Werk aan de winkel en weer een stapel boeken.

Het houdt niet op, het binnenkomen van orders en nog meer orders. Een beetje rustiger zou van mij best mogen. Maar niet klagen; beter te veel dan te weinig zullen we maar zeggen.

Ik heb anders stapels boeken liggen die erom roepen om gelezen te worden. Maar naast het werk is er ook visite - én een bestuursvergadering - én het bijwerken van de website van het Lunakoor - én de boekhouding - én een paar goeie films - én verjaardagen - en ga zo maar door.

Ik hou van papieren boeken. Natuurlijk lees ik ook "digital", maar een boek voelen, doorbladeren en even vooruit (of terug) lezen is fijner met een papieren boek op schoot. Ik hou van boekenkasten, boeken op stapels en op de verwarming naast m'n stoel.

Mij doe je altijd plezier met een boek en dat weten mijn kinders.

Ik kreeg ook nog eens twee kaartjes voor de nieuwe musical "The Prince of Egypt" (ook weer een Disney première musical), lekkere bodycrème en heerlijke chocolade.
Én het mooiste weer van de wereld; een hele dag vol zonneschijn!

Rijden in de regen.

Zo, ik heb alvast de lemon cheesecake mousse (zie pinterest) gemaakt. Uit een of ander Engelssprekend land, wat heerlijk smaakt maar veel zoeter is dan we hier gewoon zijn.

De vruchtenbowl staat klaar en het brood staat te rijzen in de koelkast en kan morgen gebakken worden.

De chef is de verjaardagstaart aan het maken; de rest van het buffet doen we morgen.

Vanavond hebben we een tafel gereserveerd bij café Magma in de binnenstad.

Om zeven uur kunnen we er terecht, van te voren was alles besproken. Er komen heel veel restaurantgasten in de stad, vooral in de weekends. Die gaan naar het theater om de musical Seebach te zien. Er zijn pt. al 80.000 kaartjes verkocht. Dat is niet mis voor zo'n kleine stad met een klein theater.

Het heeft de hele dag geregend.

We besloten om toch vanmiddag een eindje te gaan rijden. Deze keer Noord-Fyn richting Bogense.

Zonder zon ziet alles er wat triest uit.

We stopten op de terugweg bij de bakker in Brenderup om iets te                                                                  halen voor bij de koffie...

en natuurlijk werd het een echte Fynse 

brunsviger

Hoe kan het ook anders!

En zo haalden we het weekend..

Een week van hard werken is voorbij gevlogen. 

Er zijn veel orders verstuurd en afgeleverd, een paar pakjes gaan pas maandag de deur uit en enkele worden afgehaald.

WEEKEND.

Morgen lekker uitslapen (voor zover het lijf het toelaat).

We deden gisteren en vandaag vast de meeste boodschappen voor mijn verjaardag.

Bij de slager...

...en bij de ijscoman.

(kleinkinderen)

En de rest bij de supermarkten hier in de buurt.

Morgen vast wat bakken en braden.

De chef heeft een brief van het ziekenhuis gehad voor een zogenoemde "second opinion".

Hij kan over een paar weken worden onderzocht in het universiteitsziekenhuis in Odense.

In de tussentijd heeft hij drie keer acupunctuur gehad en - niet te geloven- dát helpt.

Volgende week nog een keertje ...in totaal vijf keer volgens de behandelaar(ster).

Ze kan een versleten rug niet heel-maken, maar de pijn is nu heel veel minder geworden.

Wat oude artsenkunst uit China kan doen! Fijn!

Regn og rusk.

Regn og rusk. Dat is Deens voor regen en rukwinden.

Brrrr... echt najaar.

Gisteren kwam de zon zo mooi op.

Dan denk je: ha, dat wordt een fijne dag.

Ik begon met het factureren...

( ik vond dat er voor een order te weinig betaald werd; de chef chagrijnig - tja, dat blijft dan zo'n hele dag wat hangen)

Dan werken en werken, met kleine en korte pauzes..

Dat was gewoon wat teveel.

Dan gaan er dingen fout en dan wordt er meer gesist..

Hupsakee, ik ging toch maar naar het koor, ook al was m'n "goesting" ver te zoeken. Ik had beloofd om iets lekkers mee te brengen en had maar vlug wat chocolade bij elkaar gezocht.

En zie daar nou!. Het werd een heel gezellige avond en ik kwam thuis vol muziek en energie wat mijn humeur duidelijk ten goede kwam.

Vandaag hebben we het allebei wat rustiger aan gedaan. 

Koffiepauze en een hele lange middagpauze.

Ik ging ook nog op bezoek bij een zieke vriendin, waar de chef me naar toe reed en ook weer kwam afhalen.

Ik kan namelijk nog steeds geen auto rijden en op de fiets was vandaag geen optie.

De laatste foto is van de schoorsteenveger, die vandaag z'n half-jaarlijkse ronde maakte. 

Kan er weer veilig gestookt gaan worden.

Beloofd.

Een foto van de jarige Carl.

Hij had om LEGO - Ninjago -gevraagd en gekregen, dus werd er gebouwd door hem en grote broer Casper.

(Sandra vond het heel lief dat Oma gebeld had).

De tafel was feestelijk gedekt en we kregen taart (2 soorten zelfs)

Natuurlijk was de ene een "Ninjago" taart.

Hieperdepiep hoera!

Hij wordt alweer 8 jaar vandaag.

Carl Andreas.

Altijd vrolijk en blij, met een groot sociaal hart.

Een spring-in-het veld; een heerlijk joch.

Wij gaan vanmiddag op de koffie. 

"Er is taart", schreef hij op zijn mobieltje.

Want als grote zus en broer een mobiel hebben, dan wil het nakomertje beslist niet achterblijven.

Morgen zal ik een foto op het blog zetten.

Gisteren had ik een gezellig avondje met mijn oude vrienden van Ungdomsgården. 

We waren met z'n zevenen deze keer en hebben wat af gelachen om al onze mankementen en blessures.

Benny had een speciale schoen aan vanwege zijn reuma, Lillian had haar arm in een mitella vanwege een gescheurde biceps, Lissi moest het heel rustig aan doen vanwege hartkwalen en ik kwam binnen hompelen met die hielschoen (nog 18 dagen...hoezee).

Gelukkig laten we tegenwoordig het eten bezorgen, waar we vroeger allemaal iets meebrachten. Maar dat was toen... (de Denen nemen geen genoegen met een kopje koffie en een drankje; eten!). 

Gisteren hadden we tapas besteld en ik had een appeltaart gebakken.

Wel zo gemakkelijk en relaxt.

Het begint herfstig te worden. 

De temperaturen liggen gelukkig nog steeds rond de 16 graden; de tabaksplant verkleurt.

Ook vandaag schijnt de zon. 

Je kunt wel goed merken dat het al eerder donker wordt. 

Op de zaak is het drukker dan druk. Waarschijnlijk speelt de naderende herfstvakantie een rol. Werken, werken, werken. Daar tussendoor de was, de wc en snel even met de stofzuiger door het huis. Veel meer gebeurt er niet. 

Ach, we komen er wel klaar mee.

Een roggebrood, net uit de oven.

En breiwerk.

Dat rode (vest) wordt gebreid op naalden 2½ en 3.

Dat is lang geleden dat ik zulke dunne naalden gebruikte.

Het wordt rond gebreid en naderhand opengeknipt (daarvoor zijn er vijf extra steken opgezet).

Zal ik even wat verklappen?

Ik gebruik bijna altijd sokkenwol. Die is sterk, de wol prikt niet en het werk kan gewoon in de wasmachine. 

De blauwe poncho is met dubbel garen gebreid; op naald vier/vijf.

Fijne zondag !

Ze kenden me nog.

De STU vierde vandaag haar 10-de verjaardag en ik ben er vanaf het begin bij geweest. Het is een beetje mijn hartenkind.

STU staat voor "Særlig Tilrettelagt Ungdomsuddannelse" wat inhoudt dat het een opleiding is voor zwak begaafde jongeren en jongeren die een gewone opleiding niet aankunnen.

Rechts op de foto staan de schoolrector en de consulente van de gemeente, Marianne en Britta, die allebei tot mijn vriendenkring behoren. 

De speech werd gehouden door de wethouder van sociale zaken, die ik goed ken.

Ik was uitgenodigd op de receptie/het feest en gossie wat zag ik veel mij bekende mensen. Ouders, leerlingen, leraren, de officiële genodigden en wat nog leuker was, ze kenden mij ook en waren blij dat ik er was. 

Dat doet een mens goed.

Ik kreeg een zitplaats op de bank, daarom is de foto op deze manier geknipt.

Het gaat goed met m'n voet. Zo goed dat ik die hielschoen nou al beu ben. En ik moet hem nog drie weken aan!

"Niet steunen op de voorvoet", staat er in het ziekenhuisrapport.

Ik moet alleen oppassen dat ik niet teveel loop; ik loop scheef door die schoen en dat is niet goed voor m'n heup.

Maar ik werk weer volop mee....

Gisteren bijvoorbeeld 

(de chef doet het meeste; ik stuur de folie aan van onderen, trek het papier eraf en ruim de rotzooi op).

Vandaag moesten er letters op de gevel en de fantastische zoon kwam helpen. Direct vanuit z'n werk vanaf de andere kant van Odense...toch weer anderhalf uur rijden naar ons, maar hij doet het toch maar.

Naast werken was er ook tijd voor een avondje theater.

Met een schoonzoon die daar werkt zijn er af en toe van die speciale uitjes.

Gisteren bijvoorbeeld was er een voor-première voor "vrienden van het personeel)", zodat de regisseur de musical nog kon bijsturen voor de echte première morgenavond.

Samen met de ouders van Peter zaten wij op rij zes te genieten van een heel leuk theater/musical stuk.