Over dingen en doetjes in Denemarken.

dinsdag 23 augustus 2016

Lang weekend Boedapest.


We zijn weer thuis na een korte vakantie/lang weekend Boedapest.
We gingen eigenlijk omdat Hongarije bekend staat om die heerlijke thermaal baden. Zwavel en warmte uit de grond zorgen voor warme baden en meestal is er massage te krijgen.
Dat zag, vooral de chef, wel zitten.
Dus boekten wij een hotelletje zowat midden in de stad en waren vier dagen (vijf nachten) in een stad met ongeveer twee miljoen inwoners en een hoop toeristen.

Het was er warm.
Het was gezellig.
Het was anders.

Op de eerste plaats is de taal die gesproken wordt onverstaanbaar en onverklaarbaar. Kun je uit de Franse, Duitse, Spaanse, Italiaanse, ja zelfs uit de Griekse taal nog een enkele woorden begrijpen, is dat totaal onmogelijk met de Hongaarse taal.


Gelukkig konden de grote-stad-inwoners Engels en Duits, zodat eten bestellen meestal wel lukte.

Op de hotelkamer hadden we tv.
23 zenders.
ALLES gesynchroniseerd.
Niet dat ik tv ga kijken in de vakantie, maar het nieuws was niet te verstaan en een late-avond-film voor het slapen gaan, met Miss Marple in het Hongaars is totaal niet te volgen.

De geld-eenheid is ook zo iets.
HUF = Hongaarse Forinten.
1 Euro is gelijk aan 300 Forint.
Je loopt daar rond met een portemonnee vol met briefjes van 10.000. Het zegt je niks; je kunt de waarde niet echt inschatten.
Een warm gerecht: 3900,00 Forint.
Een taxi naar het vliegveld? 7400,00.
Nog 10 tot 15% fooi?!
Uhhhh....

We hebben lekker gegeten.
We hebben flink gelopen.
We konden voor niks en noppes gebruik maken van het openbare vervoer! Dat is namelijk gratis voor mensen van 65 en ouder!
(wat een service!)
We hebben veel gezien.

We hebben gezweet in de warme stad.
Samen met al die andere inwoners en toeristen.
We dronken cocktails, bier en espresso.

En nu heb ik genoeg van de grote stad.
Van de klamme stank die uit het riool kruipt.
(Nee, niet verkeerd begrijpen. Boedapest is een heel schone stad, maar de vele mensen en de warmte én de vele daklozen zorgen niet voor louter rozengeur).
Van m'n eigen luchtje en al die andere geuren (soms stank) van andere mensen.
Van de lege blik in de ogen van de mensen die in de Metro zitten (het is een kunst om precies lángs iedereen te kunnen kijken).
Van langs-denderende trams, van scheurende auto's en van overvolle bussen.
Van luchtvervuiling en van overvolle vuilnisbakken.

Vier dagen is mooi.
Vier dagen is genoeg.
Ik zou echt niet (meer) in een grote stad - een city willen wonen.
Dan is het toch goed om thuis te komen!








dinsdag 16 augustus 2016

Stilzitten.

Stilzitten....
ik ben er niet zo goed in.

Ramen lappen, opruimen, bedden verschonen, 3 wassen, onkruid weghalen, factura schrijven, website Luna opdateren, werken in de zaak..
Dat deed ik allemaal vandaag.

Vanavond zit ik stil.

Maar wel met breinaalden in m'n handen.

Dit moet ooit een plaid worden.


Ik moet er 198 van hebben :-)
Oooooit.

Ik kreeg een roos van Ivona.
Voor in de tuin.


Zacht roze...prachtig!




zaterdag 13 augustus 2016

Kwebbelaars

De rust is wedergekeerd.
De kwebbelaars zijn allebei weer thuis.
Vooral Philip kletst je de oren van het hoofd.
Net z'n vader vroeger...


Het tablet en mijn telefoon liggen aan het stroom- infuus.
Ze zijn beide volop in dienst geweest vandaag.
Wat wil je als het weer zo gek doet.
Dan zonnig en warm, dan hevige windstoten en dan weer een plensbui.

vrijdag 12 augustus 2016

Zonnefolie

Eerst werken...


..met z'n tweeen (maar ik moest even een foto maken)


Ik was ook in het bakje.... hoog.

Dan twee kleinzoons een nachtje over..


De tent moest gezet worden.
(maar ze slapen binnen vannacht)

donderdag 11 augustus 2016

Komkommertijd

Er gebeurt hier niet veel bijzonders.
De tv toont enkel nog sport - op ALLE zenders.
Daar zouden ze toch iets aan moeten veranderen.
Maar ach, over een paar weken is ook dat weer voorbij.

Het weer...nou ja...dat kon beter!


De ochtend was zonnig, nu is het bewolkt.
Het moet een beetje goed blijven morgen, want de chef en ik moeten zonnefolie gaan aanbrengen - aan de buitenkant van zes hoge ramen. Geen wind s.v.p., want dan wordt het lastig.

Verder is het bed van de eega verhard met behulp van een plank en een nieuw madras. Het ligt keihard. Ik houd me aan mijn zachtere zijde.


En wat doet een mens nog meer als in de tuin werken niet zo aantrekkelijk is.
De naai-strijk-schilder-hobby-speelkamer opruimen.



maandag 8 augustus 2016

Gastvrij

" Mogen we een paar dagen bij jullie logeren" vroeg ik m'n zus. Nu we geen "huisje-in-holland" meer hebben moeten we ander onderdak zoeken.
"Natuurlijk" zei mijn lieve zus. "Jullie zijn van harte welkom".
En zo reden wij door de stromende regen naar NL.


We deden er lang over en waren blij met de fijne bedden. We sliepen geloof ik tien uur aan 'n stuk.
De chef heeft ontdekt dat hij een ander madras én een plank onder dat madras nodig heeft. In NL. had hij het madras op de grond gelegd en hij was na twee dagen van z'n rugpijn af.

Natuurlijk eerst ons moeder bezoeken.


Hier staat ze mooi op!
Niks mis met een dame van 92...

Vrijdags reden we naar Nuenen, naar het dorp en Vincentre.
De Nederlanders zijn goeie handelslui en die kunnen overal wat van maken. Zo ook een heel centrum over Vincent van Gogh, die in de twee jaar dat hij in Nuenen woonde een kwart van al zijn werken schilderde.
Onder andere de aardappel-eters.
Het echte schilderij hing er (natuurlijk) niet.
Wel een aantal kopieën van studies over het leven op het Brabantse platteland.


En in het nabije parkje stond een (ik geloof veelbesproken) standbeeld van die eters.


We wandelden langs de pastorie, waar Vincents vader als dominee woonde.


En langs leuke winkeltjes 
(de meesten waren wegens vakantie gesloten).


En kijk, je kunt nog mee op bedevaart naar Kevelaar!


Zaterdag nog even naar ons moeder..


En deze twee heb ik geknipt toen ze een hotelletje boekten.
Allebei nog bedankt!

Nu weer thuis.
Sommige kinderen zijn alweer naar school.
Ik werkte vandaag als consulente op m'n oude werk.
Poeh, ik ben best moe (in m'n hoofd).

De lichte nachten (als de zon niet meer dan 10 - 18 % onder de horizon zakt) zijn voorbij.


Deze foto is genomen de 29 juli om tien uur 's avonds.
In augustus is het twee uur korter licht.

Tja, het zij niet anders.....







dinsdag 2 augustus 2016

Hip Hip Hurra

Hip Hip Hurra om het met het beroemde schilderij van P.S.Krøyer te zeggen.

Caroline - 16 jaar!
Niet te geloven dat ik een kleindochter van zestien lentes heb!



Hip Hip Hurra!