Stom hè ...

Een gat in de hoes van de strijkplank. Stom van mij om even niet naar de bout te kijken omdat ik iets moest opzoeken. Pfft..het stonk een uur in de wind.

Maar dit rook heerlijk. 

Een kruidkoek en een paar kokoskoekjes van een restje kokosmeel.

Zomaar een week

Gelukkig had ik vanmorgen een foto gemaakt van de boom achter in de tuin. Een fluweelboom heet die in het Nederlands, "et hjortetaktræ" in het Deens. Prachtig die kleuren. Om de Nederlandse naam te vinden moest ik Chat Gpt gebruiken, want de vertaling van Google kon er niks van. Dakboom van herten, maakte die ervan, of hert-hert . Maar die Gpt wist het meteen....een fluweelboom.

Inmiddels is de boom gehalveerd, want Carl was gekomen terwijl ik boodschappen deed en de chef had hem gezegd dat de voorste takken/stammen eraf moesten. Helemaal okay hoor; van mij had het wel meer mogen zijn. Maar de boom moet het snoeien wel kunnen overleven. 

Ik ruimde de houten tuinstoelen op; we veegden alle bladeren bij elkaar en Carl snoeide de efeu ook wat bij. De tuin vergeelt en verdort stillekes aan. Lekker laten liggen; dat is het beste.

De lucht is nog steeds blauw, de zon schijnt (hier aan de Jyske oostkust) nog bijna elke dag en de temperaturen liggen rond de 14 graden.

Het was een volle week. Er was werk af te handelen; een vriendin die afgehaald moest worden bij het ziekenhuis; een huis dat gepoetst moest worden. Een ochtend met de breiclub en dan direct door naar de crematie van mijn oude collega en vriend. Daar zat de kerk propvol; hij was vroeger een beroemde handbalspeler met internationals en zo. Iedereen was uitgenodigd op de koffie na de dienst, in het Messecenter, de jaarbeurs. Maar met mijn andere gepensioneerde collega's hadden we afgesproken om de koffie bij Tommy te drinken. We hebben even fijn bijgepraat. 

Donderdag hielden we (Helle en ik) een gezamelijk-verlaat-verjaardags onderonsje. Dat doen we al jaren, met z'n vieren. Wij reden destijds samen naar het Luna koor en vandaag de dag doen Inge en ik dat nog steeds, nu naar het Longenkoor. Zo is het gekomen dat we elkaar elk jaar weer uitnodigden rond onze verjaardag voor koffie met broodjes, taart en en een avec'je. 

Ik kreeg een cadeaubon voor het tuincentrum van Inge als dank voor het rijden en van hen gezamelijk nog een cadeaubon voor de drogist. 

Er kwam een brief van de Sociale Verzekerings Bank met het verzoek (de eis) dat ik moest aantonen nog in het land der levenden te verkeren. Ik krijg een klein beetje pensioen van de Nederlandse staat omdat ik van mijn 18'de tot mijn 25'ste in NL woonde en werkte.

Deze keer kon ik het digitaal doen, maar dat was niet zo een-twee-drie gepiept. Ik moest de app downloaden, een QR code gebruiken, mijn paspoort op twee manieren scannen en twee selfies maken, eerst een gewone en dan eentje waarop ik mijn hoofd beweeg. Volgens mij ging alles goed, maar voor alle zekerheid ben ik toch maar met de papieren brief naar het gemeentehuis gefietst voor een handtekening en een stempel. 

Toen moest ik ook nog naar Yousee in Kolding, want er was een foutje gemaakt met een rekening. De chef had al aan de telefoon gehangen om het te regelen, maar ik moest wel even die ene sim-kaart terugbrengen.

Eigenlijk had ik 's avonds naar een lezing over "de kracht van de creativiteit" gemoeten, maar de voordrachtshoudster was ziek.  Dan maar lekker op de bank, nietwaar.

En vanavond gaan we naar de musical "Wicked". Ik heb de cadeaubon die ik van kinderen en kleinkinderen had gekregen ingelost en wij tweeën krijgen een plaatsje op de tweede rij. 

Dat wordt vast genieten.

Het EU Songbook

A decade in the making, and with contribution from 102 music organisations and conservatories and 87.000 + citizens – the EU Songbook is published – in a collaboration between GAD’s publishing and Dansk Sang publishing and with distribution by Hal Leonard Europe – in.

Hier is t'ie dan: de zangbundel van de EU. 164 evergreens, 6 voor elk land, in de categorieën: "Freedom & Peace, Love Songs, Nature & Seasons, Folk Songs & Traditional, Faith & Spirituality" en Children's Songs. 

Alle liederen in moedertaal en ze zijn allemaal vertaald in het Engels.

Als laatste een groet aan de Brexit UK "Should Old Acquaintance Be Forgot" ;-)

Je kunt de app gratis downloaden!! op : "eu songbook app". 

Ga je even snel kijken welke liederen voor/door jouw land zijn uitgekozen? Natuurlijk wel!!

Families als de onze..

De Deense instructeur Thomas Vinterberg staat achter de nieuwe tv-serie " Familier som vores"(Families als de onze). Het is en serie gebouwd op een solide science fiction stelling dat de laag liggende landen zullen worden overstroomd door het stijgende water. In de serie besluit de Staat om Danmark te sluiten vanwege de stijgende waterstand en dat iedereen geevacueerd moet worden. Degenen die geld hebben reizen naar de rijke landen, terwijl de minder bedeelden afhankelijk zijn van het door de Staat gefinancierde programma, die de mensen daarheen stuurt waar nog plaats is.

Het begint met dat Holland (Denen blijven steevast Holland zeggen ipv Nederland) bankroet is omdat al het geld gebruikt is om het stijgende water tegen te houden en dat heel veel "Hollanders" geevacueerd zijn. 

Fictie? Grotendeels. Maar het heeft wel de ogen geopend van de politici dat er steden en gebieden zijn die veel te slecht bestand zijn tegen het opkomende water. Waar zandzakken echt niet meer voldoen; waar dijken zullen moeten worden verhoogd enz. Denemarken ligt iets "hoger" dan Nederland. Een gemiddelde hoogte van 31 meter, that's it. 

We hebben net de eerste aflevering gezien; het zijn er zeven in totaal. In de eerste drie afleveringen, lees ik, zijn de straten nog droog, dit om een beter inzicht te geven in de karakters en de relaties van de personen. 

Misschien wordt hij over een tijdje ook te zien op de Nederlandse zenders. Intussen kijk ik naar "Oogappels" op NPO. Heel "Hollands" ;-))

Ik lees Paul Auster.

Anderhalve kilo weegt het boek dat 976 pagina's telt. En toch heb ik me geen minuut verveeld. Wat een schrijver. Gelukkig lees ik het op m'n tablet want zo'n boek is veel te zwaar om vast te houden.

Van Paul Auster heb ik vroeger wel wat gelezen, maar ik was hem een beetje uit het oog verloren. Hij is/was van mijn tijd (February 3, 1947 – April 30, 2024) maar wat was er toen een hemelsbreed verschil tussen het leven in Europa en in de USA. In ieder geval in New York, want hij was NewYorker in hart en nieren. Als dit boek uit is kan ik kiezen uit een van die vele andere die hij geschreven heeft. Want schrijven...dat kan hij!

Zo kom ik de winter wel door.

Hoe lang...

Ik was altijd een middenmaatje wat lengte betreft. Op school, bij dansles en wat kleding betrof. Nu zijn veel mensen veel langer dan ik, al mijn kleinkinderen bijvoorbeeld. En ik krimp een beetje. Ik schuif wat vaker rond met mijn opstapje in de keuken.

Om eens een keer wat anders te maken bakte ik een Pumpin Pie / Pompoen taart.  Hij is goed gelukt; ik had alle specerijen en had zelfs nog een blikje gecondenseerde melk in de voorraadkast. 

Hij heeft een hele aparte smaak en eigenlijk vinden we hem niet echt lekker. Nou ja, nu weet ik wat de Amerikanen eten met Thanksgiving. Ik denk niet dat ik hem nog ooit maak.

Weer een verjaardag..

De beurt was aan ons jongste kleinkind, die lange jongen, die vijftien werd. Vandaag is hij de stad in met z'n vrienden, gisteren was er een gezellig diner met de familie. En geloof me maar, er is altijd eten in overvloed. Nee hoor, er wordt niets weggegooid; de restjes gaan in de koelkast of de diepvries.

Er waren veel gerechten uit Bosnië; gerechten uit het kookboek van Ivona's moeder, die helaas veel te vroeg gestorven is.

Een onderbelichte foto. Het is net alsof ik heel donker haar heb, maar het is toch echt grijs. Even bomen met de zoon over het onderwijssysteem.

Ik pas een paar dagen op de poezen van Sandra. Per en zij zijn met de auto naar Stockholm en da's best ver rijden. Meer dan 800 km hier vandaan. Maar de wegen in Zweden zullen echt niet zo overbelast zijn als die van hier naar het zuiden. 

Het is herfstvakantie - ach, die is alweer bijna voorbij. 

Ook ben ik geld aan het inzamelen voor een "bårebuket". Het is gebruikelijk dat zo'n boeket wordt meegenomen naar een rouwdienst in de kerk en daar in de gangpaden en rond de kist worden gelegd. 

Een van mijn oud-collega's is overleden en de dienst is a.s. woensdag. Het zal er druk zijn; hij was in zijn jonge jaren een fabelachtige handbalspeler; speelde internationaal en op hoog niveau. Ik ken hem het beste als een zeer geliefde collega en heb zeker twintig jaar met hem samengewerkt. Helaas kreeg hij Alzheimer;  hij was net zeventig geworden...