Het oude Europa

Zo rond hun tiende, op die leeftijd is de Europapuzzel een succes.

Al zó vaak gelegd en nog geen stukje kwijt!

Het oude Europa - met het ijzeren gordijn.

Toen de Balkanlanden nog allemaal Joegoslavië heetten; USSR de helft van de puzzel in beslag nam, Estland, Letland en Litouwen geen zelfstandige staten waren, Duitsland nog een DDR kende en Tsjechië en Slowakije een natie waren.

Dat geeft naast het puzzelen een hoop te vertellen!

De koekjes bracht hij mee. Zelf gebakken samen met de andere oma. 

Zuurkool en zo.

Ik kocht een blik zuurkool bij de supermarkt MENU. Een beetje een luxe supermarkt, waar zoveel lekkers ligt dat ik er maar sporadisch kom. Maar ik had fazantjes gescoord bij de SPAR.

Voor nog geen 2 euro per stuk. En bij fazant is zuurkool zóó lekker... Maar zuurkool kun je hier bijna nergens kopen!

Gevonden dus, bij MENU.

Helaas geen Nederlandse - gewone - zuurkool maar de Duitse variant met wijn. Het smaakte heerlijk. De chef lust geen zuurkool, dus ik heb voor minstens een week genoeg.

Lekkere luie dag

We reden langs de markt. Het vuurwerk daar is nog niet opgeruimd. Leuk dat veel mensen op oudejaarsavond bijeenkomen op de grote pleinen in de steden om met elkaar nieuwjaar vieren. Vooral in Kopenhagen, op het Raadhuisplein is het een leven vanjewelste.

Om zes uur staat de massa bij het koninklijk paleis Amalienborg om daar de toespraak van de koningin te volgen met daaropvolgend de wisseling van de wacht. Het trekt veel toeristen hoor ik.

We deden niet veel vandaag. Lekker luieren. Ik heb heerlijk zitten lezen met het nieuwjaarsconcert uit Wenen op de achtergrond.

Een beetje zitten breien, een film op de tv en de nieuwjaarstoespraak van de staatsminister (premier) gekeken op tv.

Wij hebben een vrouwelijke staatsminister en ik vond het een heel knappe speech. Vrouwen hebben toch andere kernpunten dan mannen!

Godt Nytår

Een lichtje voor het nieuwe jaar.

Voor jou:

Dat je alle rijke momenten en alle dagen met een sterretje van het afgelopen jaar mag bewaren in je hart.

Dat verdrijft de duisternis.

Net als de zonnewijzer, die alleen de lichte uren telt.

Dag oudjaar.

Zilver is ook goed

Nee, daar was Philip het niet mee eens!

Zilver is "te hebben verloren in de finale!"

Tja; het was ook jammer. 

Met maar een gemist doelpunt.

Op naar de semi-finale

Deze oma zat vandaag toeschouwer te wezen bij een groot handbaltoernooi.

Even wat drinken!

Semifinale gewonnen, nu in de finale!

 

Mijn zoon en ik nemen allebei ons petje af voor al die trainers, scheidsrechters, spel organizers en anderen die die allemaal op een vrije dag op komen draven om voor een leuk toernooi te zorgen. 

Fantastisch werk allemaal.

Later op de middag reden de chef en ik naar Flensborg om nog even iets van de kerstmarkt mee te pikken.

Toen we aankwamen reden de laatste vrachtwagens met de resten van de markt weg.

Ach, zo erg was het nu ook weer niet. In de winkelstraten waren nog een hoop kraampjes met glühwein, punch en eierschnaps.

(Maar van warme wijn en spiritus ben ik echt geen liefhebber).

We dronken koffie met een berlinerbol; we wandelden wat door de straten, kochten speciale pleisters bij de apotheek en deelden een pizza bij de Italiaan. Lekker rustig.

Overdreven

Er moest een trui worden geruild. Hij was ietsje te krap voor de chef; een maatje meer graag.

Op naar het overdekte winkelcenter in Kolding.

"Druk"- zei de pers, "druk"- zei mijn ervaring.

Dé grote omruilingsdag na de kerst!

Nou, dat viel héél véél mee. We konden zelfs gemakkelijk een parkeerplaats vinden en de trui was binnen een mum van tijd omgeruild.

We hadden zelfs ruimschoots plaats om een kop koffie met iets erbij te verorberen.

De dag van gisteren was door de pers aangekondigd als de grote "terug-reis-dag".

Dat was (gelukkig) ook niet waar. 

Oké, er was een hoop verkeer, er waren wat extra veerponten ingezet en er reed een trein meer, maar echt overvol was het nergens.

Denemarken is anders echt een land waar het lied "Driving home for Christmas" goed bij past.

Met Kerstmis willen veel mensen "naar huis"; vooral de mensen die in Kopenhagen wonen. Ze reizen af naar de "Provinsen"(de stadjes en dorpen op Sjælland), naar de eilanden Lolland, Falster en Fyn en een hele hoop brengt de kerstdagen door in Jylland.

Daarom is het de 23 december en de 26 december altijd extra druk.

Maar de kerst viel dit jaar"gunstig" zodat én heen- én terugweg over meerdere dagen verdeeld werd.

De foto is van gisteren waar we een wandeling maakten langs het Østerstrand.

Tja, ook al hebben we een brug van Fyn naar Sjælland toch blijft het land nog steeds een gedeeld land. 

Een groot water is niet altijd zo gemakkelijk te overbruggen.

Toch wel fijn

Nee, het gaat met Kerstmis niet om de cadeautjes, maar ik vind het toch wel heel fijn dat ik ze kreeg. Drie heerlijke boeken (in onze familie hebben we allemaal nog graag een papieren boek in onze handen; die kunnen we onderling ook weer met elkaar ruilen).

Boeken voor de komende wintermaanden. 
Ik geniet nou al.

Ook een paar fijne wollen winterhandschoenen, een paar goede handschoenen om in de tuin te werken en een fijne haarborstel voor mijn dikke haar mocht ik uitpakken.

Alles gekregen van mijn lieve kinderen en kleinkinderen.

Nee, het gaat niet om de cadeautjes maar wat is het fijn om ze te krijgen en nog veel fijner om ze te mogen geven. 
(dat heb ik vast van mijn oma van vaders kant. Die had een gat in haar hand, zei opa altijd. Maar ze had altijd - voor iedereen - een cadeautje met Sinterklaas. Ze wist ook altijd het perfecte cadeautje te vinden. Ik weet nog dat ik zo'n klein fornuisje kreeg waar je echt op kon koken. En later, als teenager kreeg ik een heerlijk romantisch boek om bij te zwijmelen. En dan te bedenken dat Oma 32 kleinkinderen had).

Daar liggen ze dan onder de kerstboom, de pakjes, mooi te wezen totdat ze een voor een verdeeld worden door de jongste spruit met de kaboutermuts op.
Er zitten "til-og-fra" kaartjes op. 
Voor wie is het pakje en wie is de gever.

De tafel wordt gedekt. 

We eten gebraden eend met witte en bruine aardappels; boerenkoolsalade en gekookte rode kool;

als toetje rijstebrij en risalamande met frambozensaus.

Boeren-eten.

Zoals de meeste Denen....

 Carls grootste wens was een poes. Die mocht hij gisteren ophalen bij een dierenasiel op Fyn. Daisy heet ze; ze is 5 maanden oud.

En die Daisy kon toch op kerstavond niet alleen thuis blijven...

Na het eten: eerst afwassen jongens,

en dan uitpakken!

Dan gaan we nog een spelletje doen. Het poesje was moe van al het "gedoe" en sliep heerlijk op de bank naast de dochter.

Stille nacht.

Toen iedereen weer naar huis was gingen de eega en ik naar de nachtmis in ons kleine barokke kerkje.
"Onze" dirigente van het Lunakoor speelde op het kleine orgeltje achter in de kerk; wat leuk.
Er zijn niet zoveel katholieken onder de Denen, maar daarom is het dubbel zo kleurig om plaats te nemen tussen Polen, Vietnamezen, Filipijnen, Ieren, Italianen, Sri-Lankanen en andere naties.

Foto: internet

Het was een fijne kerst.