De omgeving kleur oranje-bruin.

Ziezo, de griep-en de coronaprik zijn gezet en nu maar hopen dat het werkt zoals het moet. Ik reed mee met de chef die even later naar de Makerspace moest. Dat ligt bijna naast het Sundhedscenter waar geprikt wordt. "Ik neem gewoon de bus naar huis", zei ik. De stadsbussen hier zijn gratis! Echt waar! 

Maar ik zou wel een kwartiertje moeten wachten en ik besloot dan maar even naar het centrum te lopen. Ik kocht wat kleine dingen die ik nodig had en zocht naar een bushalte, maar omdat zowat de hele binnenstad opengebroken ligt zijn de buslijnen verplaatst. Ik zocht tot ik bijna bij het station was; en tja, dan kan ik net zo goed helemaal naar huis lopen. Met omweggetjes en zo heb ik best veel kilometers in de benen zitten! Ook wel fijn, vooral omdat de intervalwandeling er deze week bij inschoot vanwege de regen.

Een kijkje op de grachten bij de stadswallen. In herfsttooi.

Hiep hiep hoera!

Vandaag ben ik jarig; alweer een jaartje erbij en nu ben ik gewoonweg 75. Ik geloof het zelf niet, maar mijn lijf voelt het wel.

Daarom heb ik vanmiddag een afspraak met de fysiotherapeut 😅.

De chef was ongezien in mijn sierraden kistje gedoken en ontwierp samen met de goudsmid weer een ring. Dit keer waren het onze oude trouwringen. Hij draagt de zijne al jaren niet meer omdat hij altijd bang is/was om met die ring ergens aan vast te hangen. Hij heeft ooit een ongeluk gezien op z'n werk waar de ring de vinger eraf rukte en sindsdien ligt die ring in het kistje. En de mijne was te klein. Het goud ervan is omgesmolten en daarna in drie strengen gevlochten tot een ring. Prachtig! Een lief en waardevol cadeau 💗.

Mijn verjaardag vier ik in etappes. Vandaag met een lekkere koffietafel met de breiclub.

 

Zondag vieren Carl en ik het samen met de familie. Dat wordt vast en zeker gezellig! Er zit namelijk slechts een weekje tussen zijn en mijn verjaardag. 

En dinsdag komen de vriendinnen waarmee ik naar het koor rijdt. Dat is een jarenlange traditie. Ik ben een gelukkig mens!!

En zóveel lieve telefoontjes, mails en sms'en. Mijn innige dank hiervoor.

Klein koor optreden, Halloween en dagelijkse dingen

We waren maar met de helft van ons koor, maar we kregen toch een leuk applaus. We zongen in het seniorenhuis in het café waar men middageten kon bestellen. Er waren nogal wat eters deze open-dag. Wat zijn er toch veel activiteiten voor (ons) ouderen! Lezingen over allerlei interressante zaken, bingo, bridge, diverse sociale arrangementen.

De leden van ons koor variereren in leeftijd van 64 tot 89 en we zingen elke donderdag. Nee, niet hier maar in de zaal van de kreatieve school naast de musical academie.

In de binnenstad, die hevig lijdt onder werken aan vele wegen tegelijk, opengebroken straten en trottoirs, poppen de Halloween versieringen op. Het is af en toe een doolhof om bij je bestemming te komen.

De poes is weer naar huis. Volgens mij had ze het goed naar haar zin hier bij ons, maar wie weet wat er in een poezenhoofd omgaat.

Ik ging vanochtend mijn rondje maar lopen voordat het weer gaat waaien/stormen. Ik hield het net nog droog. Tja Herfst. De kachel i weer aan, toch gezellig. 

Appels en zo meer

De appelboom bij onze dochter hangt vol met overheerlijke appels en Carl plukte vier grote zakken vol voor ons. 

Een oude soort; Isabella en ze smaken fris en zoet. Ik maakte alvast twee porties appelmoes en zette de sapkoker op. Maar de appels geven nog niet genoeg sap voor gelei; dus dat heb ik opgegeven. Ze staan nu in de werkplaats om te rijpen. 

Dit kwam ik tegen op FB. Een oude Deense hitlijst uit 1962. Toen was ik veel te jong om me hiervoor te interesseren (en ik woonde in Nederland), maar veel van deze liedjes bleven jarenlang aan de top staan. 

Wij kregen vandaag allebei een voet-behandeling van onze dochter. Ze is bezig met de pedicure- opleiding in Odense. Ze wil graag haar eigen bedrijfje gaan runnen. De parttime opleiding duurt een jaar maar dan ben je ook gediplomeerd.

De vakantie van de poes loopt af. Morgen mag ze weer naar huis. Ze heeft het anders goed naar haar zin hier.

Ik haalde vandaag twee nieuwe nachtkastjes. Eerder hadden we een plankje aan de muur, maar dat peerde ik er vannacht af toen ik langs m'n bed af gleed. Iets met te ver op de bedrand zitten, Ik nam het bedplankje mee in de glijtoer. Gelukkig niks gestoten of gebroken. Gewoon verdwaasd gekeken ;-).

Morgen een klein optreden met ons koor. IP Schmidtgården, een activiteitscenter voor senioren houdt een open dag. Wij zingen een uurtje in het café en iedereen die wil mag meezingen.

Samen eten.

Ziezo, de tuin links van het huis ziet er weer toonbaar uit. Carl kwam snoeien en ik hielp met het opruimen en wegbrengen van het groen. Er was weer een flinke berg, zeven grote zakken. Het is er nu nog goed en droog weer voor. Zie hier de zonsopgang vandaag.

Ik maakte vanochtend Franse uiensoep voor vanavond. Die mag de chef alleen opeten want ik ga weer uit eten. Dit keer met de "alten" uit mijn vorige koor. Dat doen we om de twee maanden op verschillende locaties in de stad. Vanavond wordt het Vivaldi.

Ik schreef: al weer uit eten, want afgelopen zaterdag was er een feestje met mijn alleroudste vrienden. Elin werd 70 en nodigde onze oude vriendenclub uit.

Ze had een broodtaart besteld; in feite is dit een heel groot roggebrood waarop smørrebrød belegging. Deze foto is van het www; wij hadden er een met o.a. gebakken vis en zalm. Dat ging er wel in alsof het koek was! 

We waren "maar" met z'n achten, want er zijn er een paar weggevallen en een paar verhinderd door ernstige ziekte. Zo gaat dat met het ouder worden, helaas. Wij kennen elkaar al sinds 1978!!!

Om mijn gewicht op peil te houden is de gymnastiek op maandag, de intervalwandeling vandaag, een paar uur flink werken in huis en vandaag ook in de tuin een goed tegengewicht.

Want anders....

PS: ik maakte ook vanillepudding voor de chef ;-) De stakker ;-)

Zaterdagse zaadjes.

De chef kreeg twee vrijkaartjes voor de show van "Teater Malstrøm". Een deelwijs amateur-theater met een paar profs. Hij kreeg de kaartjes omdat hij vrijwilliger is bij "Makerspace" die een paar voorwerpen voor het theater maakten.

Rock & Glam, met muziek uit de jaren 70, 80 en 90. Ze hadden helaas alleen de metalic rock en punk nummers gekozen en het was maar goed dat ik papiren zakdoekjes bij had waarvan we proppen maakten voor in onze oren.

 Na de pauze hielden wij het voor gezien ;-)

Ik zag ook nog samen met Sandra de eerste film van het seizoen van de "biografklub":

"Rejseholdet, det første mord". Rejseholdet is/was een landelijke recherche-eenheid die in 1917 werd opgericht omdat er teveel verzekeringsfraude werd gepleegd door de burgers. 

In deze film ging het er echter om een moord die verduisterd werd.

Ik ben benieuwd of er meerdere films gaan komen. Deze heeft een speciale vorm voor licht"setting" wat niet iedereen mooi vindt.

Deze week logeert Caroline en Marks poes Nala weer een weekje bij ons. Zij gaan genieten van een najaarsvakantie in Turkije.

Nala ligt graag op de trap. Vandaar kan ze alles in de gaten houden.

Make love not war.

Ik groeide op in de jaren zestig en zeventig. In de tijd van "make love-not war". Dat begon in Amerika als een protest tegen de oorlog in Vietnam. Ook toen waren er demonstraties, maar de meeste hier in Europa waren vredig. Sit-down stakingen, protestsongs, wat ludieke inslagen, we bezetten de opleidingen en uni's en zwaaiden met een banner. Meer deden-en durfden-we niet.

Als we dat nog eens terug konden krijgen!!! Vreedzaam protesteren..

(Oeps; nee zo vredig ging het er toen ook niet toe! Dat dacht je maar. Martin Luther King werd doodgeschoten; de twee Kennedy's ook. In Frankrijk werden fabrieken bezet, Duitsland bleef een verdeeld land en in Nederland vochten we voor gelijke rechten voor vrouwen).

Maar toch...please..make love, not war! Daar schiet immers niemand wat mee op.

Wij gingen naar de film : "Bob Trevino Likes It".  Een hartverwarmende, grappige en hoopvolle film over hoe de meest onverwachte vriendschap een leven voor altijd kan veranderen.

Een Amerikaanse film over goede, vriendelijke mensen en gelukkig zijn er daar veel van. Ook in Amerika! De film is namelijk gebasserd op een waar gebeurde belevenis.

Na tien minuten viel de chef in slaap....Niet vanwege de film, die in het begin een beetje lang was, maar omdat hij de hele middag had gewerkt om het badkamerkastje in de WC opnieuw op te hangen. Dat viel namelijk bijna uit de muur.

Dat was bukken, knielen, water af-en aansluiten, gereedschap halen, opstaan, zitten...Hij was moe! En vandaag heeft hij spierpijn ;-) maar het kastje hangt en alles is weer aangesloten. 

En ik? Ik had een afspraak met vijf oud-collegaas. Voor koffie met appeltaart voor de meesten, voor mij een glas wijn. Toen ik thuis kwam was alles weer opgeruimd! Fijn hè!