Zo glijden de dagen voorbij, als zand door m'n vingers.
Voor ik er weet van heb is het alweer vrijdag; een weekend met een extra uurtje vanwege het terugzetten van de klok.
Ik denk dat ik het heerlijk ga vinden; een uurtje later opstaan
's morgens. Het is ook zo donker.
Wind of geen wind, that's the question. Het waait bijna niet en dat doet het normaal wel hier bij ons. Als het waait dan schuiven de donkere regenwolken uit elkaar. Maar de wind verschuilt zich en de wolken blijven hangen,
snik.
Gisterenavond was ik uitgenodigd bij buurvrouw Ruth, die gastvrouw van een sieraden-party was.
Of ik misschien iemand mee kon brengen, want er kwamen niet veel mensen. Ik schreef twee vriendinnen die allebei graag mee wilden. Kijk, dat streelt mijn hart; dat ze graag mee wilden. Leuk toch. Of we wat kochten, ja...zucht...natuurlijk.
Een vrouw zwicht bij zoveel leuks.
Vanmorgen schreef ik de notulen van de algemene vergadering van het Lunakoor, die we dinsdagavond hielden. Ik ben de secretaresse niet, maar die was op reis en iemand moet het doen. Vier velletjes!
En verder hebben we een paar dagen gewerkt in dochters huis, want dat moet ook bewoonbaar worden gemaakt.
En zo, ja zo glijden de dagen door m'n vingers.
C'est la vie...
