That's what friends are for...

Twee lieve vriendinnen die mij zomaar uitnodigeden voor een brunch in Restaurant Carlos. Daar zaten we gezellig van 12 tot 15.00. 

 

Zo zag het er ongeveer uit. De foto is van het internet, want ik had het veel te druk met luisteren en praten.
We begonnen met een glas bubbels.
Kregen koffie ad libitum en heerlijke appelsap.

Eenmaal buiten maakte ik een selfie (en die mag op het blog ;.))

Om ons heen vallen er mensen weg. We weten van ziekte en pijn.

Maar we zeggen ook: iedereen gaat op en dag dood; maar vandaag leven we!

Goud

Als je op een woensdag trouwt, dan valt je gouden bruiloft ook op een woensdag. In ons geval is dat a.s. woensdag. Maar dan moet iedereen werken, naar school of studie. Zodoende vierden wij het gisteren met de hele familie in een prachtig restaurant met uitzicht op het water.

Fænøsund

Het was geweldig; het was gezellig, het was hartverwarmend. Van mijn eigen chef kreeg ik een gouden ring met vijf diamanten; eentje voor elke decennium. Hij heeft hem zelf ontworpen en de goudsmid heeft hem gerealiseerd. Hij is helaas ietsje te klein, daarom ligt hij nu weer even bij de goudsmid.

 Wat de chef van mij kreeg? Hij wilde geen cadeau, dat had hij uitdrukkelig gezegd. 

Hij kreeg een steen ;-)

"Word verliefd op iemand die je ook wil hebben op je slechte dagen". Dat deden we gelukkig, want vijftig jaar gaan niet zonder kleerscheuren voorbij.

Na een moeilijke periode was het daarom des te fijner om het met z'n allen te kunnen en mogen vieren.

Kulturkaserne.

Jazeker, cultuur schrijf je hier met een k, de u's zijn lang en kaserne schrijf je met een s.

 Gisteren was het open-dag in de cultuurkazerne. Voorheen zat het vol met militairen en heette "Bülows Kaserne". De gemeente kocht de kazerne en maakte er een cultuurcentrum van en doopte het "Kulturkaserne". De oude paarden-en paradehal werd omgetoverd in een concertzaal en de vele andere gebouwen er omheen kregen nieuwe bestemmingen. O.a het locaal-historisch archief, een muzieklokaal voor het seniorenorkest, vereniging voor bordspelletjes en nog een hoop andere verenigingen.

Ook het Repair-Café en Makerspace zijn er te vinden. Daar is de chef gelukkig 🙏weer aan het "werk" als vrijwilliger! Hoera. Ik ging er gisteren een kijkje nemen...

En liep daarna wat rond op de grote binnenplaats waar vanalles te zien en te doen was.

Het huisorkest gaf een proefje van hun kunnen.

Er waren allerlei kraampjes met kunst te bezoeken. Je kon er eten en drinken en er was muziek op het podium voor kinderen.

Ik kwam er een paar bekenden tegen; even bijpraten. Gezellig toch 😀.

Second hand Rose

 

Second hand - tweedehands. Vroeger een teken van armoede. Of toch niet niet helemaal. Het geld groeide toen nog niet op onze rug en kleding werd doorgegeven in het gezin en de familie. Daar waren we maar wát blij mee! (mijn zus misschien minder ;-)). Ook boeken en speelgoed kregen een tweede leven. Ergo, ik heb maar een paar meisjesboeken en niks geen oud speelgoed van mij; wel wat van de chef. Zijn moeder was meer van het bewaren. 

Genbrug, hergebruik is geen teken van armoe of zuinigheid meer, maar een teken van nadenken, millieubewustheid, minder verbruiken en doorgeven die handel!

Allez: Second hand Rose, want vandaag start ons koor weer. Mijn stem heeft het nodig!

Shit, shit, scheisse, stom, stom, stom

Even naar Middelfart om een vriendin te treffen. Met de auto. Oeps, sterke zon, waar is m'n zonnenbril.  Daar, maar ach, hij valt. Bukken, oprapen en boem! tegen de geparkeerde auto van de buren in de straat. 

Shit, een flinke klap ook al reed ik heel langzaam. Dus, de auto staat weer bij de garage, een leenauto voor de deur en ik bibber nog steeds wat na. Stommeling die ik ben. 

Ik weet het; de chef zegt het elke keer, concentreer je op het rijden of sta stil als je iets te prutsen hebt.  Onthou het nu; domkop!

Gelukkig hebben we een verzekering maar het schadevrij rijden heb ik gemold. Niet blij 😢

Weekend wederwaardigheden.

De haven hier ligt vol met krigsskibe oftewel orlogsskibe. Fregatten, orlogsschepen (een woord dat geleend is uit de Nederlandse taal - oorlog) marineschepen en meer van dat soort. Je mocht aan boord, dat hebben we maar niet gedaan. Indrukwekkend, maar ik hoop dat ze niet in gevecht raken. Geef ons de vrede!

Wij fietsten naar Middelfart; naar "En sindsyg søndag" in Teglgårdsparken, een prachtig terrein met statige gebouwen wat vroeger helemaal in gebruik was als psychiatrisch ziekenhuis. Sindsyg betekent geestesziek, maar je gebruikt het woord ook om juist iets fantastisch te zeggen. Bv: dat is te gek! Het festijn werd georganiseerd door verschillende organisaties en steunpunten. ADHD, autisme, depressie, angst, afhankelijkheid, minderwaard en ga maar door. Er waren jongleurs, masseurs, acteurs en shows. Dansers, knutselaars en kunstenaars. En natuurlijk was er een koor dat zong ;-) zodat iedereen mee kon zingen.

 Je kon er ook iets eten en drinken.

Dat deden we ook niet. We fietsten verder naar de haven in Middelfart voor een stuk smørrebrød met gebakken vis . Oeps, pas op voor de wespen!

En de rest van de zondagmiddag heerlijk in de tuin met een boek.

Zo'n weekend voelt als vakantie.

Over kleine dingen.

Ik hou wel van mooi weer, sterker nog, ik vind het gewoon Heerlijk met een hoofdletter. Veel van mijn activiteieten zijn nog niet gestart, maar de twee-wekelijkse breiclub blijft 's zomers gewoon doorgaan, zoals woensdag. De chef was naar de miniatuur-werkplaats en we hadden allebei al iets bij de koffie gehad. 

Dan maar even de benen strekken en een eindje gaan fietsen. Langs ons "onvolprezen Østerstrand".

"Zullen we een late lunch nemen in de stad? Dan slaan we het avondeten over!" Ergo: garnalencoctail voor ons allebei en een gedeelde portie friet.

Afgelopen dinsdag is er weer flink gekapt in de achtertuin. Carl kwam en binnen een dik uur hadden we weer een aanhangwagen vol. Elke week een beetje, zo blijft een mens aan de gang. 

Hier wandel ik achter het Madsbypark. Daar loop ik regelmatig. 

Het wordt tijd dat ik het bos weer eens ga opzoeken.