Lichter

't Wordt gelukkig lichter.

Hier is het tien voor acht in de ochtend.

Op weg naar m'n werk.

Geen sneeuw hier op ons "schiereiland"-stadje.

Wel sneeuw in heel Danmark.

Morgen komt de kroon.

De kroon op mijn tand. Tja, zo gaat dat met ouder wordende tanden; 't Is alweer de tweede kroon....

Gisteren kwam de nieuwe tv.

Het vorige apparaat heeft toch de geest                                                gegeven.

                   Zaterdag kapot, zondag was er niks aan de hand.

                   Maandag zwart scherm.

                   Niet te repareren.

En zonder tv ??? Nee, dat gaat heden de dag niet meer.

Dus we hebben een andere, die wéér ietsje groter is dan de vorige (wat hebben mannen toch met grote tv's??)

Het gekke was dat deze 1000 kronen goedkoper was dan de kleinere maat....

En als we het dan toch over kronen hebben.... De Deense kroon staat onder druk. De kroon is "opgebonden" aan de Euro en dat zagen speculanten graag anders.

Maar de nationale bank koopt en koopt en houdt zodoende de kroon nog steeds stabiel.

Indrukwekkend..

Vloerfolie op een beurs; reclame voor een nieuw product bij Coloplast.

Daar waren chef en zoon gisteren de hele dag mee bezig.

De ene hand...

De zoon is met de chef mee naar Sjælland, naar Humlebæk om vloerfolie te leggen.

Dat is een heel eind rijden én het is een hele klus.

We hebben wat geruild en Philip bleef hier een nachtje en een dag, zodat Ivona wat tijd met haar moeder kon doorbrengen.

Gisteren even naar het strand...

Vandaag ganzenborden...

 en spelletjes op het tablet..

Cookies gebakken...

en pannenkoeken.

En...de tv, waarvan we gisteren dachten dat ie het begeven had doet het weer.

Gelukkig geen onkosten!

Een beetje politiek.

Er is een conflict in wording: de vakbonden reageren tegen de lage lonen die de luchtvaartmaatschappij Ryan Air zijn personeel betaalt. Ze dreigen met een conflict; het woord staking is gevallen.
Waarom reageren ze nu pas?

Omdat Ryan Air nu vanaf Kastrup, het vliegveld bij Kopenhagen gaat vliegen.

Al jaren stijgen er Ryan Airs op vanaf vliegveld Billund en Aarhus, maar deze steden liggen "i provinsen", zoals men hier zegt en die moeten hun eigen problemen maar oplossen. 

Uhhh???!

Tja, zo gaat het met veel zaken.

Kopenhagen, het grote hoofd van dit kleine landje lijkt af en toe los te staan van de rest van het land. Ik kan me voorstellen dat het in Engeland met Londen en Frankrijk met Parijs een beetje hetzelfde is gesteld. In Nederland is het van oudsher anders gepland: een hoofdstad én een regeringsstad. Ook in Duitsland, waar Berlijn (nog) niet een apart stukje Duitsland is.

Hier is Kopenhagen macht, kapitaal, de besluitnemer;  een spons die alles naar zich toezuigt (behalve poen, die komt uit de provinsen )

Misschien gaat dat ooit veranderen?

afschaf het koningshuis, betaal voor gebruik van bibliotheek mm, besparingen op de landweer, volksgezondheid is de burgers probleem.

Vandaag zijn alle leerlingen uit de 8. en 9.klas naar de stembus geweest.

Een echte verkiezing is er gehouden, in het ganse land. Drie weken lang is er gediscuteerd. Er zijn kernzaken opgepakt, zaken die de jeugd na aan het hart liggen. Caroline is ook wezen stemmen. Vanavond wordt de uitslag bekend gemaakt.

Ik ben benieuwd!

Deze jongeren hebben over 3 - 4 jaar stemrecht!

Hard gewerkt

...en dat nog wel op een zondag...

Maar het kon niet anders.

De chef zit nog in de lappenmand na de neusoperatie en de ellende daarna met al die neusbloedingen. Zijn energie staat op nul. 
Hij moet het ook heel rustig aan doen, anders begint het weer te bloeden. Hij ziet er maar bleekjes uit, al zeg ik het zelf.

Maar het volgend weekend móet er vloerfolie worden gelegd in Humlebæk en de zoon kon vandáág komen helpen.

Met z'n drieën zijn we zowat de hele dag bezig geweest.

Alle banen (46 stuks van ca. 9 meter) zijn voorzien van laminaat en op maat geknipt.

Om zes uur waren we klaar; de chef was afgepeigerd!

Een beetje jammer was het wel dat we niet van het licht en de zon konden genieten. Even naar de Aldi voor melk, meer zat er niet in.

De sneeuw van gisteren ligt hier nog en met de zon erop was het in de huiskamer plotsklaps zo licht, dat de roetvlekken van de olielampjes op het plafond om poetsdoeken riepen. 

Geen tijd, jongens; volgende week beter.

PS: Iedereen móet hier zijn stoep sneeuwvrij maken, anders kan er een bekeuring vallen.

Dus heb ik samen met de (jonge) buurman gisteren staan schuiven; de chef mocht het immers niet ;-)

Aardig van de buurman; hij nam het grootste gedeelte voor zijn rekening.

(Ik veegde voor de deur bij Jacobsen; burenhulp).

Vitalisering

Cursus in cognitief counseling gefaciliteerd door vitaliseringswerktuigen.

Klink imponerend, nietwaar?

Niets is minder waar. 

Het is een methode die wij gebruiken in het begeleiden en raadgeven aan jongeren die hun weg door de straten van het onderwijs moeten vinden.

Cognitief is de wijze waarop men vragen stelt, vitalisering is een schema waar dit wordt ingeschreven.

(heel simpel uitgelegd)

Gisteren en vandaag was ik daarom samen met mijn collegae op cursus.

In Brejning bij Vejle.

Mijn collega's bleven slapen (lekker luxe), maar ik vond het vertrouwder om de eega onder controle te hebben en kroop in m'n eigen bed. Maar goed ook, want vannacht begon het wéér te bloeden. Gelukkig kregen we het deze keer gestelpt, maar hij heeft er wel extra bloedstollens erbij gekregen.

't Is toch wat met die neus!

Zie je mij?

Wat een verschil is er toch tussen ziekenhuizen oftewel EHBO's.

Dat heb ik deze week gemerkt.

Zoals ik eerder schreef werd de man zondagnacht doorverwezen naar de Skadestue in Kolding Ziekenhuis.

De dienstdoende arts geeft je identiteitsnummer door, zodat men weet dat je eraan komt.

In Kolding op een belletje drukken en de deur zoemt open.

Naar het loket, naar de wachthebbende persoon om je te melden.

"Ja meneer, ik zie het al: U bloedt flink.

Neem maar even plaats".

Er staan zes houten stoelen (design - dat wel) langs de muur; dat is alles.

Geen plantje, geen koffie, geen water, geen tijdschrift: NIKS.

En maar wachten.

Eindelijk gaan de afgeplakte glazen deuren open om een jongen door te laten met z'n been in het gips. De verpleegster volgt hem tot de deur en ik stond al op, omdat ik dacht dat het onze beurt was. De verpleegster wilde echter weer ongezien naar binnen glippen, maar bleef geïrriteerd staan toen ik vroeg of we nog lang moesten wachten.

"Ja", zei ze, er waren net twee patiënten met hartstilstand binnengekomen, dus het kon nog wel lang duren voor er naar de man gekeken kon worden.

Ze had geen oog voor het bloed; ze vroeg niet wat er aan de hand was; we konden blijven zitten waar we zaten.

Een heel andere service krijg je in Vejle ziekenhuis.

Ook hier was er wachttijd, maar er kwam geregeld iemand controleren hoe manlief eraan toe was. 

Ze kwamen met water, met zakken voor het bloed, met papier en we werden de hele tijd op de hoogte gehouden wanneer we de arts konden verwachten. Dit personeel, van hoog tot laag, zág ons zitten.

Ook op de opname afdeling was de service fantastisch.

Vooral omdat je precies wist wat er ging gebeuren!

Niet voor niets is Vejle ziekenhuis al voor de vijfde keer gekozen tot "ziekenhuis van het jaar".