Die lieve dochter van ons

Die lieve dochter van ons is vandaag jarig en wij waren uitgenodigd op de lunch. En als je bij haar mag komen eten dan kun je er donder op zeggen dat het verrukkelijk is!

Nou, dat was het ook: Mosselen met frites en hotdogs met vis (kreeft, zalm en garnalen).

 Chocoladetaart met bosbessencrème bij de koffie.

De zon scheen de hele dag; de hemel was ijsblauw en de temperatuur rond het vriespunt.

Hier zegt "men" dat je heel aardig en lief bent geweest als de zon schijnt op je verjaardag. En zeker weten; dat is een waarheid als een koe!!

Het is al een half uur langer licht

Een foto van gisterenmorgen want de vuilnisbak staat vooraan op de oprit. Zo dadelijk komt de Kajaksmed om wat folie en apparaten te halen

Ik was naar het koor. De heren hadden brood meegebracht; de chef had koffie gezet en toen ik thuiskwam hadden ze netjes hun kop en schotel op de aanrecht gezet.

 

Gisteren werd de laatste folie (en dat was nogal wat) ingeladen door de vrijwilligers van "MakerSpace". Ik schreef vandaaag de laatste factuur en dat was dat. Een zucht van verlichting dat het zo goed gegaan is met de afwikkeling van de zaak en geen centje pijn voor geen van ons. Ik heb goed gevulde dagen en de chef heeft zich al lang geinvolveerd bij diverse projecten.  

Kun je jezelf door denken gezond maken?

Ja, ik kan natuurlijk schrijven over de storm, de hoge waterstand of het feit dat Donald Trump Groenland wil kopen of overnemen met militaire macht..Maar dat kun je lezen en horen op het nieuws. Het lijkt wel alsof Putin, Trump en Xi Jingpin denken dat zij de wereld onder elkaar kunnen verdelen. 😡 Machtzieke idioten!

Nee, ik schrijf liever over iets anders.

In mijn breiclub kwam het boek van Thomas Breinholt (journalist) ter sprake : "Een boek dat heet: "Kan man tænke dig rask?" Vertaald : Kun je jezelf gezond denken?

Dat gaf stof om over te praten en om over na te denken. 

Mijn oma bv. kon pijn bij brandwonden verhelpen. Tegenwoordig komen huiselijke bandwonden minder voor dan vroeger maar ik zie ze nog voor me, de mensen die aanklopten bij oma. Met een arm in een theedoek, een doekje op hun wang of een verbrande hand. Door de lange gang gingen ze mee naar het achterhuis, waar de keuken lag. Wij kinderen keken toe. Oma blies over de wond, bad het "Onze Vader" en blies weer. En inderdaad, in de loop van de dag of avond was de pijn weg of sterk verminderd. 

Ze gaf het "over" aan mij en ik heb het ook een paar keer met succes toegepast. Maar misschien komt het omdat mensen erin geloven. Denken dat het helpt, hopen en geloven. 

Als een kind een knie kapot valt dan doen we het hetzelfde, troosten, afdeppen, een pleister en een kusje erop. Dat helpt meestal, nietwaar?

In het boek lees/hoor je ook over het placebo-effect en wat trauma's kunnen betekenen voor psychische en lichamelijke ziektes of over de verrassende genezingen en behandelingsmethoden.

Zoals mijn zoon ooit zei (hij is helemaal niet religieus): het is slecht voor de mens om nergens meer in te geloven. 

Ik denk dat ik het ga reserveren in de bieb. 

Weer/meer winter.

"Ik ga even stuk wandelen" zei ik tegen de chef; "voordat het gaat sneeuwen".  Hij kreunt en steunt en mompelt wat. Hij zit onder de blauwe plekken, de stakker. Maar hij maakte toch lekkere soezen voor bij de thee/koffie vanmiddag. De buurvrouw kwam een paar uurtjes buurten. 

Jaja, even wandelen. Pats, ik gleed uit en daar zat ik dan met m'n achterwerk op de koude grond. Op veel plaatsen was het toch nog erg glad. Gelukkig niks ergs, alleen een koud en nat zitvlak. En een vuile jas.

Binnen blijven dan maar. Ik ben m'n januari bezigheid weer begonnen. Puzzelen. Deze kreeg ik met de kerst van Caroline (en Mark).

Puf; nu sneeuwt het. Ik hoop maar dat het morgen beter weer is want dan begint de gym weer en ik heb geen zin om weer onderuit te gaan. Afwachten maar. 

't Is altijd wat..

Zo zag het eruit vanochtend. Een beetje sneeuw en een beetje veel vorst en een uurtje zon later op de dag.

Gisteren kwam de "man met de aanhanger" van de LMT group en laadde twee printers in; plus het "losse".

Hij kwam plaats te kort. 

Vandaag ging de snij/knip maschine weg; de warmepers voor t-shirts, nog een folie"afpeller" een apparaat om hoeken te maken, meer kleine apparaten en een hoop printfolie. Snip-snap-snuit; bijna alles is eruit. De kajaksmid komt zondag om folie en een apparaat voor spandoeken te halen en de rest van de folie krijgt "MakerSpace". 

Ik maakte een foto van een bijna lege bedrijfsruimte en toen belde de chef : hij was op de fiets aangereden door een auto 😲. Niet zo ver hier vandaan; "of ik zijn fiets kon halen".

Toen ik aankwam lag hij in de ambulance en gelukkig zag het er niet zo erg uit. Twee politieagenten, eentje om met de bestuurder van de auto te praten en met een paar dames die het hadden zien gebeuren en de andere agent kwam na mij de ambulance in om met de chef te praten. Er wordt natuurlijk een procesverbaal opgemaakt; de auto kwam vanaf het voetbalveld en had voorrang moeten geven. Ik wachte thuis op de uitslag van de arts en de röntgenfoto's en gelukkig heeft hij niks gebroken maar wel een paar flinke bloeduitstortingen. Dat zal zeker een paar dagen flink pijn doen. 

Poeha, gelukkig kan de werkplaats dicht! Hoeven we ons daar niet druk over te maken.

 

Ik haalde snel nog wat strooizout voor de stoep, want het is spiegelglad. En een man in de kreukels is genoeg.

Een paar dagen met Philip

Ik was iets te vroeg op het station; het was nog stil.

Philip kwam over; hij wilde natuurlijk ook heel graag die 3D printer zien...en gebruiken. Er werd een hoop geprint; schroefdoppen voor siliconetubes, een spits om hoeken te voegen, mobielhoudertjes en een stuiterballetje om maar iets te noemen. Er was ook tijd om lekker te luieren op de bank, een film te kijken op Disney en om zes kilometer te wandelen met deze oma. Oh, ja, we speelden ook 500. (Jokeren, noemden wij dat vroeger).

Training in hoofdrekenen ;-)

Vandaag kwamen Sandra en Per op de oliebollen af. Daar stond de chef voor.

Hij zorgt ook voor het oudejaars menu vanavond 😍.

Op de valreep van het jaar nog wat over eten.

 

Kruimel voor de Deense æblekage.
Twee beschuiten, een handvol müsli, een restje pepernoten en bitterkoekjes. Even roosteren met wat boter, honing en suiker en strakjes als laagjes in de æblekage. Iets lekkers voor bij de koffie/thee. Zo gaan de restjes op; ook de appels die nog over waren ;-)

Strakjes komt Philip; ik haal hem af op het station.

In de wintermaanden eten wij graag gemarineerde haring bij de lunch. Bij vette vis is een snaps lekker. De chef kreeg een jubleumssnaps met kerst en trakteerde op een glaasje.

Skål! Op onze gezondheid.