Gastvrij

" Mogen we een paar dagen bij jullie logeren" vroeg ik m'n zus. Nu we geen "huisje-in-holland" meer hebben moeten we ander onderdak zoeken.

"Natuurlijk" zei mijn lieve zus. "Jullie zijn van harte welkom".

En zo reden wij door de stromende regen naar NL.

We deden er lang over en waren blij met de fijne bedden. We sliepen geloof ik tien uur aan 'n stuk.

De chef heeft ontdekt dat hij een ander madras én een plank onder dat madras nodig heeft. In NL. had hij het madras op de grond gelegd en hij was na twee dagen van z'n rugpijn af.

Natuurlijk eerst ons moeder bezoeken.

Hier staat ze mooi op!

Niks mis met een dame van 92...

Vrijdags reden we naar Nuenen, naar het dorp en Vincentre.

De Nederlanders zijn goeie handelslui en die kunnen overal wat van maken. Zo ook een heel centrum over Vincent van Gogh, die in de twee jaar dat hij in Nuenen woonde een kwart van al zijn werken schilderde.

Onder andere de aardappel-eters.

Het echte schilderij hing er (natuurlijk) niet.

Wel een aantal kopieën van studies over het leven op het Brabantse platteland.

En in het nabije parkje stond een (ik geloof veelbesproken) standbeeld van die eters.

We wandelden langs de pastorie, waar Vincents vader als dominee woonde.

En langs leuke winkeltjes 

(de meesten waren wegens vakantie gesloten).

En kijk, je kunt nog mee op bedevaart naar Kevelaar!

Zaterdag nog even naar ons moeder..

En deze twee heb ik geknipt toen ze een hotelletje boekten.

Allebei nog bedankt!

Nu weer thuis.

Sommige kinderen zijn alweer naar school.

Ik werkte vandaag als consulente op m'n oude werk.

Poeh, ik ben best moe (in m'n hoofd).

De lichte nachten (als de zon niet meer dan 10 - 18 % onder de horizon zakt) zijn voorbij.

Deze foto is genomen de 29 juli om tien uur 's avonds.

In augustus is het twee uur korter licht.

Tja, het zij niet anders.....

Hip Hip Hurra

Hip Hip Hurra om het met het beroemde schilderij van P.S.Krøyer te zeggen.

Caroline - 16 jaar!

Niet te geloven dat ik een kleindochter van zestien lentes heb!

Hip Hip Hurra!

Even iets anders.

Een foto van vader en zoon.

In Odense.

Het laatste restje Bornholm.

En toen was het zaterdag en zwaaiden wij Sandra en familie uit. Zij reisden naar Zweden, wij hadden nog een dag voor we weer terug vlogen.

In het plaatsje Østerlars zagen we een van de vier "Rundkirker"die op Bornholm liggen. De kerken hebben dubbelde muren waar je tussendoor kunt lopen. Ze werden namelijk gebruikt om stad en land te verdedigen. Bovenin zie je de schiet-openingen.

Er waren vroeger twee ingangen, een voor vrouwen en een voor mannen.

En precies in het midden daarvan staat de doopvont nog steeds.

We reden naar Svaneke waar we lunchten en door de straatjes slenterden.

De huizen zijn gebouwd op graniet.

 Muziek op straat.. 

..en bij de haven.

Dag mooi Svaneke; tot ziens.

We reden langs Aakirkeby (dat spreken ze uit als Otjirkebu), langs Dueodde, langs akkers en weiden.

Deze bloemen groeiden overal langs de wegen.

Tot slot naar Rønne, de hoofdstad van het eiland, waar een derde van de bevolking woont. In totaal wonen er ongeveer 40.000 mensen op Bornholm.

We sliepen in een BB (bed en ontbijt) met totale zelfbediening. Ik had het van te voren gereserveerd (en betaald) en kreeg een code via een sms, waarmee we naar binnen konden via de lift (met code) dan de entree (met code) en tot slot de kamer (met code).

Het enige menselijke wezen dat we zagen was de koffiejuffrouw    's morgens bij het ontbijt. 

De meeste gasten sliepen er maar een nacht, zodat ze op tijd de veerpont of het vliegtuig konden halen.

Hier de "take off" van het vliegveld.

De gehuurde auto konden we op de parkeerplaats zetten.

Prijs voor autohuur van donderdag tot zondag: 28 Euro.

Met het propelvliegtuig- koers west- weer naar huis.

Een uurtje vliegen en we stonden op Billund Airport.

Adieu mooi Bornholm.

Hammershus

Hammershus, de ruïnes van een eens zo grote onneembare vesting hadden ze bewaard tot ook wij op Bornholm waren.

Klimmen maar, want Hammerhus ligt hoog.

De Denen waren lange tijd de heersers over de Oostzee en Hammershus was, net als Kroonborg in het noorden van Sjælland een goed punt om de eventuele vijand in de gaten te houden.
Het werd ook gebruikt als gevangenis.

Gebouwd in het jaar 1200.

Verdediging van de Oostzee

Dat is een foto waard

Doorkijkje.

In een van de cellen werden Leonora Christina en Corfitz Ulfeldt in 1660 gevangen gehouden. Ze wisten na een jaar gevangenschap te ontsnappen door lakens aan elkaar te binden en op die manier de 70 meter hoge klip af te dalen.
De vrijheid duurde echter niet lang; na een paar dagen werden ze weer in hun cellen gezet. Je kunt namelijk niet zomaar van een eiland af.

Een eeuwenoude eik.

Even uitblazen; het was warm die dag.

Hammershus, je móet het gezien hebben als je op Bornholm bent.

Na een ijsje en wat drinken reden we naar het Opaalmeer.
Op Bornholm wordt graniet gewonnen.
Tegenwoordig niet zo veel meer, omdat het aan het duur is om te transporteren.
Een paar van de vroegere granietwinningen zijn prachtige meren geworden. Gevuld door regenwater, wat een voor aangename temperatuur en prachtige kleuren zorgt.
Vandaar de naam Opaalmeer.

Er is een zweefbaan gemaakt boven aan op de rotsen, waar je voor 20 Euro aangehaakt kunt worden om te eindigen in het water.
Dat deed Casper!
Je kon ook (daar aan de overkant) van de rotsen af het water in springen. 8 meter naar beneden!

Wij wandelden eromheen.
Wat een rotsen.

Nou eerst iets eten in Allinge en dan naar het strand.
Het Balka strand.

Het strand heeft héél fijn wit zand, vandaar de vele glasblazers op Bornholm.

Als avondeten weer een eenvoudige BBQ.
De jeugd wilde nog even spelen; voetballen, badminton, geitjes aaien. Dat kon allemaal; plaats genoeg rond het huisje, met grote weilanden en een wilde tuin vol frambozen en bessen.

De eetkamer. Er was ook een grote zitkamer.

....morgen nog een staartje aan Bornholm..

Bornholm.

Bornholm! Bornholm! Bornholm!

Du, min dejlige ferieø!

Bornholm! Bornholm! Bornholm!

Ved den herlige Østersø!

Mit Bornholm!

Dine pi'r er så kønne

li' fra Sandvig til Nexø og Rønne!

Bornholm! Bornholm! Bornholm!

Tak til ferieglæder min ven!

Bornholm! Vi vil mødes igen!

Nee, het is niet voor niets dat het eiland Bornholm "mijn heerlijk vakantie-eiland" wordt genoemd.

Want mooi is het. Met zijn akkers en korenvelden in het zuiden, de rotsen in het noorden, de heuvels in het midden, de brede zandstranden in het oosten, de pitoreske stadjes, de rust en dan al het water er-om-henen.

Het eiland is van oost naar west 40 kilometer lang en van noord naar zuid 30 kilometer breed.  Geen snelwegen, veel fietsroutes en het is dat stukje Denemarken dat de meeste zon-uren heeft.
Het ligt in de Oostzee, dichter bij Zweden dan bij Denemarken, maar het heeft honderd jaar geleden gedeclameerd dat het een Deens eiland is en wil blijven.
Het heeft een koel voorjaar, maar als de zon haar warmte afgeeft, blijft de warmte vanwege de rotsen lang hangen en het is er meestal nog lekker warm in de herfst.

Wij arriveerden rond het middagsuur en werden meteen getrakteerd op een heerlijke lunch in Svaneke. De chef had immers een tegoedbon voor z'n verjaardag gekregen voor het smørrebrød dat "Sol over Gudhjem" heet.

Daarna keken we rond in Svaneke, het meest charmante kleine stadje van het land.

Toen naar het huisje dat Sandra gehuurd had. Een klein boerderijtje (vroeger van een keuterboer) dat nu als zomerhuis verhuurd werd.

Net buiten het plaatsje Østermarie; in het groen, in de stilte....

Dit was onze slaapkamer.

Later op de middag reden we naar de Paradisbakker, de Paradijsheuvels.

Daar in het bos lag één van de zogenoemde Rokkestenen. Een groot granietblok (8 ton), dat naar beneden gerold is en dat op ongelijke bodem is beland en daardoor iets kan bewegen.

Uitgewandeld reden we naar "huis" waar we wat groente en vlees op de BBQ legden voor en simpel avondeten.

Want we wilden graag de echte zon in de zee zien zakken in het plaatsje Gudhjem.

Morgen meer...