Fillums...

Weer twee films gezien die in het filmpakket van de bioscoopclub zaten. Normaal gezien heeft een mens geen zin in bioscoop-avondjes 's zomers, maar ik weet niet hoe het bij jullie is, hier lijkt het wel herfst! Het is alleen wat langer licht buiten.

De eerste was een Deens/Zweedse film.

Meest Deens zou ik zeggen, maar als ze het land aan de overkant mee laten doen (er zat één Zweedse film-acteur bij) dan geven beide landen subsidie en da's toch mooi meegenomen.

Titel: een lang verhaal in het kort. Mmmtjaaa, een okay-film; 

Feel-good en gezellig.

Vanavond zagen we de verfilming van het boek van Vera Brittains, een zelf-biografie over de jaren van de eerste wereldoorlog.

Testament of Youth.

Een vrouwenfilm, vond de echtgenoot.

Maar hij heeft hem toch maar uitgezeten.....

We gaan nogal eens naar de bioscoop, maar we hebben dan ook een goeie, mooie, ruime bioscoop en er is hier meestal plaats genoeg.

Makers Market.

Leuke naam, nietwaar: Makers Market.

Zo heette het gedeelte op het havenfestival in Odense, waar de zoon enkele producten ten toon stelde.

Philip had ook (bijna) helemaal zelf een lamp in elkaar geknutseld.

Zien (en mee mogen helpen) doet leren.

Het visitekaartje...natuurlijk op oud karton :-)

Zo vader zo zoon !

Reparation

Tja...de Kia kwam dus niet door de keuring, maar moest nieuwe rembakken (en nog meer) hebben.

Dat is vandaag gemaakt in de garage.

(de airco ook; moest nieuwe vloeistof in).

Kost wel een rib uit m'n lijf.

Sparen maar weer! Zucht...

En de buurman kwam vertellen dat hij per 1 juli een plaatsje heeft in Othello, bejaardentehuis/verpleegtehuis.

Hij zegt nu ook zelf dat het thuis niet meer gaat.

Hij is en blijft bijvoorbeeld bang voor de inbrekers, die hij iedere nacht door z'n gang ziet sluipen......

Hij kwam het zelf vertellen en vroeg of ik het nummer van zijn zwager wilde opzoeken.

Hij kan bijna niks meer zien, behalve dan die "inbrekers" elke nacht.

Het heeft schijnbaar goed geholpen dat hij het hoofd van de thuiszorg had opgesloten en alle sleutels kwijt was. De chef kreeg namelijk een dikke pakkerd van de thuiszorg en binnen twee dagen kwam er een plaatsje vrij voor Jacobsen!

We moesten hem wel beloven dat we zijn huis in de gaten zouden houden als hij er niet meer woont. Want die inbrekers willen alles, maar dan ook alles weghalen!

Jacobsen

Ik reed vanmorgen al vroeg richting Kolding, waar ik aanwezig moest zijn bij een gesprek op de psychiatrische afdeling, waar een kind/meisje een diagnose had gekregen en we nu moesten kijken hoe we haar het beste konden steunen met haar opleiding.

De chef had het druk hier thuis.

We hebben toch een Plotter, een grote printer in Hamburg gekocht en die machine moest vandaag worden aangesloten op het computerprogramma.

Daarvoor kwam de expert uit Vejle, maar die bakte er niks van, volgens de chef. Hij heeft een andere firma benaderd en die hadden, toen ze eenmaal hier waren, het klusje binnen een kwartier klaar. 

Nu printen er twee machines tegelijkertijd !

Natuurlijk stonden er ook klanten aan de deur, natuurlijk ging de telefoon....en toen kwam de thuiszorg er ook nog bij.

Jacobsen, onze dementerende en bijna blinde buurman had alle deuren afgesloten en alle sleutels waren weg. Ze hebben het hele huis doorzocht, maar foetsie!

De sleutel van onze wc-deur bracht uitkomst voor de binnendeuren, maar de buitendeuren hebben een speciaal slot, zodat de thuiszorg binnen kan en dat gaat hem wel wat centjes kosten om daar nieuwe sleutels voor te krijgen.

Dat zit hem dwars, want zelfs al heeft hij, zekers weten, zijn schaapjes op het droge, zit de zuinigheid er zo diep in, dat hij nu ook het warme water heeft afgesloten. Kan hij dus ook niet in bad! Zijn haar plakt als een helm op z'n hoofd.

De wasmachine zet hij halverwege af; nu is er genoeg gespoeld!

Die sleutels? Die zijn vast en zeker gestolen, meent hij. Net als de afstandsbediening van de tv, die ook regelmatig onder kussens en dekens te vinden is.

......Hij staat op de wachtlijst voor een verpleegtehuis.....

Hello, Hello....en Goodbye....

De afgelopen week had het er allemaal inzitten.

Hello Netherland, Hoj Brabant; Dag Moedertje....

Een verjaardag (ons moeder) en de crematie van Adri...

Vreugde, verdriet en toch ook gezelligheid.

Veel familieleden die ik weer gezien heb; jong en oud.

De jaren vallen weg; het leeftijdsverschil verdwijnt.

Jonge neven en nichten zijn ineens ook (bijna) van middelbare leeftijd en hebben grote kinderen.

We kennen elkaar beter dan vroeger dankzij Facebook.

Toch een zegen voor iemand die ver weg woont, zoals ik.

Genoten van het samenzijn met broer en zus.

Wat getimmerd aan het huisje in het bos...en ook nog een dagje Rotterdam.

Waar we heeeerlijk hebben gegeten bij de Bottega Toscana in de Keizerstraat. Dat kan ik van harte aanbevelen; smullen daar!

En op de allerlaatste middag hebben we het Oorlogsmuseum in Overloon bezocht. Daar was ik eerder al eens, maar nu is het museum flink uitgebreid.

Nu zijn we weer thuis.
Van de velden vol asperges in het Brabantse Peelland, naar de velden met bloeiend koolzaad in Zuid Jutland.

Ons moeder.

De leeftijd der sterken....!

Zo noemt men dat geloof ik, als iemand meer dan 90 jaar is. 

Dat is ons moeder! 

91 jaar en nog heel pienter. 

Het horen gaat niet zo best meer, maar verder gaat alles prima!  

We hebben haar twee keer gevierd dit jaar. 

Maandag met een etentje in het "Bomenpark" en gisteren samen met haar zussen, door ons de Tantetjes genoemd.

Volgend jaar weer?  

De plotterbeurs.

Daar kun je plotters kopen,  de printer en cutter die wij nodig hadden. 

In Deutschland.

In Hamburg.

Dus reed de zoon/mededirecteur :-)) met een busje achter ons aan om de machine te halen.

Alles klapt genau!