De kortste dag...

Vintersolhverv /winterzonnewende. De kortste dag loopt ten einde. De zon kwam om tien voor negen op en ging om tien voor vier alweer onder. Dat geeft zeven uren daglicht. 

Op enkele plaatsen in het land werd de terugkeer van het licht gevierd met lampionnen, vreugdevuur en muziek. Niet hier in de stad. Daar heeft men het druk met het vullen en afgeven van gratis julemad/kerst-levenswaren. Want het aantal families dat hulp zoekt is het laatste jaar verdubbeld!! Veel supermarkten. bedrijven, vrijwilligers en hulporganisaties doen wat ze kunnen. Om te huilen dat armoe nog steeds zo slecht te bestrijden is. 

De laatste zondag van de advent. Nu mogen de kaarsen opbranden dan kan ik morgen een nieuwe kerst-decoratie maken. 

Dit jaar staat hier geen kerstboom. Dat is maar een keer eerder gebeurd en best een overwinning van mezelf om hem niet op te zetten. Maar ach, ik moet hem ook zelf weer aftuigen en...geen zin. We zijn bijna niet thuis die dagen. We vieren kerst de 25.ste bij onze dochter en de 26.ste bij zoonlief. Daar worden dan ook de cadeautjes uitgedeeld.  Ik heb wel een aantal snoeren met lichtjes hangen; en zo het ziet er toch heel gezellig uit.

De oude kerststal staat wel; het ouwetje van mijn oma waarbij mijn schoonvader lang geleden een stalletje maakte. Een beetje verkeerde proporties maar allez, dat mag de pret niet drukken. Kerstmis is een tijd van herinneren.

Nu op naar het licht! Over een half jaar is het midtzomernacht! In het midzomerlied gaan de eerste strofen over het licht dat vanaf kerstmis weer terug komt. What's in a year. Het gaat sneller en sneller hoe ouder je wordt.

Post of niet.

 

Dat was het dan, een tijdperk verdwijnt. Post Danmark brengt vanaf vandaag geen brieven meer rond en alle rode brievenbussen verdwijnen. Omdat een land een postbezorging moet hebben neemt DAO dat per 1 januari over. Hoe dat er in de toekomst uit gaat zien; dat wachten we maar af.

De postbode in zijn rode jasje verdwijnt uit het straatbeeld.

Denemarken is een van de landen dat het meest gedigitaliseerd is. Er worden maar heel weinig brieven meer verstuurd. De enige post die wij ontvangen is een keer per jaar een brief uit Nederland waarin staat dat ik moet bewijzen dat ik nog leef (ivm een klein pensioentje) of als ik een nieuwe pinkaart krijg toegestuurd. Niemand schrijft en stuurt meer brieven, kerst-en of ansichtkaarten. 

Alle andere officiele mededelingen gaan via E-boks en Digitalpost waar je met een MitID moet inloggen.

Post Danmark houdt zich in de toekomst alleen nog bezig met pakjes (net als GLS , DAO, BRING en anderen).

Ik wacht maar af ;-)

Koekjes en Cadeautjes

Afgelopen zondag bakten we koekjes. Vanillekransjes en brunkager (een soort speculaasjes). Die smaken zoveel beter als je ze zelf bakt. Geloof me maar; die komen echt wel op.

Ik wilde er een zak vol van meenenem naar onze laatste koor-dag maar de chef kreeg een acute oproep van het ziekenhuis van Kolding; bij het amubulatorium voor vasculaire chirugie en dat ging voor. De wond is nog steeds niet genezen !!! en ik denk dat het ziekenhuis in Kolding er zich toch weer mee bezig gaat houden. De chef heeft een aanklacht ingediend en ik vermoed dat "men" koude voeten kreeg. Tja, nu heeft hij weer een pico-pomp. Als het over drie weken nog niet beter gaat moet hij de afdeling bellen. 

Ondertussen ben ik toch maar mooi klaar met alle kerstcadeau's. Er staat een volle mand. Ingepakt en voorzien van "til og fra" kaartjes. Dat doen we hier; een kaartje erbij voor de ontvanger met de afzender erop.

December is een tijd van geven. Ik dronk gisteren en kop koffie met een vriendin en had een klein pakje voor haar. Ik zelf kreeg een puzzel; da's niet echt klein, maar dat was mede als dank voor het ophalen met de auto als we naar de breiclub gaan. Aardig toch.

De niet verkochte advent-kalenders liggen nu voor een prikkie bij de supermarkten en ik kon het niet laten om er eentje met dropkogels te kopen. Oef...moeilijk om af te blijven; vooral voor de chef.

De stad was gisteren jarig.

Fredericia

Gisteren kon de stad waar ik woon haar 375-ste verjaardag vieren. Dat is niet echt oud voor een stad. Dat komt omdat het een aangelegde stad is op een destijds strategisch punt. Hier, waar de Lillebælt op haar smalst is, was het veel te gemakkelijk voor vooral de Zweden om het land binnen te dringen. Daarom besloot koning Frederik 111 in 1650 een vesting op deze plaats te leggen. Soldaten, pachters, boeren en veroordeelde gevangenen werden ingezet en zo begon het opbouwen van de wallen in Frederiksodde (zo heette het destijds). En dat met handkracht.! 1 miljoen kubikemeter aarde werd verplaatst; er werden 5000 man ingezet en de boeren van Fyn moesten voor de fourage zorgen

Om de stad te bevolken werden er privilegies, zoals vrijbrieven gegeven aan vluchtelingen, veel Hugenoten, Joden en Katholieken; schuldenaars, veroordeelden en anderen die een nieuw leven wilden opbouwen. Vrijheid van godsdienst was het motto. 

De koninklijke ambitie was dat het een strategische vestingsstad moest worden voor de verdediging van het land en voor handel en zeevaart. Alles steden liggen kaarsrecht naast elkaar (net als in New York) met karre's ertussen.

Om de vesting te verschuilen mochten er geen torens in de stad worden gebouwd zodat je de stad niet van zee uit kon zien. 

De vesting was nauwelijks klaar voordat de Zweden de stad veroverden. De verwoeste vesting werd weer opgebouwd, maar de enigste glorieuze overwinning van de Denen was de slag bij Fredericia de 6.juli 1849. Dat wordt de dag van vandaag nog steeds groots gevierd.

Onder de 2.de Sleeswijkse oorlog, die vanwege te weinig geld niet te winnen was werd de verdediging opgeheven zodat de vesting niet opnieuw vernietigd zou worden. Daarna gebeurde er weinig totdat men in 1909 besloot om de vesting op te geven. De stad kocht de hele zaak en maakte er een stadspark van. De wallen rondom de hele stad zijn nog steeds compleet met grachten en stadspoorten. De wandel- en fietspaden hebben een totale lengte van 16 kilometer. 

Indisch eten.

MMMM, lekker. Na de jacht op kerst-cadeaus gisteren gingen dochter en ik lekker eten in een Indisch restaurantje in de Torvehallen in Vejle. We namen buttercheese en dat was ozo heerlijk.

En dan is het ook nog eens gezellig, zo samen met m'n dochter. 

Vandaag haalde ik de laatste cadeautjes hier in de stad, waar het bruiste van gezelligheid.

Op het stadhuis-plein was er een concert met het gospelkoor Voices of the heart. 

Er waren liefhebbers genoeg voor het treintje.

En op een van de allerdonkerste dagen van het jaar scheen de zon uit een stralend blauwe hemel. Het gouden kalf op hoge poten steekt net met het hoofd boven de kraampjes uit.

Dertien december, de dag van Sinte Lucia. 

Deze foto is van Facebook. De viering gisteren in de St Knuds school/kerk.

Nodig of overbodig.

De chef heeft het er al langer over; de koelkast is aan de kleine kant. Als we wat restjes over hebben, als we eters krijgen of een verjaardagstaart moeten bewaren, als we wat extra levensmiddelen hebben, dan is het schuiven in de ruimte. Maar ja, we hebben niet elke dag eters, verjaardagen of kerst. We hadden een heel oud koelkastje staan in de werkplaats, maar dat is eruit gekiept. Dat was ook veel te duur in gebruik en werd daarom alleen gebruikt voor noodgevallen. Misschien is een grotere koelkast toch wel een idee?!?  Maar of het nodig is....

Wat wel nodig is: een nieuwe top-matras voor mijn bed. Die ik nu heb is veel te zacht voor mijn rug. Liggen is een nachtmerry geworden, ik heb zo'n pijn als ik rond een uur of drie wakker wordt. De matras is besteld! Hoognodig! Ons bed bestaat uit twee boksen, die tegen elkaar aan geschoven zijn met elk een matras én een topmatras al naar behoeften. En ieder een eigen dekbed! 

Het muisje wijst naar de tel-kaars. Hoeveel dagen nog tot kerstavond? 

Volgens mij wijst hij ook aan wanneer de dagen gaan lengen! Nog tien dagen mensen...

Wij zongen vandaag over wanneer de kieviten weer komen; want zeker weten, zongen wij: ze komen terug.

We zongen natuurlijk ook kerstliederen. Mensch, wat hebben we er toch veel; in de Deense taal! (dat komt vast omdat wij natuurlijk geen sinterklaasliedjes hebben).

Nog een keer koor, dan is het kerstvakantie.

De notenkraker houdt het in de gaten.

Morgen ga ik met mijn dochter de (bijna) laatste kerstcadeautjes kopen. Daar knopen we meestal een lunch of als het later wordt een koffieuurtje aan vast.

Gezellig!

Bakken maar.

Koekjes bakken hoort bij december. In ieder geval als je het aan de Denen vraagt. Vanillekranse, brunkager, finsk brød enz. En klejner! Die worden gebakken in olie/vet en die klejner bakten wij zondag. Een hele trommel vol. De kunst is ook om veel van de koekjes-oogst vóór het nieuwe jaar verteerd te hebben, want daarna zijn alle buikjes rond en begint het trainings-seizoen (wat voor velen al na een maandje bekeken is ;-)....

Enfin, na het koffiebezoek later in de middag was de inhoud dusdanig geslonken dat we ons geen zorgen hoeven te maken dat er nog klejner overbijven na de kerst.