Ongelooflijk !

Mannen in hemdsmouwen; jongens in korte broek; meisjes met blote armen en t-shirts. 16 graden; volop zon.

De 1.november!

Hij is jarig vandaag, mijn (natuurlijk onze) geweldige zoon.

37 is hij geworden.

" Net zo oud als Spiderman", zegt Philip.

Het is maar een weet.

Zonen zijn speciaal; zeker weten.

En deze zoon is een pracht eksemplaar!

Niet alleen voor mij, ook zeker voor zijn vader.

Een buisiness partner, een discussievriend, zelf is hij een uitstekende vader en liefhebbende echtgenoot, hier een helpende hand in het bedrijf en een (als het nodig is) fenomenale medewerker (naast zijn eigen baan).

Dat mooie weer vandaag was vast voor hem!

De laatste dag van oktober..

De laatste werkdag voor mijn collega Charlotte.

Voor haar hoeven al die veranderingen in het werk niet meer. 

Niet weer een verandering in de wet, bij de gemeente of nieuwe en andere opgaven.

Charlotte gaat met vervroegd pensioen.

Een officiele receptie wilde ze niet. Ook geen groot feest met teveel poespas.

Charlotte wilde graag de natuur in en met een vrijdagmiddag lunch haar karrierre afsluiten.

En zo gebeurde het dat we met z'n allen naar Trelde Næs togen (in werktijd :-)) en daar een flinke wandeling door bos, langs klippen en strand maakten.

Om bij het Troldehus van een heerlijk lunchbuffet te genieten.

collega Jens, Charlottes man, Bettina, mijn chef Anders, Rasmus, Charlotte, Tommy.

Heerlijk om zo de week af te sluiten!

Deze halloween'ers stonden net voor de deur.

Voor een duit in het zakje wilden ze wel even op de foto.

Verbinding.

De bruggen van Fyn (Funen) naar Jylland (Jutland)

Ik hou van bruggen.

Ik hou van het samenbinden van landsdelen en landen.

Telefoon, mobiel, internet, blog en diverse interessegroepen.

Ik hou van verbinden.

En combineren.

Het verband zien.

Ik hou van whats app, en viber, en sms.

Al die communicatiemiddelen die er (tot voor kort eigenlijk) nog niet waren.

Van internetbankieren en van mobilpay.

Van de snelheid die tijd overlaat voor het langzame.

Ik hou van lezen,

en breien, 

en kletsen,

en stil zijn.

Van een bioscoopfilm...

Dit is er weer eentje uit het bioscoop-pak.

Ik hou van de najaarsluchten

en het kleuren van de bomen.

Van de brandende kaarsen

en de lange avonden.....

Ik hou van mijn broer
en hoop dat hij beter wordt....

Toch een beurs.

De mee-lezer  op dit blog weet dat ik normaal gesproken een hekel heb aan het bezoeken van een beurs.

Maar gisteren ruimde de eega en ik op in de achtertuin, net voordat het begon te miezeren....en het zag eruit naar meer regen.

Hij kreeg een telefoontje van een klant om hem halverwege de weg naar Aarhus te ontmoeten....

.....en ik dacht: ik ga naar de creative beurs.

Dat beursgebouw ligt bijna in onze achtertuin en ik hoefde me daarom niet druk te maken over een parkeerplaats.

Ik kan er naar toe lopen, maar werd netjes afgezet.

Er wáren me toch een hoop mensen!

Eigenlijk ben ik er alleen geweest om wat nieuwe snufjes en ideetjes op te pikken. Want zelfs al wordt er geadverteerd met "speciale beurs-aanbieding" zijn de prijzen aan de hoge kant. 

Maar oh, wat kan het verleidelijk zijn om dat stofje, met dat patroontje te kopen, of juist die kleur wol of nieuwe speciale breinaalden...

....om het thuis in de kast te leggen, naast al die andere stofjes en bolletjes wol !!

Het enige wat ik gekocht heb was een kop americano koffie.

Saai? Nee, heel rustgevend. Ik hoefde alleen maar te kijken.

Alweer vrijdag

Zo is het alweer vrijdag...

Een vrijdagmiddag met Carl, want zijn mama had een personeelsfeestje en papá een late vergadering.

Het was een gezellige week, die triest begon met een crematie maar gezellig werd door het bezoek van mijn zus en zwager.

Ik had de woensdag vrij genomen; ik heb nog een aantal "senior-dagen" staan en hoe kon ik er een beter besteden dan aan zo'n zonnige woensdag.

Op de internationale mark op het raadhuisplein stonden:

nederlanders, die kaas, stroopwafels en oliebollen verkochten.

Natuurlijk wel tegen internationale prijzen..

's Middags gingen sis en ik wandelen langs het strand.

De dinsdag ervoor waren ze met z'n tweeën helemaal naar de noord-west- kant gereden om een eetkamertafel te kopen.

Een uit-uit-uitschuiftafel, direct vanaf de fabriek.

Ik heb net een fotootje gehad hoe hij er uitziet.

Hier met drie extra platen/borden erin.

Hij moet nog een zeepbehandeling ondergaan, maar dan heb je ook een tafel die generaties mooi blijft!

Awel, ik ga de haard aanmaken.

En wat kaarsen aansteken.

Het is gaan miezeren en het is per slot van rekening weekend !

's Lands wijs....

's Lands eer !

"Doen jullie nog iets als je volgend jaar 40 jaar getrouwd bent?", vroeg mijn zus.

Uh, nee, niks gepland.

Hoezo?

Tja, veertig jaar huwelijk wordt hier in DK niet groot gevierd.

Dat is een gewone trouwdag...

Ze zouden niet weten wat er ging gebeuren als ik in een zaaltje een 40-jarige huwelijksdag zou vieren.

12½, 25 en 50.

Dat wordt wel gevierd.

Net als alle "ronde" verjaardagen.

10, 20, 30 enzovoort.....

Dus wij doen volgend jaar maar "gewoon"als we het mee mogen maken.

Overlijdingsadvertenties is ook zoiets wat verschilt van land tot land.

Deze was van een van onze vrienden.

De kerk lag vol bloemen. Hij heeft een redelijk grote familie.

Maar de advertentie vertelt alleen het hoognodige.

Er worden ook geen kaarten gestuurd; je wordt opgebeld.

Zo belde Bodil zelf mij op met de trieste mededeling.

De kerkdienst is geen mis, maar een korte dienst met psalmen en/of liedjes. Wel een koffietafel naderhand; 
met smørrebrød voor wie wil.
Hier wordt wat gezongen en verteld over de overledene.

Een ander land, andere gewoontes.

Dankbaarheid.

In de stromende regen, echt het was gewoon niet normaal meer, kwamen de kinderen helpen om onze twee larixbomen te vellen/snoeien.

Peter kon een "lift" lenen...maar dan moest het wel vandaag gebeuren.

Sandra kwam helpen, Jeff kwam helpen.....oma hier speelde met Carl en zorgde voor de lunch.

Het water blééf met bakken uit de lucht vallen.

Zeven keer met de aanhanger naar de stort.

Al het hout is gezaagd, gekloven en gestapeld.

Alle trainingsbroeken uit de kast gehaald om een ieder tijdens de lunch van droge kleren te voorzien.

Om vijf uur was het klaar.

Toen hield het op met regenen......

De tuin?

Kaal, modderig maar wel véél meer licht!

Het moet eerst slecht zijn om later mooi te worden!

Kinders 

BEDANKT!!