Selfies???!

De kunst in het maken van selfies ben ik niet machtig.

Ik dacht:"ik maak eens een nieuwe foto voor het blog". Maar zeg nou zelf... wat een slechte foto's! Oeps, daar knipt ie dan!



Even bijstellen....

De onderste is niet veel beter.

Maar zie je het zonlicht naar binnen schijnen?! Heerlijk.

Dit selfie-probeersel is in de werkplaats geknipt.

Toch de chef maar eens vragen om een fatsoenlijke foto te maken.

Nu niet; ik ben moe.

Hard gewerkt vandaag.

Morgen een rustig dagje inlassen.

Het was vandaag gewoon 13 graden!
Toch nog even een rondje gewandeld in het zonnetje.

Gisteren moest de houtkachel nog aan, zo koud was het. 
(morgen gaat het weer waaien voor de verandering)

Ik heb onze winterkleren uit het 
"kleding-bewaar-hok-achterin-de-kast" 
gehaald en alle zomerkleren opgeborgen.
 Nooit eerder heb ik meegemaakt dat we van luchtige zomerkleding en sandalen naar dikke truien en laarsjes gingen met zo'n sneltreinvaart.
De hele maand september lunchten we nog buiten, maar een week later ging 's avonds de kachel aan.

Een van de voordelen van het herfstweer is, dat er weinig in de tuin te werken is. Ook wel fijn. 
(oh nee, ik moet de laatste appels nog plukken).
Morgen...

Licht

Ik heb 'm gemist, de zon.

We hebben bijna twee weken regen en mist gehad.

Brrr, veel te vroeg voor de tijd van het jaar, als je het mij vraagt.

Maar gisterenmorgen stond ik op...

Eindelijk!!

Ik maakte een flinke wandeling rond het middagsuur, gewoon om van het licht te genieten.

Vandaag was ie d'r weer, maar vandaag had ik geen tijd om te wandelen. 

Broeken.

Hij heeft er een verschrikkelijke hekel aan.

Hij stelt het uit en uit en uit.

Maar uiteindelijk moet het er toch van komen.

De man moet een nieuwe broek.

Wij rijden dus naar die winkel waar ze zijn maat hebben.

De zon schijnt, dat maakt veel goed.

Hij ziet een winterjas hangen.

Past niet (grrr...)

"Die daar is ook mooi". Nee past ook niet!

"Deze dan proberen?"

Hij begint rood aan te lopen.

"Nee, la-maar-zitten".

We vonden er toch een, die prima paste en goed stond (en behaaglijk was om te dragen).

Nu nog een broek.

Hij nam er vier mee de paskamer in.

"Waarom kunnen ze hier nou geen stoel neerzetten!

En je kunt je kleren niet kwijt! Grrr."

Hij transpireert..

Broek aan, broek uit...

De eerste past, de tweede is veel te kort.

De ene ruilen en hoera en hoezee, hij heeft er drie goedzittende broeken bij!

Zucht.

Daar zijn we weer een jaartje vanaf!

(tenminste, zolang hij ze niet draagt als hij met verfstof of olie gaat knoeien).

Pssst: ik kocht ook nog en sjieke jas voor mezelf...

Concentratie.

Er wordt met grote concentratie getekend.

Halloween.

Dat kenden we vroeger niet.

Maar allee zeg, de kinderen vinden het leuk.

Spoken, skeletten, heksen en monsters...

Alles waar je bang van kunt zijn, maar wat aan "eng-heid" verliest als je het zelf tekent of je verkleed als vampier.

En wat moet je anders met dit weer!!

Volluk

"Volluk", riepen de mensen vroeger als ze de winkel binnenstapten en er niemand in de winkel stond. Mijn ene oma had een manufacturen-winkel (zo-eentje waar je elastiek en knopen kon kopen, droogdoeken en warme wintertruien, naalden en veiligheidsspelden en duizend dingen meer). De andere oma had samen met opa een schoenenzaak.

"Volluk" !

" Ja, ja, ik kom eraan" werd er geantwoord.

Gejat werd er niet, zover ik weet.

Mijn ene opa was zadelmaker, de andere schoenmaker.

Allebei aan huis.

Dan kwamen de mensen ook 's avonds of op zondag vragen of er nog vlug iets gerepareerd kon worden.

Als kleine zelfstandige sta je klaar voor de klanten.

Je doet je werk zo goed mogelijk. Je verwacht geen complimentjes (ook al zijn ze welkom), je hebt gewoon je werk gedaan.

Wij hebben ook een klein bedrijf.

De chef en ik.

Een bedrijfje aan huis.

Dat betekent dat er ook af en toe in het weekend gewerkt wordt (en door-de-week wordt er weleens vrij gehouden).

Tot op zekere hoogte bepalen we dat zelf :-)

We doen ons werk zo goed mogelijk.

Af en toe valt er een "roosje" in onze schoot.

Meestal hoor je niets. Dat is ook okay; we hebben gewoon een product geleverd. Zoals afgesproken.

Maaar: zo af en toe is de klant "over-kritisch".

Zulke klanten hadden we deze week.....

"Is het nu echt dezelfde kleur als ik bestelde?

Is dat rood niet een beetje uitgelopen?

Zit er niet nog een waasje op de auto na het afnemen van raam-folie?

Zit er een korreltje zand onderaan?"

Als het echt zo was, dan zouden we het product niet leveren.

Het is meer een manier om te kijken of ze wat kunnen afpingelen.

De afgesproken prijs kunnen drukken.

Wát is dat toch tegenwoordig met het volluk..

Dat vind ik nou het minder leuke van een eigen bedrijfje hebben.

Zeurpieten!

Die niet graag betalen!

Het weer vandaag.

Triest weer.

kijkje uit het raam bij Sandra

Triest is het weer.

Somber, donker, nat, grijs.

Ik mis de zon en de open hemel.

Carolines konijn

Ik ben konijn-oppasser deze week.

De kleinkinderen (en hun ouders) zijn naar Disneyland; nog een cadeautje voor Caspers konfirmatie.

Gothersgade

En als ik dan toch in de stad ben, dan maar meteen een paar kleinigheidjes afwerken.

Een cadeautje ruilen bij de drogist; even een theezeefje halen bij Søstrene Grene, en alvast wat kleinigheidjes voor de adventskalender in december.

De bomen in de stad staan nog vol groene bladeren.

Bij Madsbyparken hebben ze herfstkleuren.

Madsby legepark

Appels.

Ik heb appels in grote getale.

Ik pluk en pluk, ik bewaar en deel uit.

Ik maakte appelgelei.

 27 bakjes.

Herfstvakantie.

Een dagje met Philip.

Cirkus in het winkelcentrum.

Daar hoort popcorn bij...natuurlijk.