Niet alle dagen zon.

Niks nie, nee, no way.
Wel wind, veel wind, harde wind.

De chef zette folie op een paardentrailer en moest zorgen dat de tekst niet wegwaaide.
Ik hing een was op, die binnen de kortste keren in elkaar gefilterd was, maar wel na een half uurtje kurkdroog.

Ik deed de strijk. Omdat het druk is geweest op het werk en privé is die blijven liggen. Er lagen vier forse stapels.
Ook weer gedaan.

Ik maaide het gras. Niet alleen de zon kan de grond schraal maken, de wind kan er ook wat van.

Later op de middag namen we de fiets mee voor allerlei kleine boodschappen in verschillende winkels op diverse plaatsen.

Tot slot een ijsje bij de haven, op een verlaten terrasje.....maar wel uit de wind.

De plaat gepoetst.

Mooi hè, het park van Universe. 

Er is zelfs een strandje gemaakt; wit zand, helder water, een bruggetje en natuurlijk allerlei soorten draaibare watermolens.

Je ziet dat het lang niet zo warm was als in Nederland. In de loop van de dag steeg het kwik tot 24 graden. Aangename temperatuur.

En nog een foto van de jaarlijkse tegelpoets-vereniging.

De plaat is weer gepoetst. 

Dat gebeurde zaterdag.

Een dagje Universe

De chef heeft had een grote wens: een keertje op en segway te rijden. En ja, met kerstmis kreeg hij een brief met de uitnodiging voor een dagje naar (Danfoss) Universe om onder andere een segway te proberen.
En man wat was dat leuk!

Ik probeerde het (natuurlijk) ook:

De anderen ook, behalve Carl die te klein was (Caroline bleef bij hem).

Er was nog veel meer te doen in het sciencepark park. Het was helemaal niet druk dus we konden overal zó bij en alles proberen.

Hier creëert Carl een zeepbel om zich heen.

Casper en Peter in de Sky trail.

Op de wip met morfar.

Virtuel reality; dat probeerden we ook allemaal.

Het weer was perfect.

Er was nog veel en veel meer. 

Mecanisch, maschineel, met handkracht, hydraulisch, een science show...leerrijk en leuk!

Op school

De school waar Carl op zit nodigt met kerstmis de grootouders uit voor wat gezellige uurtjes; de school van Philip doet dat aan het einde van het schooljaar (de zomervakantie begint hier de 23 juni).

De kinderen zongen een prachtig lied: een "vise", een soort chanson. Moeilijke woorden hoor, maar knap gedaan! 

We kregen foto's te zien van wat er in het afgelopen schooljaar gebeurd is en wat ze geleerd hebben.

Daarna gingen we naar een groter lokaal, waar enkele oma-en opa's vertelden hoe het "vroeger" was op school. (Niemand durfde te starten, dus deed deze oma het maar weer :-))

Toen was het tijd om een boterham te eten. Wij wisten dat we zelf ook voor een lunchpakketje moesten zorgen.

Na de lunch naar buiten, waar een leuk spel gespeeld werd. De kinderen rennen om vragen op te halen, die gezamenlijk opgelost moesten worden.

En tot slot (natuurlijk) : koffie met gebak.
De ouders hadden gebakken; de kinderen en grootouders konden hun buikjes vullen.

Tot volgend jaar, werd er gezegd.

Niet mijn dag!

Toen ik vanmorgen de deur van de werkplaats open maakte, zag ik meteen dat er iets mis was. Op het werkblad lagen plassen water.
De orders waren kletsnat, het werk van gisteren, waarmee we halverwege klaar waren kleefde aan elkaar tape, stickie notes...alles was kleddernat. De oorzaak vonden we bijna direct. Er lag een tennisbal op het platte dak, net voor de afloop naar de regenpijp. Gisterenavond hadden we een vreselijke hoosbui en dat water is mooi (niet) naar binnen gelopen. De chef moest het dak op.
Gelukkig is de schade beperkt. We hebben het werk vandaag grotendeels ingehaald. De machines en computers hebben niks geleden en de folie die onder de werktafel ligt is de dans ontsprongen.

Vanmiddag naar de kapper. 
Omdat ik in de buurt was ging ik binnen bij die winkel waar ze naast wasmachines en koelkasten ook elektrische waterkokers verkopen. Zo-eentje - een bepaald model en merk- wenst mijn schoondochter zich voor haar verjaardag.
"Het goedkoopste is 't ie op het internet", schreef ze. Maar juist die winkel die ik binnenliep annonceert met het slogan" Wij matchen de goedkoopste net-prijs". En inderdaad zei de verkoper dat ik hem voor dat bedrag kon kopen. Lekker gemakkelijk. Hij maakte de rekening op , ik stak mijn creditkaart in het apparaatje en betaalde, terwijl hij de ketel uit het magazijn ging halen. Geen ketel. Ook niet in de winkel, achter de schappen of op de bovenverdieping...ketels weg. Volgens de magazijnlijst moesten er nog twee in voorraad zijn. Zucht. Ik heb m'n geld teruggekregen, maar nog steeds geen ketel.

Vandaar door naar Føtex (in de stad). Ik moest wat kleine dingetjes hebben en zag een schattig vaasje in een bak met afgeprijsd spul. Er zat alleen geen prijsstickertje op. Een verkoper kwam erbij en zag dat van alle goedkope artikelen de prijsstickers afgehaald waren. Oh nee, zei hij, weer winkeldieven. Die halen die prijskaartjes eraf en plakken die op andere waren, waarna ze door de scan-zelf kassa gaan, waar niemand ervan opkijkt dat een bloes van 200 kronen van een 10 kronen stickertje is voorzien. Het schijnt regelmatig voor te komen, en daar kan mijn eerlijke gemoed maar moeilijk tegen. Geen vaasje dus.

Toen ik ook nog een meisje tegenkwam, dat ik kende uit de tijd toen ik nog werkte als studieraadgever, helemaal ingepakt in een lange zwarte jas met bijhorende hoofddoek en een duidelijke houding van "ha, ik werk lekker niet, want niemand wil mij aannemen".....

Toen ging ik zingen. 
Een aantal mensen van vier verschillende koren uit de stad moeten gezamenlijk optreden de 6. juli. De repetitie was ronduit slecht. Niet om aan te horen; veel te moeilijk; veel te weinig tijd van voorbereiding...dat wordt echt niks.

Ach ja, er zijn ergere dingen.
Bijvoorbeeld dat het de hele dag pokkenweer geweest is en dat het nog steeds regent!

Vaderdag

De vijfde juni is het Vaderdag in Denemarken.
De vijfde juni is ook Grundlovsdag, de dag van de grondwet.
En dit jaar is het ook nog eens tweede Pinksterdag.

De man/vader is verwend.

Een heerlijke aftershave, lekkere dingen voor de smaakpapillen en een pizzasteen (om brood op te bakken).

We waren uitgenodigd voor een lunch en gezellige middag in Odense bij Jeff en Ivona. Philip had een vriendje op bezoek en "farfar" was de held van de dag.
Hij speelde met de jongens, die groot respect toonden voor zijn spieren. Zwaardgevechten met meer; echt jongensspel.

Waar voor je geld?!

We waren gisterenavond naar een concert met André Rieu en zijn Strauss-orkest. 
Eén kaartje gekocht voor de cadeaubon die ik nog had liggen en eentje zelf betaald. Maanden geleden besteld. Veel voorpret en verwachtingen gehad en dan....het concert:
Tja....de man en zijn orkest levert de waar; da's waar. Maar dat heeft hij al zo vaak gedaan dat je voelt alsof je in een repetitie zit.
Oh nee, geen foutje te horen/merken. Allemaal in mooie jurken en strak in het pak. Het complete orkest; lachend met elkaar en geintjes naar het publiek. Een goede show.
Ik denk dat de tv veel van de belevenis heeft verknoeid. Je wist van te voren precies wat je kon verwachten. Maar eerlijk is eerlijk, hij heeft en geeft een mooie show. Goede solisten en een perfecte timing.
Het publiek was aan de oude kant. Ik weet best wel dat wij geen jonkies zijn, maar zo voelde ik me wel gisterenavond.
We hadden goede plaatsen; konden alles goed zien en horen; de show werd gegeven zoals al vele jaren lang. Dat was eens en eigenlijk wel genoeg.

Enfin, nu ben ik dan eindelijk in de Boxen in Herning geweest. Wat een hal: daar kunnen 15.000 toeschouwers in. Na afloop reed ik naar huis in de lichte zomernacht.

Donkerder wordt het niet rond deze tijd van het jaar.