Een zonnenstraaltje.

Een straaltje zon kwam vandaag te voorschijn.

Met wat krokussen en hyacinten op tafel; met langere dagen en meer licht; met pas gelapte ramen en een ietsiepietsie zon lijkt het voorjaar dichter bij te komen. 

Even op update over de rug van de chef:
Hij koos dus voor een pijn-bestrijding-behandeling en dat helpt veel. Hij beweegt weer. We wandelen (niet zo veel) hij traint z'n rug en we hebben die stoelen (krukken) gekocht voor in de werkplaats.
Die stoelen zijn fantastisch!

Om op te zitten; om als steun te gebruiken als je staat; ze geven mee, zijn gemakkelijk te veranderen van hoogte en ze staan stevig op de grond.

De chef was gisteren even terug in het rugcentrum, waar ze over een maand de behandeling afsluiten. Als hij vóór die tijd toch veel pijn krijgt en een operatie overweegt staat zijn "case" open. Daarna wordt die afgesloten, maar er wordt wel in de journalen geschreven wat en hoe de situatie is, zodat hij niet van voren af hoeft te beginnen bij een eventueel nieuwe verwijzing.

Dat was het dan weer voor februari.
Gisteren kwamen er toch nog kinderen langs de deur met een rommelpot. Dat zie je bijna niet meer. Jammer eigenlijk dat die oude gebruiken er uit gaan. 

De rest.

Peter is in Londen; Casper bij z'n vader; ergo kwamen Dochter en de andere twee kinderen hier een middagje doorbrengen.

Triest en regenachtig buiten, warm en gezellig binnen.

Foto's kijken met z'n allen. Hoe was het leven van Morfar vroeger, hoe zag Mor er uit als kind en "kijk mij eens als baby met speen".

Blijven jullie eten?
Caroline en Morfar doken de keuken in (ik had al een heerlijke pan soep gemaakt) en gingen kokkerellen.

Roast, aardappelen, groente, heerlijke sauce...
En tot slot waren er nog pannenkoeken over van gisteren, die heerlijk smaakten met ijs.

Blokjes.

Ik las het in een recensie. " Het zijn maar blokjes en dat zal wel niks worden. Maar het werkt!"
Ik heb het over de legofilm Batman.

Daar was ik naar toe met Philip vorige week zaterdag. Een film van bijna twee uur en alle kinderen (en volwassenen) hielden hun adem in. Het werkte! Leuk toch!

Nog wat fotootjes van wat sneeuw en zon.

Vrijdagmiddag - afgewerkt. We reden even naar Vejle.

Dat had je gedacht!

Dat de winter voorbij zou zijn.
"Niks nie", zei Februari.

We gaan nog even sneeuwen......

Waakzaam.

De chef keek even naar de cijfertjes op onze gezamenlijke bankrekening en vond een kleine post die hij niet begreep. Noch hij noch ik hadden iets gekocht bij die (internet) zaak maar er was wel 29 kroon afgeschreven. Na een telefoontje met de bank en achtereenvolgens een telefoontje naar de bewuste zaak kwamen we er achter dat ik zogenaamd voor een abonnementsregeling gekozen had om korting te krijgen op nog te kopen spulletjes. Ja hé; aan m'n hoela!. Ik heb destijds een goedkoop horloge gekocht omdat het afgeprijsd was en dat on-line betaald. Maar ik kan me echt niet herinneren - beter nog - dat zou ik nooit doen - een abonnement account aan te maken om voor korting te sparen. Korting die je dus zelf betaald! Meteen alles afgemeld en een paar boze woorden door de telefoon gezegd.
Bondefangeri noemen ze dat hier - Humbug.

En dat was niet het enige deze week.
De chef heeft in de herfst iets voor het bootje gekocht via de Deense Marktplaats DBA (den blå avis) en laaaaang geleden hebben we ook eens iets verkocht op DBA.
Nu werd hij gebeld en gemaild door verschillende mensen over een of andere designerstoel die hij zou willen kopen.
Gelukkig waren de adverteerders wantrouwig en onderzochten de afzender grondig. Daaruit bleek dat iemand zijn mobielnummer gehackt had om via die weg geld los te krijgen van naïeve speurders. 
Meteen gebeld naar DBA die zijn profiel verwijderd hebben (en hopelijk de politie hebben ingeschakeld).

't Is toch wat in deze tijd.

In de bedrijf-mailbox lag overigens vandaag ook een mail met een nep-factuur die je via een ander program moest openen....weg ermee!
Niet eens openmaken! Je weet maar nooit.

Ze worden steeds gehaaider !!

Leadership

Leadership oftewel leiding geven.
Daar hadden we het gisterenavond tijdens het eten over.
Toen ik nog bij de UU werkte had ik een chef; een Boss; een leider of hoe je het ook wilt noemen. Een moderne leider; iemand van deze tijd; een chef die naast je staat; een Boss die plaats maakt voor verscheidenheden; een baas die je vriend is.
Zo is het in Denemarken; zo is het ook op veel plaatsen in Nederland (denk ik). Een vlakke structuur; medewerkers in plaats van loonslaven. Medezeggenschap, meedenkers maar vooral mensen die mede de verantwoording dragen - zelfs daar garant voor staan - in het bedrijf.

Dochterlief heeft op school gezeten met haar tegenwoordige leider; die nu de rector op school is. Dat schept vertrouwen en loyaliteit. 

De zoon werkt nu op Langeland; een baan die zijn leider voor hem in petto heeft gehouden. Een leider; een goede vriend.

Het kwam namelijk ter sprake omdat de chef van de schoonzoon naar onze stad verhuisd is en daar nog weinig mensen kent. "Dan nodig je hem toch gewoon uit bij jouw thuis", zei ik. "Jaaa, maar hij is wel degene die mijn salaris betaald", zei schoonzoon. "Geeft toch niks", ik weer, "de directeurs van deze tijd kunnen daar heel goed mee overweg".

Angela en de haaien.

"Een kraai die mag geen liefde bij de papegaaien halen; want dan gaat 'ie naar de haaien, ja dan gaat 'ie naar de haaien"...Zo klinkt het oude volksliedje.
Haaien waren er te zien in Kolding Storcenter.


En Angela stond in Flensburg.

Ik ga het hier niet over politiek hebben,
daarvoor ben ik toch te weinig op de hoogte van Deutschlands interne zaken.. Misschien heeft Frau Merkel verkeerde beslissingen genomen, misschien ook niet. Net als Trump kan ze overigens niet alleen regeren. 
Ik neem toch mijn petje voor haar af maar ja, de Duitsers vinden waarschijnlijk dat ze onder druk gezet worden...dat ze worden uitgeperst...... Dit stond in een etalage in Flensburg op de Markt.