Vóór de dooi intrad vanmiddag kregen we toch nog een berg sneeuw op ons dak (en op het trottoir en de oprit).
Sneeuw ruimen dus en dat was niet zo goed voor mijn rug.
Een paar keer per jaar schiet "de spit" erin.
Dochterlief belde op om te vragen of Carl hier mocht komen; zij wilden naar Flensburg om naar kleding voor Casper te kijken. Natuurlijk mocht hij dat, dan konden zij Voltarén tabletten meebrengen uit Duitsland. Die krijg je hier alleen op recept; in Flensburg bij de apotheek.
Die helpen fantastisch bij rugpijn!
Carl en ik hebben natuurlijk een sneeuwpop gemaakt.
En gezongen van:
Snemand Frost og Frøken Tø Sneeuwman Vorst en Juffrouw Dooi
Gik en tur ved Søndersø. Gingen wandelen bij Søndersø
Fandt en bænk og slog sig ned Zagen een bank en gingen zitten
Talte lidt om kærlighed Spraken iets over de liefde
Snemand Frost, som var lidt bleg Sneeuwman Vorst, die wat bleek zag
Spurgte : må jeg kysse dig? Vroeg: mag ik je kussen?
Men da Frøken Tø var varm, Maar Juffrouw Dooi was wat warm
Smeltede hans højre arm. En zo smolt zijn rechter arm
Da han kysset hendes kind Toen hij haar wang kuste
Svandt han ganske langsomt ind Werd hij langzaam minder
Da han kysset hendes mund Toen hij haar mond kuste
blev han væk i samme stund Verdween hij meteen
På en bænk ved Søndersø Op een bank bij Søndersø
Sidder stakkels Frøken Tø Zit die arme juffrouw Dooi
Snemand Frost er smeltet op Sneeuwman Vorst is gesmolten
Hun må ha' ham i en kop. Ze heeft hem nu in een kopje
Gisteren kwam ik ietsje later dan normaal op mijn werk. De benzinemeter stond op "reserve" en omdat het autootje eindelijk warm en ijsvrij was reed ik mijn werk voorbij om eerst te tanken.
Tja, het kan best zijn dat het niet goed is voor de actie-markt of de Chinese economie, voor mij is het goed dat de benzineprijs is gezakt naar: 1.18 Euro!
Terwijl ik tankte gingen de straatlantarens uit.
Zó licht is het nu al 's morgens en dat doet de mens (vooral deze) goed! Een kijkje uit het raam op mijn werkplek:
De rijm - de sneeuw ligt nog op de daken. Morgen gaat het dooien, zeggen "ze". Dit kiekje maakte ik vanaf mijn werkplek:
Het was een echte rommelige dag vandaag. TV2 had zijn aankomst gemeld; mijn collega nam de honneurs waar. Martin en ik gingen afspraken maken op de technische school. Bjarne was een laatste cursus aan het afsluiten met de deelnemers. En om twee uur ging ik naar een afscheidsreceptie op de Produktionsskole. Britt ken ik al (en heb er veel mee samen gewerkt) sinds 1994. Nu begint Britt aan haar otium. Ik treed af de eerste juni. Merkwaardig gevoel.
De ligging van Fredericia, aan de oostkust van Jutland en met water van twee zijden zorgt ervoor dat de meeste winters hier mild en zacht zijn. Terwijl het grootste deel van Denemarken bedekt is met sneeuw en temperaturen van min 10 verwacht, ligt hier een minimaal laagje sneeuw en schommelen we tussen min twee en vier.
Kan best zijn dat sommigen het jammer vinden, ik vind het wel zo gemakkelijk.
Nog steeds januari (ik heb een hekel aan januari) maar het is al langer licht.....gelukkig!
Dus ga ik aan het opruimen.
De laatste kerstversiering uit de tuin wordt opgeborgen in de "kast achter de kast".
De mand met elektronische dingen werd gesorteerd..
Oude snoertjes opladers, adapters en weet ik wat al meer kan naar de recycling.
De chef heeft de werkplaats weer op orde; de was is gestreken.
Lissi T gaf mij laatst massage op m'n werk en we hadden het over een te verwachten uitnodiging van Sashi. Waar en wanneer was ietwat onduidelijk. We moesten elkaar ook vlug eens zien, met echtgenoten, voor een glaasje...
In de avond kwam er een sms binnen met een via-via uitnodiging van Sashi.
"Ga je mee? Groeten Lissi". Alleen klopte het telefoon nummer niet.
"Is dat Sashi's nummer?" schreef ik.
"Nee, dat is van mijn werk-mobieltje" (Lissi)
"Oh, heb je de baan gekregen?" (ik).
"???" (Lissi)
"Och, dat hoor ik later wel. Komen jullie vrijdag een glas wijn drinken? Koop ik wat kaas en dergelijke" (ik)
"Leuk, gezellig, tot vrijdag". (Lissi)
Er wordt aangebeld vrijdagavond.
Op de stoep staan...... Lissi J en man.
De "verkeerde" Lissi.
Tja, we konden onze verbazing niet verschuilen, moesten bekennen dat we eigenlijk die andere Lissi hadden uitgenodigd, maar dat ze heeeel erg welkom waren en bla,bla, bla....
Het werd een gezellige avond, maar ik vind en vond het toch vreselijk dat ik zo'n flater heb geslagen. Arme vrienden.
