamelijke conditie.

Maar een mens heeft ook een hoofd met hersens.

Een hoofd en een hart dat kunst, theater, muziek nodig heeft.

Niet iedereen is een "sportfanaat".

Maar wat wordt er toch ge-etterd als het theater een tekort heeft.

Ik hoor ze nooit als er extra geld in het laatje van de handbalclub moet komen.

Gelukkig is de gemeenteraad tot op heden nog in de meerderheid; kunst is nodig; het theater moet blijven.

Want een leven zonder kunst....dat mist een hoop!

Midzomernacht oftewel Sankthans.

Net zoals in de overige noordische landen (trouwens ook in Zwitserland en Griekenland lees ik) wordt midzomernacht gevierd.

Er was regen en wind beloofd, maar de wind ging liggen en de regen hebben we nu al weken niet gezien.

Eerst een gezamelijk etentje en dan naar Madsbyparken...

Hier lopen Peter en Carl, Caroline en Casper.

Wij zijn in de achterhoede.

Daar staat ze dan, de heks. Het teken van alle slechte dingen, alle duistere krachten en alle kwade geesten.

Het vuur eronder en jaaaa, daar vliegt ze weg bij het geluid van vuurpijlen. 

Naar Blocksberg, in de Harz. Ga zelf maar kijken!