Verlanglijstjes

Check-lijst : Caroline

Verlanglijstje van Carl.

En zo kwam de kerstmaand in zicht..

De eland-hoofden met de chocolade-neuzen waren binnen een kwartier uitverkocht.

En we hadden er gisteren toch zoveel gemaakt!

Als altijd was het weer gezellig op de kerstmarkt van de Sct.Knuds school.

We kochten een kerstkrant gemaakt door de zevende klas, aten in het restaurant waar de negende klas kokkerde en de achtste klas ober'de. We kochten loodjes bij de tombola en zijn een jampot met een theelichtje rijker, geproduceerd door de tweede klas.

Rond dezelfde tijd arriveerde de kerstman per boot in de haven en trok in optocht door de stad om de lichtjes in de kerstbomen aan te gaan steken.

Dat zorgde voor heel veel mensen en kinderen in de stad. Tel daarbij op dat het commerciële idee "black fridag" ook naar hier is overgewaaid en je krijgt een stad waar (bijna) geen parkeerplaats te vinden was. (Behalve voor een insider als ik).

Een heel leuk nieuwtje. Sandra heeft vanaf 12 december een volle leraar-baan op deze school. Ze werd ervoor "gesjanghajd". Dat wordt dus baantje wisselen. Het is een hele leuke en fijne school en hij ligt bijna naast haar deur. Heerlijk vindt ze het. Caroline en Casper moesten even slikken. Oeps, je moeder op jóuw school. Carl vindt het geweldig! Vandaag had hij alleen aandacht voor zijn vriendjes.

Kerst-knip-dag-voor-oma's-en-opa's.

Van tien tot twaalf was het knippen en plakken in de klas van Carl. Oma-en opa's waren uitgenodigd om deel te nemen.

Wij maakten elandhoofden.

Een bruin hoofd met een grijs gewei, rollende oogjes en een ferrero rocher bonbon als neus.

Die worden morgen verkocht op de jaarlijkse kerstmarkt op school.

En daarna hadden de kinderen vrij vandaag.

Ze konden op de naschoolse opvang blijven óf mee naar huis met de grootouders.

Waar Carl voor koos?

Pinda's eten bij mormor.

Lancering.

Er is hard gewerkt aan een nieuw onderdeel van onze firma.

Eentje die zelfs een eigen website heeft gekregen !!

online-etiketter.dk

Etiketten, stickers, plakplaatjes, labels kunnen nu on-line besteld worden.

Het is een heel werk geweest voor Jeff om de website plus betalingsdeel op te zetten. Natuurlijk tegen betaling.

Ook een winst voor zijn eigen firma: Danish Re-design, waar websites maken wat extra geld in het laatje geeft.

Nu moet er reclame gemaakt worden!

Ex-pat diner.

Een uitnodiging van de gemeente.

 Voor immigranten en ex-pats.

Kijk, nu woon ik al meer dan veertig jaar in dit land en heb zelfs een Deens paspoort, toch was ik, met partner, welkom op dit ex-pat diner in de bovenste zaal van de bibliotheek.

Veertig jaar geleden werd er weinig of geen aandacht geschonken aan mensen "uit den vreemden".

Dat is in de loop der tijd veranderd en vooral de laatste jaren wordt er aan gewerkt om andere naties te verwelkomen.

Het land heeft deze vaak goed gekwalificeerde arbeidskracht nodig.

En de mensen die komen hebben een netwerk nodig.

Zo zaten de chef en ik dus vanavond aan het diner.

Met een Nederlands echtpaar, een Russische jongeman, mensen uit Irak, Italië, Amerika en nog meer..

Mensen die geïmmigreerd zijn, die bij de Shell werken voor en periode, die proberen hier een basis op te zetten, die bij het theater werken of Deens leren om hun artsenpraktijk op te kunnen zetten.

Er werd volop gekletst en ge-netwerkt.

Zo gaan wij zondag even "borrelen" bij Danielle en Ruben.

En heb ik Ivan beloofd een link te sturen wanneer en waar de Russisch Orthodoxe dienst plaatsvindt.

Leuk initiatief van de stad!

Lange neus!

Ik had nog een cadeaubon liggen.

Gekregen bij mijn afscheid.

Een bon voor een hotel mét diner en ontbijt.

Leuk hè, om dat te krijgen.

Vond ik ook.

Dus ging ik kijken welk hotel en/of welke regio leuk zou zijn.

Oeps; de bon was van de Bellevuebox en er waren maar een beperkt aantal hotels waaruit je kon kiezen.

Eerst wilden we naar Sjælland, maar daar kwam iets tussen.

"Zullen we dan naar het mooie Noordjylland gaan?"

Zo gezegd, zo gedaan en besproken.

Gisteren reden we naar Dronninglund hotel.

Nordenfjords, zoals de Denen zeggen, ten noorden van de Fjord, de Limfjord, die feitelijk van het noordelijkste deel van dit land een eiland maakt.

Nu is november nou niet de beste maand om Noordjylland te bezoeken. Het gebied is open en weids, het is een land van zee en water.

Dun bevolkt dus tamelijk leeg als er weinig of geen toeristen zijn.

Het hotel was overigens wel volgeboekt.

We arriveerden om iets na enen.

De mevrouw in de receptie had het druk, want er waren twee feesten aan het starten. (op z'n Deens, met gedekte tafels, uitgedoste dames en een pianist).

"Jullie zijn te vroeg. Je kunt pas om drie uur inchecken!" zei de dame en wende ons haar rug toe.

"Nou ja" zei ik: "had ik natuurlijk moeten nakijken".

"Kom op, we rijden terug naar Aalborg en gaan daar lunchen en wat winkels kijken", zei de chef.

We aten bij Penny Lane, een café-restaurant, bakkerij, winkel en nog meer. Gezellig en lekker. Aalborg is een universiteitsstad, dus er waren nogal wat jonge mensen die de zaak opfleurden.

Hier klinkt "Susanna" uit de luidspreker

Het weer zat ons niet mee. We liepen nog even door de winkelstraten, keken bij wat boetiekjes en kleine winkeltjes, keken rond bij Salling (waar je hele dure kleding kunt kopen), wandelden door het park bij het Aalborg Kunst en Concert Centrum, waar beroemde musici een boom hebben geplant of laten planten en reden weer noordwaarts.

Kamer 42.

Dat was in een aanbouw naast het hotel. Jas aan en hoekje om.

Een kamer is een kamer, maar de bedden waren slecht. Veel te oud en zacht. De ene leunstoel was doorgezeten; het afvoerputje van de badkamer rook vreselijk onfris. Het was er schoon en warm, dat was het. Normaal zijn we slechts in een hotel om te slapen, maar vroeg donker, regen en kou vonden wij niet erg uitnodigend voor een wandeling door het dorp. Er was trouwens niks te doen!

Tussen zes en acht uur was het diner, dat een buffet bleek te zijn.

Dat eten krijgt van ons geen enkele ster!

Geserveerd in een achterzaal; aan lange tafels.

Waterige aspergesoep, veel te lang gebraden rundvlees, overgare wortelgroente en fantasieloos ijs met een sausje.

We hadden gelukkig wat lekkers gekocht bij Penny Lane, voor later op de avond.

Vanmorgen het ontbijt.

Dat maak ik thuis beter!!

Op het buffet wat kaas en jam, een gekookt eitje, afgebakken broodjes.

Weg wezen hier!

Betalen?!?

Ik weet dat de gevers van de bon er 1000 kronen voor gegeven hebben.

Wij moesten nog meer dan vierhonderd bijbetalen.

Ik zeg niks tegen de gevers (een gegeven paard enz..) maar die lezen dit blog niet (kunnen geen Nederlands lezen)...maar:

Ik dacht dat we een gratis weekendje weg konden.

Lange neus.

Ik ga nooit meer iemand een hotelbon cadeau doen!

Het hotel zei dat ze 600 kronen voor de bon terugkregen.

Ergo - de winst gaat naar degenen die deze bonnen te koop zetten; een dikke winst!

Vandaag?

Store Vildmose (het grote wilde moeras)

Reden we door Store Vildmose naar Blokhus; een van de kleine plaatsjes aan de Jammerbugt (daar vergingen vroeger heel veel schepen, vandaar dat ge-jammer).

Op het hele brede strand mag je (kalmpjes aan) autorijden.

Weet je nog moeder, dat wij ooit hebben geprobeerd om van Løkken naar Blokhus te lopen over dat strand. Met de wind pal tegen. In een februari-vakantie. 

We kwamen heeeel moeilijk vooruit en waren wát blij dat we met de auto gehaald werden halverwege.

We keken even bij de winkeltjes die nog open waren en reden daarna weer richting het zuiden.

We lunchten bij Niels Ebbesen spisehus in Randers.

Een gezellige punt achter het weekend.

Rommelige vrijdag.

Het was een rommelige vrijdag, maar het werd wel gezellig.

Eerst nog even wat orders wegwerken. Dat ging in het begin niet van een leien dakje, maar we kregen de slag te pakken.

Tot twaalf uur werken en dan omkleden!

We moesten naar de receptie bij "onze" tandarts.

We zijn al heel lang bij deze tandarts.
We werden vrienden. 

Onze kinderen gingen samen naar school, ik had een vervelende tandarts, ergo - wisselen - tot eenieders groot genoegen.

De chef ging mee, mijn kinderen, zelfs mijn schoonzoon is nu "patiënt" hier.

Er is veel gebeurd in de loop der jaren. 

Bodil en Svend Aage kochten een oud pand dat ze opknapten en heel gezellig inrichtten.

De jongste dochter studeerde voor tandarts en kwam in de kliniek.

Helaas werd Svend Aage ziek en is drie jaar geleden gestorven.

Bodil bleef de zaak runnen met haar dochter. Maar de dochter kreeg reuma en kan de zaak niet overnemen.

De zaak is "verkocht" en Christian is de nieuwe tandarts.

Ik heb allang bekeken dat het zaakje op dezelfde manier doorgaat.

Persoonlijk, gemoedelijk en professioneel.

Bodil is intussen zeventig en is iets minder gaan werken. Stina, de dochter werkt halve dagen, en de nieuwe tandarts en zijn vrouw zijn heel aardig.

Ik blijf hier nog maar even! 

Later op de middag was ik uitgenodigd voor een sieraden-party bij buurvrouw Ruth.

"Kom nou! Je hoeft niks te kopen. Er is geen enkele dwang".

Maar ik kocht toch.... 

En zo heb ik alweer twee kerstcadeautjes binnen!

Ruth had een heerlijke "kringle" gebakken.

Want koffie hoort erbij!

Buiten viel de hagel zo groot als vogeleieren.

Gelukkig hoefde ik maar drie huizen verder.