Is er een dokter in de zaal?

Is er een dokter in de zaal? Nee, maar wel een schoonzoon die orthopedist is. Hij nam resoluut de chef onder de arm en reed hem naar de eerste hulp in Kolding ziekenhuis. Het vocht in zijn heup/bil (na de aanrijding drie weken geleden) beslaat 21x12 cm en dat verdwijnt niet op natuurlijke wijze. Enfin, na wachten (want er zitten altijd veel "wachtenden voor U") werd vastgelegd dat hij maandagochtend om 7 uur aanwezig moet zijn om het vocht met een ingreep af te voeren. 

Ik hoop dat het gaat lukken om de druk te verzachten. 

Fijn met hulp, nietwaar. Hij brengt hem ook naar Kolding maandagmorgen en dan kan ik hem hopelijk later op de dag weer ophalen.

Here

Een van mijn vriendinnen zag de film en vond hem geweldig; de chef vond het een verzoeking en ik vond hem best aardig...de film "HERE".

Een film met Tom Hanks (hij is de stem en speelt de hoofdrol) en Robin Wright. Een filmatisering naar de gelijknamige roman van Richard McGuires.

Een ontroerende film over meerdere generaties in hetzelfde huis. De geschiedenis reist via de bewoners door de tijd. De achtergrond is de huiskamer.

Het was nogal een tijd geleden dat wij in de bioscoop zaten. Fijn dat het weer kon!

Een toegift: Vandaag schijnt er een waterig zonnetje. Da's ook lang geleden.

Dag na dag na dag..

Een week, een maand, een jaar, ze zijn voorbij voordat je het in de gaten hebt. Ik had vanmiddag mijn ene vroegere oude buurvrouw (88) meegenomen naar mijn andere oude buuvrouw die in het verzorgingstehuis zit in afwachting op een vaste plaats (82 en Alheimer). Zij hadden elkaar lang niet gezien en het weerzien was echt leuk. Want ze herkenden elkaar en spraken voluit over vroeger. Ongelooflijk, zeiden beiden, dat de tijd zó snel voorbijgaat. Wat waren het een paar gezellige uurtjes. 

Gisteren reed ik de chef naar de orthopedische afdeling van het ziekenhuis. Hij heeft veel last van zijn rechter heup/bil na die aanrijding. Wachten, onderzoek, wachten, CT scan, wachten, gesprek met de orthopedist en een nieuwe afspraak over drie weken. Daar ben je een hele ochtend zoet mee. Maar het was eens een keertje een andere afdeling dan de hartafdeling.

De laatste BTW invullen en versturen.

Naar de stad omdat ik even op het gemeentehuis moest zijn en daarna keek ik binnen bij de kapper. Er was bijna niemand, dus hup naar binnen! "Het is te lang, vooral in mijn nek en bovenaan,  ja eigenlijk overal" zei ik. En de ferme kapster ging aan de gang. Nek korter "ik knip het wat in etages...ik ga het ook uitdunnen...zal ik de oren vrij knippen... poeha, wat veel haar, nog wat uitdunnen...alsjeblieft mevrouw, staat veel frisser". En daar zat ik dan, met een kort kapsel. Dat was eigenlijk helemaal mijn bedoeling niet, maar de chef vindt het leuk en ik begin er ook aan te wennen. 

De straat van je kindertijd.

In ons koor zingen we ook het lied "Barndommens gade" - de straat van je kindertijd. Het is een gedicht van Tove Ditlevsen en later op muziek gezet door o.a. Anne Linnet.

Ik ben de straat uit je kindertijd

Ik ben de wortel van je leven. 

De straat uit mijn kindertijd lag in Dordrecht. Daar woonde ik tot mijn negende. Eerst aan de Nieuwe Haven, later in de Jacob van Lennepstraat en vanaf mijn vierde in een rijtjeshuis met een touwtje uit de brievenbus. "Een lot uit de loterij" noemde mijn vader het. Er was na de oorlog een groot tekort aan woningen en dit was nieuwbouw! Mijn moeder staat in de deuropening terwijl mijn vader de motor van zijn broer bewonderde. Mijn broertje en ik op de stoep en daarnaast natuurlijk twee andere kinderen. Want kinderen waren er genoeg in die tijd. De Boomers van nu. We speelden altijd op straat: boompje wisselen, touwtje springen, hinkelen of op de step en we klommen op de hoge rekken van de speelplaats. Ogen dicht en springen maar. Niemand in de straat had een auto maar als tante Henda kwam (een vriendin van mijn ouders) mocht ik vooraan op haar scooter staan. En een wafel-ijsje koste vijf cent.

Op school zaten we met 36 meisjes in een klas. Ik sta bovenaan, tweede van links. Volgens mij is dit in de tweede klas. 

Mijn kindertijd...zooooo lang geleden.

Sing a song

Wat ben ik blij met het Longenkoor. Ik kom er altijd heel blij en goed gemutst vandaan na anderhalf uur zingen. En ik ben ook maar wát blij met onze koorleidster Turid. Ze heeft altijd een idee over wat en hoe we vandaag zullen zingen en vandaag waren dat liedjes in de Engelse taal. Er staan er zo'n zestig van in het Højskolesangbog. O.a. Imagine, Wind of Change, Halleluja, Blowin' in the Wind (heel toepasselijk in deze onrustige tijd) en Both sides Now van Joni Mitchell. Natuurlijk aangepast qua ritme en pauzes, zodat het te zingen is voor anderen dan Joni zelf.

Zo fijn om te zingen. Ik denk dat ik haar de rest van de middag op de luidspreker zet! 

Tjaaa, ik probeerde om de video te plaatsten maar helaas heeft ook Youtube de rechten aangepast en nu gaat het niet meer met een klikje en een linq.

Je moet maar genoegen nemen met een fotoschildering. Hier was ze niet jong en niet oud, maar ergens tussenin. Inmiddels is deze beroemde zangschrijfster en zangeres de tachtig gepasseerd. Ze heeft een enorm repertoire!

Zonder woorden

 

Die lieve dochter van ons

Die lieve dochter van ons is vandaag jarig en wij waren uitgenodigd op de lunch. En als je bij haar mag komen eten dan kun je er donder op zeggen dat het verrukkelijk is!

Nou, dat was het ook: Mosselen met frites en hotdogs met vis (kreeft, zalm en garnalen).

 Chocoladetaart met bosbessencrème bij de koffie.

De zon scheen de hele dag; de hemel was ijsblauw en de temperatuur rond het vriespunt.

Hier zegt "men" dat je heel aardig en lief bent geweest als de zon schijnt op je verjaardag. En zeker weten; dat is een waarheid als een koe!!