Waterig zonnetje.

Het was vanmorgen 16 graden.

Warm, maar vochtig en grijs.

Een waterig zonnetje kwam af en toe door het wolkendek heen kijken en we besloten dat het onkruid in de tuin kan blijven staan. De aarde is veel te nat.

We rijden even naar Vejle...daar ben ik zo lang niet meer geweest.

Vejle heeft een gezellige binnenstad.

Helaas heeft het mannetje veel pijn in z'n rug. Zoveel pijn dat ik hem in een koffiezaakje achterliet en bij de apotheek pijnstillers ging halen.

We gebruikten er meteen maar onze lunch, terwijl we hoopten dat de medicijnen zouden werken.

Een beetje wel, maar thuisgekomen is er meteen een afspraak bij de huisarts gemaakt. Er zit iets knel tussen de wervels denk ik. 

En een goeie dokters-check toch is echt wel nodig.

Vanmiddag maar rustig aan doen.

We kunnen de bioscoop kaartjes gebruiken. Een zaterdagmiddag film is nooit weg.

Hoe James Bond was? 

Op z'n Deens heet dat : hæsblæsende .Vertaald als ademloos, maar eigenlijk is het meer ...stormachtig of halsbrekende.

 Ach, ik heb 'm weer gezien; net als alle voorgaande.

Het thema deze keer- actueel- het elektronische oog dat alles ziet; de whistleblowers die alles weten.

En natuurlijk was alles wat er normaal in een James Bond film moet zitten vertegenwoordigd.

Nu ruikt het hier in huis naar zelfgebakken roggebrood. Mmmm.

Da's voor vanavond!

Dan gaat het waaien, zeggen ze. 

Ik brei wanten......

James

Ik heb kaartjes gereserveerd voor Spectre, de nieuwe James Bond.

Voor vanavond.

Er liggen ook nog kaartjes voor de film

Woman in gold.

Ik hoop dat hij nog eventjes blijft draaien, want we hebben even geen tijd.

Het is druk op de zaak.

Gelukkig maar, natuurlijk, maar......

puf,puf.

Het is namelijk ook druk op mijn werk. 

Leuk, ook leuk, maar ook vermoeiend.

Tijd dus voor James Bond!

Zondag hebben we een klein concert met ons koor.

Hier een foto van de oefen-avond.

Foto's van zaterdag

Een middag in Kringsminde, de museumboerderij.

Uitgedost in kledij uit vroegere tijden (varm hoor, al die rokken) en het bereiden van de varme maaltijd.

We hadden allemaal een opdracht - in teams.

We begonnen met koffie en "kringle".

We moesten de moestuin en schuren in.

Zij maakten pompoenensoep.

Wij de peterseliesaus.

Hier worden de speklapjes gebakken....

.....en de tafel gedekt.

 Deense æblekage als dessert.

Een ouderwetse maaltijd (let op: géén groente; dat is pas in de jaren tachtig een gewoonte geworden. Er waren wel gerechten waarin kool, raapstelen en meer in verwerkt werden).

Na afloop werd er gezongen.

En met "nu falmer skoven" sluit de fotosessie. 

Hier is tie dan...

...de jarige zoon!

Mens, mens, wat vliegt de tijd. Het lijkt nog maar heel even geleden dat ik vorig jaar het verjaardagsblogje schreef.

Vandaag had hij ons uitgenodigd op soep.

Pompoenensoep, Aziatische soep en "oma" soep.

Met heerlijk zelfgebakken brood.

Ik had de appeltaart gebakken en samen met "the father" voor de hindbærsnitter gezorgd.

Philip maakte een kroon van papier.

Er waren meer kinderen die voor leven in de brouwerij zorgden en meer bezoek natuurlijk. Een heerlijk ongecompliceerde verjaardag; lekker rommelig en gezellig.

Na de lunch en de koffie gingen we met een stel naar de "dienst op Allerheiligen" die opgedragen was aan allen die het afgelopen jaar een dierbaar iemand hebben verloren. Het was een korte maar mooie dienst; prachtige muziek en heel veel licht.

Dat was het weekend alweer!

Eind oktober.

Eind oktober en nog heerlijk weer overdag. 't Wordt nu wel kouder 's nachts. Gelukkig dat ik zondag het gras nog gemaaid heb; de ochtend daarop lag er een waasje rijm op.

De tuinstoelen staan opgeslagen in de kas, de waterslang is opgeborgen, de verwarming is hoger gezet en mijn laarzen zijn verzoold. 't Is weer helemaal "in" om schoenen en laarzen naar de schoenmaker te brengen.

En als de dagen korter worden dan lijkt het ook net alsof de tijd sneller gaat. De donderdag is alweer bijna voorbij.

Mijn energie is ook in winterstand geraakt, zelfs al is er genoeg te doen. Op het werk en in de vrije uren.

De chef is begonnen om zijn vaar-bekwaamheid diploma te halen. Elke maandagavond van zeven tot half tien buigt hij zich over zeekaarten en vaarregels.

Het is nog een hele studie die tot ver in het voorjaar duurt en wordt afgesloten met een theoretisch en praktisch examen.

Dinsdags is het weer zingen voor mij. En daarnaast het bijhouden van de website en een Facebook groep.

En natuurlijk even op bezoek bij mijn vrienden, die die zo verdrietig zijn over het lot van hun zoon....

Gisteren had ik een etentje met de dames, die ook met een alt-stem zingen (we zijn met z'n zessen).

Eigenlijk heb ik nog kaartjes voor de film. Dat moet maar wachten tot...... Vanavond hadden we geen zin. Na mijn eigen werk heb ik deze week ook in de zaak geholpen en vanavond namen we genoegen met een gebakken ei met bacon in plaats van een warme maaltijd. 

Dan heb ik zaterdagmiddag nog een uitje met de "Poetsvrouwen", de vrouwelijke tegelpoetsters, oftewel KFUK. Dat wordt gehouden in de museumboerderij Kringsminde en het is dat ik met een vriendin heb afgesproken, anders had ik verstek laten gaan.

Als klap op de vuurpijl is Jeff zondag jarig en ik heb beloofd om een appeltaart en hindbærsnitter te bakken.

Ach, dan wordt er maar niet veel gepoetst deze week (ik doe de tegelpoetsters dus geen eer aan), maar het is toch zo vroeg donker dat de spinnenwebben best een weekje langer ongestoord kunnen hangen.

Vluchtig.

Geluk is vluchtig, schreven schoondochter en ik via Viber. En je weet pas hoe ongecompliceerd het leven lijkt tot er iets gaat schuiven.

Bij de zoon van mijn vriendin is botkanker geconstateerd. Onder in zijn rug. Niet te opereren, daarom moet hij én aan de chemo én aan de bestraling.

Hij is net zo oud als mijn zoon....  Een vrouw, een kind...

Zo triest!

En zie nu de beroemde Deense band Shu-bi-dua.

De voorzanger kreeg een hersenbloeding en is er zeer gehavend uitgekomen. Heeft weer moeten leren praten, zit in een rolstoel, maar is weer "terug" als mens.

Deze band begon in de jaren zeventig en tot voor vier jaar geleden kwam er elk jaar een nieuwe hit uit. Met een beetje sarcasme en een vleugje ironie werd het land en haar bevolking bezongen.

Fredericia Teater besloot er een musical omheen te bouwen, die wij gisterenavond hebben gezien.

Geweldig: wat een show! Wat een feest!

80.000 kaartjes zijn er verkocht en de voorstelling speelt over een paar weken in Kopenhagen en daarna in Aarhus.

Goed gedaan!

Tja, de wintertijd is ook hier ingegaan. Nu gaat de zon al om vijf uur onder. Ik vind er niks aan dat het al zo vroeg donker wordt.

Kouder is het ook aan het worden. De eerste nachtvorst vanochtend.

 Ik heb de vochtvreter weer in m'n auto gelegd. Een oude sok, gevuld met kattenbakgruis.

Dat helpt een heleboel; de auto is 's morgens vochtvrij.

Halloween.

Wij betaalden entree (gaat naar een goed doel) en wandelden een uur lang over de stadswallen, Caroline en ik.

Op de wallen waren geesten, spoken, zombies en heksen aanwezig, die er dus eigenlijk waren om de mens een schrik in z'n lijf te jagen. Maar omdat Caroline en ik de eerste ronde deden, waar veel kleine kinderen meeliepen, viel het met dat verschrikken veel mee/tegen.

Ach, zeiden we, het geld gaat naar een goed doel en wij krijgen beweging.