Bewegend ;-)

Cykel / Foto geleend van Moteefe. 

Het leven is als een fiets.

Je moet in beweging blijven om je evenwicht te bewaren.

Wij blijven in elk geval "in beweging"...

Het gewone werk, het huis van dochter en , het leuke, de laatste verjaardag van het jaar.

Zoon"tje" werd 42 en dat werd vandaag gevierd.

Met een heerlijk brunch.

Mijn schoonmoeder zei steevast: "Als Jeff jarig is geweest dan begint de kersttijd".

En zo is het maar net!

Sinterklaas hebben we hier niet dus alle winkels verdrinken al in alles wat met kerstmis te maken heeft.

Ach, ik vind het best gezellig in deze echt sombere, regenachtige en donkere dagen.

Net als Halloween.

(hier komen er verklede kinderen langs de deur om snoep te vragen/krijgen)

Why not.

(Bij)geloof is er altijd geweest.

Allerheiligen, Allerzielen...

Op Allerzielen ging ik met mijn oma wel tien keer de kerk in en uit; een gebedje opzeggen als je de kerk bezocht betekende een aflaat voor een geliefd persoon in het vagevuur.

Het feest van de doden.

Dat we ze niet vergeten.....

We'll meet again..

Puzzelen

Mijn puzzel is af.

Eindelijk, zul je zeggen, maar omdat de eettafel leeg moest verhuisde de puzzel naar boven.

Daar lag t'ie maar te liggen....

Elke keer als ik op het voorkamertje kwam legde ik een paar stukjes.

Dat schiet dus niet zo hard op, maar nu is t'ie af!

Best wel een moeilijke, want je moet raden wat de kapitein ziet.

Ja, hij daar, in het midden!

Nou, hij ziet dit:

Ventilatie

Bij ons moeder stond er altijd een raam open. 
Of meerdere ramen. 
Zij wist namelijk dat ventilatie belangrijk was.

Op de wc beneden in het halletje kon je soms je billen bevriezen, zo koud kon het zijn.

Gisteren kwam de "boor-man" om ventilatiekanalen te boren in dochters huis. Daar had de vorige eigenaar de muren geïsoleerd door er rockwol en platen voor te timmeren, zodat al het vocht "fijn" kon worden vastgehouden. 
Dat roept om schimmel! 
De hele zaak is nu gesloopt, de muren zijn opnieuw bestreken en in alle ruimtes zitten er ventilatie-kanalen. 
Het is al net of je in een nieuwbouwhuis komt.

Soep in veelvoud.

Je hebt soep-eters of.... tja..mensen die pech hebben :-)

Zoonlief ging met zijn vrouw, haar zus, diens man, en twee bekenden naar de volprezen musical "De klokkenluider van de Notre Dame" in Fredericia Theater.

Naar de middagvoorstelling van drie uur.

Dus bedacht ik om de hele reutemeteut na afloop te trakteren op soep. Zoon's schoonfamilie hebben hun wortels in Bosnië en dat volkje houdt van soep, net als de Nederlanders.

En zo maakte ik een "Oma-soep" en een tomatensoep.

Grote pannen kwamen er aan te pas, want ik wist niet of het hard werkende volkje bij Sandra ook wilde aanschuiven.

Carl wilde graag eerder komen om met Philip samen te zijn en hij en ik bakten broodjes voor bij de soep.

Er is een flinke portie soep op, maar ik heb nog twee bakken in de diepvries. Komt altijd van pas!

Omdat ik alleen was met de twee jongens en de ene regenbui de andere afloste gingen we naar Dino's speelland.

Hier twee bezwete jochies, die bij thuiskomst nog heel even een spelletje konden doen.

Het is overigens een werk-weekend geweest

We komen er wel!

Hola, ik zal eens naar mijn camera-instelling kijken; de foto's zijn onscherp. Kan natuurlijk ook best aan mij liggen :((

Als zand door m'n vingers.

Zo glijden de dagen voorbij, als zand door m'n vingers.

Voor ik er weet van heb is het alweer vrijdag; een weekend met een extra uurtje vanwege het terugzetten van de klok.

Ik denk dat ik het heerlijk ga vinden; een uurtje later opstaan 

's morgens. Het is ook zo donker.

Wind of geen wind, that's the question. Het waait bijna niet en dat doet het normaal wel hier bij ons. Als het waait dan schuiven de donkere regenwolken uit elkaar. Maar de wind verschuilt zich en de wolken blijven hangen,

snik.

Gisterenavond was ik uitgenodigd bij buurvrouw Ruth, die gastvrouw van een sieraden-party was.

Of ik misschien iemand mee kon brengen, want er kwamen niet veel mensen. Ik schreef twee vriendinnen die allebei graag mee wilden. Kijk, dat streelt mijn hart; dat ze graag mee wilden. Leuk toch. Of we wat kochten, ja...zucht...natuurlijk.

Een vrouw zwicht bij zoveel leuks.

Vanmorgen schreef ik de notulen van de algemene vergadering van het Lunakoor, die we dinsdagavond hielden. Ik ben de secretaresse niet, maar die was op reis en iemand moet het doen. Vier velletjes!

En verder hebben we een paar dagen gewerkt in dochters huis, want dat moet ook bewoonbaar worden gemaakt.

En zo, ja zo glijden de dagen door m'n vingers.

C'est la vie...

De verwen-dag.

Om kwart over tien stapte ik in de trein en een half uurtje later werd ik afgehaald door de lieve zoon.

We wandelden op ons gemak naar Restaurant Olivia, waar we van een heerlijke brunch genoten. "Fynsk Forår"-bier in de glazen en maar praten... ....Oh zo gezellig!

We zaten er meer dan een uur; koffie na, en toen slenterden we wat door de gezellige binnenstad van Odense. 

We keken in wat winkeltjes en boetiekjes en hier vond ik een leuk jurkje in een vintage zaakje. Echt zo'n jurkje uit mijn jeugd !

Ik kreeg het zomaar cadeau!

En ook nog eens van 80 % katoen. Want wat zagen we veel van de "wondertextiel uit de jaren zeventig". "Terylenen". Wassen, drogen en je  hoeft het nooit te strijken. 100% synthetisch ;-)

Natuurlijk waren we daarna te vinden in de grote boekhandel. Wij lezen veel, de kinders en ik. De chef niet; die leest heel af en toe een gebruiksaanwijzing; that's it!

Hier bij Arnold Busck kun je boeken ruilen.

Gratis en voor niks. In iedere geval die boeken met een groen stickertje. 

Na het winkelen kwam mijn schoondochter mij afhalen en we belandden bij een massagekliniek. 

Hier werd ik drie kwartier "onder handen genomen" en alle mijn euveltjes zijn verdwenen.

Of het nog niet genoeg was reden we naar de zus van Ivona voor een volledige pedicure mét "Gin &Tonic".

En op het laatst naar hun huis, waar een weer een paar drinks klaar stonden. Inmiddels was Jørgen ook gearriveerd en kregen we heerlijk eten.

Om half tien 's avonds reden we naar huis met als "toegift" nog een bos rozen!

Het kon niet mooier.

Wat heerlijk om zo verwend te worden.

Philips verjaardag met verrassingen.

Op de uitnodiging stond dat we om twee uur 's middags Bij Brandts Klædefabrik in Odense moesten zijn...en dat waren we natuurlijk.

Daar was een kindertentoonstelling met de naam: "een stad in een stad". Als je binnenkwam liep je door kleine smalle straatjes en gangetjes, trappetjes op en af, langs allemaal verschillende huisjes.

Je komt voorbij het huisje waar Ida schoenen verzamelt, die je mag passen, langs het theater (een poppenkast waar je zelf voor de voorstelling zorgt), langs het huisje van Carl die met treinen speelt, de winkel waar alles gewogen kan worden, een heel klein kamertje met twee stapelbedden van vier hoog, een muziekkamer, een huisje waar je Frans kunt leren, een grote tent voor de reizigers naar "ergens", en nog véél meer.

Leuk voor kinderen én voor grote mensen.

Er was natuurlijk ook een foto-studio...

De jarige in het midden! ( met die gestreepte sokken)

En toen naar huis waar we koffie en limonade kregen en daarna een heerlijk buffet. De jarige wilde graag vlees (dat eten zij ook niet zo vaak) dus was er "pulled pork" en gestoofd rundvlees. En wel vijf verschillende salades + burgerbollen.

Toen was er taart - oh nee, toch niet.

Eerste een paar rondjes Bingo spelen; mét prijzen!

Wat was dat gezellig.

Ja, toen kwam de taart!

Heerlijk om zo tien te worden!