Tijd verbruik.

Ongelooflijk hoeveel tijd een mens verspild gebruikt achter een computer. Ik zit foto's uit te zoeken om een album voor Casper te maken. De foto's die na 2007 gemaakt zijn heb ik in mappen op de computer liggen.

Die van vóór 2007 liggen op een usb-stick.

Maar, toen ik die foto's op de computer oplaadde kwam heel mijn Dropbox vol te zitten.

Weer allemaal eraf halen, instellingen veranderen....maar waar zijn nu die andere foto's??

Jeetje, er gaat me wat tijd inzitten.

Iemand overigens een goed idéé hoe ik het beste foto's kan bewaren?

Ik vond/vind Dropbox best goed. Ik kon ze vandaar downloaden en in mappen zetten. Maar misschien is er wel iets veel beters op de markt.

Ik houd me aanbevolen :-)

Deze foto maakte ik op m'n wandelrondje vandaag.

De eega kreeg z'n studievriend op bezoek. Morgen is het theorie-examen voor zeevaardigheid. De te varen route mocht thuis worden uitgezet, gepland en berekend. Maar de heren wilden graag hun berekeningen met elkaar vergelijken en er kwamen inderdaad bij beiden wat rekenfoutjes tevoorschijn.

Waarschijnlijk is dat gedeelte nu in orde.

Morgenavond worden ze gehoord in "de regels der zeevaart".

Wat wel en niet mag, het herkennen van de verschillende vuurtorens en bakens, welke kant je heen moet manoeuvreren, SOS en noodsignalen, misthoorn en scheepsverlichting, zodat je op afstand kunt herkennen welk schip je tegemoet komt.

Duimen maar morgenavond.

In mei wordt er nog een praktisch examen gehouden; varen met de speedboot. Daar draait hij z'n hand niet voor om.

Ik heb de heren maar alleen gelaten en ging bij Sandra op de thee (met aardbeientaart...mmmmm).

Ik kreeg een "gækkebrev" maar kon natuurlijk niet raden wie hem gemaakt had en nu heeft Carl dus een paasei van mij tegoed!

...mijn naam staat met stipjes, pas op dat ze niet steken...groeten prik-prik-prik-prik...

Conditie.

Dat het nu echt mooi weer is kun je niet zeggen. Maar het is droog, het waait niet en in de loop van de dag breekt de zon door.

Ik ben weer aan de wandel gegaan.

Het is toch veel zitten geweest deze winter.
Dat kan ik merken aan mijn conditie.

Ik heb daarom maar weer de wandelschoenen aan getrokken en loop mijn rondjes.

Speelgoed

Ooit kreeg ik met Sinterklaas zo'n fornuisje.

Met spiritustabletten, pannetjes, lepels enzo.

Ik vond het prachtig, maar kan me niet herinneren dat ik er eten op produceerde. Een kokkin met hart ben ik nooit geweest.

Oh, ik bak brood en taart/cake; ik braad vlees en bereid de groente.

Ik zorg voor een gezonde kost...

Maar voor echt experimenteren moet je bij de eega zijn.

Die kan meer dan spiritustabletten aansteken.

Mijn beste speelgoed?

De haktol; de yoyo, het springtouw en de hoela-hoep.

Ook (rol)schaatsen deed ik graag.

Ik was alleen een binnenzitter als ik een boek in m'n vingers kreeg.

Gewoon vandaag.

Niks bijzonders....gewoon vandaag.

Geen regen, wel ietsiepietsie zon.

Op weg naar m'n werk, 's morgens in de vroegte.

Je ziet het niet op de foto, maar links was de grote brand van een paar weken geleden. 

Recht vooruit een gedeelte van de haven. Met pakhuizen, loodsen en containers. Mooi is anders, maar hier wordt wel geld verdiend.

Er ligt ook een uitnodiging op het bureau:

Caspers confirmatie (hernieuwen van de doopbeloften).

Eerst naar de kerk om 11 uur, daarna feest!

Nog even wachten tot april.

Druilerig.

Na al dat geschrijf over mijn werk (allemaal bedankt voor de leuke reacties op mail en facebook) gaat de gewone dag gewoon dagelijks door. Gelukkig maar!

Kijk, ik ben al langer aan het werk bij de chef; als assistente.

Vandaag moest er weer een order de deur uit.

De middag bracht ik door - na het werk en het boodschappen doen - met een boek in de luie stoel.

De chef ging aan het kokkerellen.

We aten spaghetti bolognese, waar de echte Italiaan jaloers op zou worden.

Een regendag vandaag. Druilerig. Geen zonnestraaltje kwam er door het wolkendek.

Maar hier binnen rook het naar Italië.

Mijn werkende jaren 6

In 2006 werden de UU-Centra opgericht.
Mijn school-consulent-collega en ik opperden het idee om een Centrum te maken dat de gemeentes aan weerszijden van de Lillebælt servicerede. 
Wij nodigden degenen die in Middelfart met dezelfde functie als wij zaten uit en gezamenlijk - met z'n vieren legden we ons (uitgewerkte) voorstel voor bij de twee gemeenteraden.
In 2006 was het een feit. UU-Lillebælt werd opgericht.

Het eerste hoofdkwartier werd heel democratisch dicht bij de brug geplaceerd. In het midden van de twee gemeentes.
Het is overigens min of meer een geniaal idee geweest, dat met twee gemeentes, die beiden voor de service betalen. Als de ene gemeentekas leeg raakt en de gemeenteraad wil sparen op het UU centrum, dan steekt de andere gemeente daar en stokje voor.
Het is zo dat het Rijk beslist dat deze centra er moeten zijn. De jeugd MOET studieraad en begeleiding krijgen, vooral bij de overgang van grondschool (negen jaar onderwijs) naar middelbaar onderwijs en hoofdzakelijk voor degenen die daar problemen mee hebben en/of de opleiding verlaten.
De gemeentes bepalen de omvang van de centra. 
Dat betekent dus dat er resultaten geleverd moeten worden!!

In het begin waren de meeste aanstellingen bij UU halve banen. Decanen werkten nog de helft van de tijd op school en de andere helft bij de UU. In de loop der tijd zijn alle aanstellingen full-time geworden en de raadgeving en begeleiding hebben een heel ander karakter dan eerst.

Ik, als ungdomsvejleder stapte met al mijn functies full-time in de UU. In het begin zat ik in m'n uppie midden in de stad, nu liggen we - nog steeds vlak bij de brug - in het "opleiding-stads-deel". Onze buren zijn de beroepsopleidingen op zowel technisch als mercantiel gebied, vooropleidingen, het tiende schooljaar en het centrum voor (supplerende)opleidingen voor volwassenen.

We werken samen met de arbeidsbureaus in beide steden, met alle scholen, met de sociale dienst en noem maar op. 
Ik voel me als een vis in het water.

En toch.....ga ik er een puntje aan breien.
Deze "grand old lady" gaat per 1.juni met pensioen.
Of, zoals ik het zelf noem, ik stop met deze baan en ga ons eigen bedrijf in. Samenwerken met m'n eigen chef.
Het is een heel moeilijke beslissing geweest, want ik doe het zo graag. Maar aan alles komt een einde en ik wil liever stoppen "aan de top" nu ik het nog leuk vind.
Honderden, nee, duizenden jongeren zijn "door mijn handen gegaan".....
Ik zie nu de derde generatie voorbijkomen......

Time to say goodbye. 

Ik ga plaats maken voor mijn jongere collega's...

(over drie maanden)

Mijn werkende jaren 5

Mij hart is altijd bij het raadgeven en begeleiden van jongeren geweest. Nu was ik weer terug.
De doelgroep was meer gespecificeerd geworden: jongeren die moeilijk een keuze konden maken, moeilijk konden leren,  of die vanwege hun sociale erfgoed een achterstand hadden.

Een nieuwe tijd, een nieuwe manier van begeleiden. Ik zocht extra geld bij het Rijk voor mentor-mogelijkheden. En ik nam Lars aan.
Het mentoren zat hem in het bloed. Ik schreef, hij deed. We werden beroemd in het land en werden uitgenodigd door diverse fora om te vertellen over de opzet en de werking van het project. 

Lars had een tijdelijk aanstelling en na twee jaar was de kas leeg. Ik had intussen in mijn eenzame baan gezelschap gekregen van de schoolconsulente en een secretaresse.

De regering begon te focusseren op het tekort aan goede counseling. Alles moest gereorganiseerd worden, het land, de bedrijven, ouders en kinderen waren het beste af als er professionele centra in het land kwamen. 

Daar moest ik bij zijn en het liefste vanaf het begin, zodat ik een vinger in de pap kreeg. Het lukte!! 

Er kwamen 50 UU centra. UU staat voor Ungdommens Uddannelses-vejledning; vertaald: Counseling/studieraadgeving voor jongeren.