Rimmetiek

"Ik kan merken dat het ander weer wordt"; ik voel het in m'n knokken".

Dat zeiden en zeggen veel mensen en warempel, het is nog waar ook.

Twee jaar geleden werd ik geopereerd aan m'n voet.

Een, door artrose veroorzaakte doorgezakte voorvoet.

Een operatie die ervoor zorgde dat ik weer goed kan lopen en m'n schoenen niet meer knellend pijn doen.

Maaaar, als het weer omslaat dan voel ik het. Dan doen de gewrichten in mijn voet behoorlijk zeer.

"Warme sokken aandoen", zei de chef en waarachtig: dat helpt!

Licht

Een kaarsje voor de mensen die het moeilijk hebben.

Voor Berghit en Yvonne die vandaag plotseling hun moeder verloren.

Voor mijn kinderen en kleinkinderen in moeilijke tijden.

Voor een ieder die het nodig heeft.

Op z'n kop.

Heb je ooit de wereld op z'n kop bekeken? Dat geeft een heel ander perspectief dan gewoonlijk.

Ik vond het toevallig...

Interessant om Europa op deze manier te bekijken.

Hier stond de keuken iet-of-wat op z'n kop gisteren.

De aanrechtbladen moesten geschuurd en opnieuw geölied worden.

Dat werd verschuiven en opruimen.

We hebben niet zo'n grote keuken en op het aanrecht staat van alles (veel te veel). Maar ik kan het in de kasten echt niet kwijt, dus maakte de chef een keukenplank.

Dat helpt!

Zo gebruikten wij een regendag.

We fietsten nog even naar de rommel-braderie markt hier vlak bij, maar dat was een troosteloze bedoening met al die regen.

Vandaag schijnt de zon, maar er staat een harde wind.

Jammer voor de evenement-zondag voor gehandicapten. Bij de haven is van alles te doen, maar watersporten- waar het eigenlijk om ging - werd afgelast. Veuls te gevaarlijk.

 Jammer.

De laatste dag van de schoolvakantie.

Maandag beginnen de scholen weer.

Geen logeetjes meer voorlopig, maar eerst gingen we nog een dagje naar Legoland.

Marita en ik; onze gezamenlijke kleinzoon Carl en mijn Philip die hier deze week op vakantie was.

In Legoland ontmoetten we twee neefjes van Philip met hun ouders en dat maakte alles dubbel zo leuk.

En weet je wat: op een enkel buitje na hielden we het de hele dag droog. Perfect weer voor een pretpark. 

Want daar sjeesden die jongens naar toe.

Draaien, achtbaan, waterbaan,

hoe wilder hoe beter.

De legostadjes lieten ze links liggen; daar moeten Marita en ik maar zelf een keertje naar toe.

(Waar is Sebastian? Hij was er wel maar staat niet op de foto)

Vesterhavet.

Vesterhavet, de noordelijke Noordzee.

Daar moet ik toch in alle jaargetijden een keertje heen.

Er is niets zo heerlijk dan het witte strandzand voor iemand als ik die zo graag op blote voeten loopt.

De chef ging mee en drie kleinkinderen; de jongens.

Een stapel broodjes, wat blikjes limonade en hupsakee.

Het strand in Vejers.

Het strand is zo breed dat je er - nog steeds - met de auto op mag.

Of dat zo blijft is maar de vraag. Dit jaar is het percentage toeristen, vooral uit de vest- en midden Europese landen met 58% gestegen.

Ik heb nog nooit zoveel auto's op dit strand gezien.

Klimmen in de duinen.

Dat mag en kan ook nog steeds...maar...

We hadden een heerlijke zonnige dag en sloten af in Blåvand met een ijsje en

 voor een enkeling een duik in zee!

(het water was lekker; ik pootjebaadde)

  

Vandaag werd de auto gezogen. 

Die had veel weg van een zandbak van binnen.

Augustus is hier.

 Lesson 1

 Lesson 2

 Het lijkt wel de haven in Las Palmas met die grote boten.

Traditie; verjaardagsfoto.
De allerliefste Caroline.

Vis en een jarige.

Vis, vis, vis.

Hoornvis, makreel, het ging als een lopend vuurtje door de stad.

Een ieder met een hengel stond aan de kade.

De bovenstaandefoto's zijn genomen in tegenlicht; hieronder kun je zien dat het zonnetje wel degelijk scheen.

Wij waren ook even in Kolding om een cadeautje voor Caroline te kopen en daar vond ik mijn nieuwe tijdverdrijf (naar aanleiding van het blog van huisvlijt).

In de uitverkoop ;-)

 Tot slot een hoera voor onze Caroline die vandaag 19 wordt!