Dit jaar maak ik er geen bessengelei van; die heb ik namelijk nog genoeg.
Deze gaan in de vriezer. Voor later.
De verdere oogst is: volop sla, veel (kleine) komkommers en allerlei kruiden. De tomaten zijn nog te groen en eigenlijk zou ik de groene kool moeten uitplanten, maar die is bijna opgegegeten door ...ja, wie zal het zeggen. De zwarte bessen en de blauwe kruisbessen moeten nog even in de zon blijven rijpen.
Daar houden de rozen in m'n tuin ook van, die zon.
" Ik geef je een roosje, mijn Roosje, Ik geef je een roos elke dag"..
Een paar sandwiches smeren, een paar blikjes limonade in de fietstas, oh ja, nog een kleed om op te zitten en huppakee, de fietsen achter op de auto. Zo reden wij naar Aagård, een klein plaatsje op de weg van Vejle naar Kolding.
Want daar kwam de Tour de France langs.
Het was een waar volksfeest! Reuze gezellig en leuk om te zien/zijn. De wielrenners? Ach, die reden binnen een minuut voorbij. Ook dat was leuk, maar vooral al die juichende toeschouwers waren een foto waard.
De helicopter zorgde voor de opnames.
In Sønderborg (bij de finish) lag het schip van het koninklijk huis te wachten op de burgemeesters en de Deense tour-arrangeurs. In Kopenhagen was een groots concert gepland.....helaas werd alles afgeschaft vanwege een of ander ziek persoon die met een wapen op de mensen in het winkelcentrum Fields schoot. Een mooie dag, een feestelijke dag werd een dag met een zwart randje.
We hadden bezoek. Een van mijn zang-vriendinnen en haar vriend. Mijn mobieltje streamde muziek; wel zo gezellig. Eerst een rosé'tje, dan heerlijk eten, koffie na, nog een afzakkertje...."Oh wat was het weer gezellig". Het werd twaalf uur. Telefoon...leeg. 0% batterij. De volgende keer toch maar aan het lijntje leggen.
"Danemark" staat op z'n kop. Tour de France in het land. Vandaag fietsen ze over de Storebælts- brug, dus die is afgesloten. Dat geeft nogal wat traficale uitdagingen, want het is per slot van rekening dé verbinding tussen oost en west. De ponten varen allang niet meer. Tja, iedereen is gewaarschuwd.
Als we een plekje kunnen vinden dan gaan we morgen eens kijken. De tour gaat dan via Vejle en Kolding en eindigt in Sønderborg. "It's once in a lifetime" nietwaar.
Nog even de beloofde foto van de grote oprit die nu klaar is.
Met een schop, met volle kruiwagens, met op je knieën zitten tot bloedens toe...
Nu komt er een firma, met machines, een aanhanger en een container.
Dat gaat toch heel wat sneller.
"Het is een klusje tussendoor", zei de hovenier.
Maar ja, stenen die te laat geleverd werden, een hele natte maandag met continue regenbuien en andere kleine oponthoudjes maakt dat het ietsje langer duurt dan verwacht.
Een flink stuk tuin weg, zeg je? Nou, we hebben achter en opzij nog hele lappen groen. Vol met bloemen en struiken, bessen en kruiden plus water en gras.
Ik mocht mee naar de diploma-uitreiking op het gymnasium. Het "dimmisionsfest" heet dat hier. Dat vond ik heel fijn. Zo feestelijk altijd.
De speech
Casper helemaal rechts.
Klaar! Na 1 jaar kleuterschool, 10 jaar basisonderwijs en 3 jaar gymnasium. Da's best veel. De meesten houden daarom een of twee "sabatjaren". Tijd om wat centjes te verdienen en wat rond te neuzen en te reizen. Daarna komt er voor de meesten een vervolgopleiding.
Dit is Caspers klas, die het op-een-na hoogste gemiddelde scoorde
Rector Poul Erik Madsen, die 32 jaar lang de scepter zwaaide gaat met pensioen. Allebei onze kinderen hebben hem gehad; Sandra startte het jaar dat hij begon als hoofd. Ikzelf zat een paar jaar in het schoolbestuur en natuurlijk wilde PEM (zoals hij in het dagelijkse wordt genoemd) in Caspers pet schrijven.
Natuurlijk wordt er bij zo'n gelegenheid gezongen. Door alleman!
Eerst "Danmark nu blunder den lyse nat" (Danmark nu sluimert de lichte nacht) en daarna "Kringsat af fjender" (omgeven door vijanden).
In zijn speech had de rector het over deze generatie leerlingen die dit jaar hun diploma haalden: de generatie "lock-down", die vaker aan zichzelf werden overgelaten, die het onderlinge contact met klasgenoten en leraren moesten missen, die geen buitenlandse reizen konden maken of gymnasiale feesten konden houden en die nu kennis maakten met een oorlog in Europa, zo'n beetje bij de naaste buren. Daarom koos hij voor dit lied.
Nordahl Grieg schreef het gedicht voor de jeugd als een reactie op het groeiende facisme en nazisme in 1936. De deense componist Otto Mortensen zette er muziek bij.
Enkele zinnen uit het lied:
Omsingelt door vijanden:wat kan ik dan doen?
Hier zijn je wapens:
Geloof in de menselijke waarden
Zoek ze en versterk ze; voor onze toekomst
Oorlog is veracht voor het leven; vrede is scheppend
Verzamel je krachten zodat het kwade verliest
Dat is onze belofte van broer tot broer
wij zullen op de menselijke aarde passen
en op haar schoonheid en warmte
Alsof we een kind in onze armen koesteren.
"I won't war" stond er boven op het vredesvuur:
Het was Sankthans gisteren, de dag dat hier midzomer gevierd wordt.
Sankthans in Fredericia hoort bij het strand.
Het was er druk; het was mooi weer; wij fietsten er heen.
Het kwade wordt verbrand.
"Vi vil fred her til lands; Sanktehans, Sanktehans.
den kan vindes hvor hjerterne aldrig bli'r kolde.."
(Midzomernacht lied)
Wij willen vrede in het land, Sintjohannes (=Sanktehans)
