Mamma Mia_2

Een heerlijke "Feel Good" film.

Ik zag hem gisteren in de bioscoop, samen met Caroline.

Het kan best zijn dat de film slechte recensies heeft gekregen; het kan best zijn dat veel mensen er hun neus bij ophalen; het kan best zijn dat er sommigen bij zijn die vinden dat enkele acteurs hun ziel verkopen door in zo'n film mee te spelen, maar WIJ hebben ervan genoten.

En ook leuk om Caroline te kunnen vertellen dat ik ook zulke kleren aangehad heb. Schoenen met plateau-zolen, broeken met hele wijde pijpen vanaf de knie. En dat de jongens destijds lang haar hadden en alleen zeelui tatoeëringen hadden. Ha!

Die Caroline; ons oudste kleinkind.

Volgende week wordt ze 18 jaar!

En ze is zo verliefd.

Op Frederik, die we met haar verjaardag zullen ontmoeten.

                                       

Zo gaat de tijd.

Eigenlijk snap ik er niks van....

Mamma Mia!!!

Samos

Er zijn veel katten op Samos.

Er zijn overigens veel katten in heel Griekenland en ze worden goed verzorgd. Daarom zijn het ook geen opdringerige dieren, maar ze houden wel goed in de gaten waar de mensen eten of, zoals hier, wanneer de vissers binnenkomen met hun vangst.

Dan worden de netten schoongemaakt en de kleine visjes gaan naar de katten, die rustig zitten te wachten.

De Griekse liefde voor katten zal wel samenvallen met de Griekse oudheid, die overal aanwezig is. 

In Pythagorion waar wij verbleven is er daarom een glazen vloer in het ingangsportaal van het nieuwe culturele centrum gelegd, zodat je daaronder de resten van een oude tempel kunt zien.

Warm was het op Samos, maar toen we hier uit het vliegtuig stapten lag dezelfde hitte over Denemarken.

Het kan verkeren.

Arm Griekenland, waar zoveel mensen het slachtoffer van de grote branden zijn geworden......

Een beetje limbo.

De warmte houdt maar aan. 

Dat was prettig op het water gisteren, toen de as van buurman Arly uitgestrooid werd in de Lillebælt.

Rustig water; veel zeil- en motorbootjes. 

We wierpen bloemen in het water die door de sterke stroom meegenomen werden.

Zo is het leven.

Aan de massa van de aarde wordt niets toegevoegd en er verdwijnt niets.

Alles krijgt een nieuwe bestemming.

De draai weer vinden..

Het is niet zo gemakkelijk om de "draai weer te vinden".
Het lijkt zo gewoon: weer thuiskomen. Maar ik droom veel, wist de eerste dagen niet in welk bed ik wakker werd en mis het intense contact met mijn broers en zus.

Daar moet gewoon wat tijd overheen gaan.

Het is hoog zomer hier in Denemarken. Met temperaturen die de warme landen afgunstig zouden maken. Ik werk gewoon weer mee, tussen wassen, strijken en andere bedrijvigheid door. De tuin laat ik maar de tuin. Het gras is geel, de bloemen staan te verdrogen op de rozen na, die wel van echt zomers weer houden.

Alleen de chef en ik zijn thuis. Sandra is nog steeds in Spanje met haar gezinnetje en Jeff  en de zijne zijn naar Bodrum afgereisd.
De chef bestelde voor ons een weekje Samos. Misschien een bootje huren en wat varen in het azuurblauwe water...Even er uit; gewoon met z'n tweeën.

Moeder

Op een warme zondagavond, op de eerste dag van de maand juli, overleed mijn moeder.

Heel rustig in haar slaap.

Ik zat naast haar.

Dat was goed.

Wij, haar vier kinderen zeiden allemaal: "het is goed zo".

En toch was ik heel verdrietig bij haar crematie.

Ze is tenslotte 67 jaar mijn moeder geweest.

Als mijn moeder mijn tranen gezien had dan had ze meteen gezegd dat ik op moest houden! Zo was ze namelijk ook.

De laatste tijd liepen haar tijden door elkaar en liet haar geheugen haar in de steek. Nu is er geen angst en zoeken meer.

Het is goed zo.

Na twaalf dagen van stille bezoekjes, verzorgen, waken, voorbereiden, telefoneren, familiebezoek en nog veel meer ben ik weer thuis in Denemarken.

Dat is ook goed.

Dit is de hand van mijn jongste broer die moeders hand vasthoudt

Dit hebben we op het herinneringskaartje gezet met binnenin de tekst die mijn zus schreef.

Het is goed zo!

Stil

Het blijft eventjes stil op mijn blog.

Ik vlieg dinsdag naar Nederland om de laatste uren van mijn moeders leven bij haar te zijn.

Voor mijn zus

Voor mijn zusje, dat vandaag jarig is:

De vlaggen wapperen!

Hoera en gefeliciteerd.

Nee, niet helemaal eerlijk natuurlijk, dit fotootje:

Denemarken doet mee aan het WK voetballen.

Ik heb er totaal niets mee. maar je kunt nu eenmaal niet je kop in het zand steken.

Zo zag het eruit op het plein voor het gemeentehuis..gisteren.