Kinderversjes

Ik was zes jaar toen ik met mijn moeder mee mocht naar de bruiloft van mijn oom en tante. Wij hadden een grote familie en ik was al een paar keer bruidsmeisje geweest. Deze keer niet, maaar...ik moest een versje opzeggen. Dat was gebruikelijk in die tijd. Tijdens het diner werd werd ik pontificaal op een stoel midden in de zaal gezet en zei mijn ingeleerde versje op. Dat versje had op school geleerd, van zuster Michel van de kleuterschool. Thuis hielp mijn moeder met het herhalen van de tekst, zodat die erin geheid zat. Het zal wel diepe indruk op me hebben gemaakt, want ik weet het nog precies!

Een versje opzeggen was destijds heel gewoon. Met moeder-en vaderdag, bruiloften of een andere feestelijke gelegenheid. De tekst was geschreven (of getypt) in de binnenkant en op de voorkant was een afbeelding die je mocht kleuren. Tja, zo leer je wel als kind je verlegenheid te overwinnen.

Overigens is het een heel goede manier om taal te leren. Kinderen houden van rijmpjes en versjes. Jullie kennen ze waarschijnlijk ook nog steeds. Jan Huygen in de ton, Twee emmertjes water halen, Zakdoekje leggen, Zeg moeder waar is Jan enz enz.

Enne, zo leerde ik vele jaren later ook de Deense taal. Ik las kinderversjes met mijn dochterje. Ik leerde als een kind en begon bij het begin. Met Pixi boekjes.

Dat was het weekend.

Mooi weer; wandelweer. Met muziek in m'n oren.

De chef zit nog volop in het "ziekencircuit". De wond geneest langzaam maar er is nog steeds veel wondvocht. Ik ben een trouwe klant bij de apotheek om wond-verband te kopen.

De griep heeft hem ook nog steeds in de greep. Hij wordt er depressief van. 

Ik hing paaseieren aan wat takken. Om alles op te vrolijken.

Ondertussen heb ik ook maar weer eens kleding gesorteerd. Dikke wintertruien eruit en een andere plek gegeven. Kleding die niet werd gedragen, truien van de chef die te krap zaten, dat ging in de zak voor het Rode Kruis.  

De meidoorn (of is het hagendoorn) heet hier hvidtjørn en bloeit overal waar ik kijk...

....en begint zelfs al bloesem te verliezen.

En in het laantje bloeit de Japanse kers volop.

Waarom?

 Waarom?

 Nou, daarom!

Een treffend plaatje uit de Volkskrant.

Want waarom wil Trump Groenland hebben? Om te pralen dat hij Amerika's grondgebied groter kan maken door andere landen te annexeren? Voor de veiligheid van de Noord-Atlanten? Voor de wereld?  De inwoners van Groenland hebben allang de donkere wolk zien hangen als ze een deel van Amerika zouden worden. Geen sociale voorzieningen, geen gratis onderwijs en ziekenhuizen, geen bijstandshulp, enz. Groenland krijgt immers een kollosale economische steun van Denemarken. En wat de verdediging betreft:

Forsvarsaftale for Grønland af 1951 blev indgået mellem Danmark og USA den 27. april 1951.

Faktaboks

Også kendt som 

Forsvarsaftalen af 1951, Grønlandstraktaten af 1951, Forsvarstraktaten 1951 samt Overenskomst i henhold til Den nordatlantiske Traktat mellem Regeringerne i Kongeriget Danmark og Amerikas Forenede Stater om forsvaret af Grønland.

Aftalen indebærer, at USA i regi af NATO skal bistå Danmark i forsvaret af Grønland, og at USA har ret til fri adgang overalt i Grønland. Denne aftale afløste Forsvarsaftale for Grønland af 1941, som var indgået af Henrik Kauffmann i Washington DC den 9. april 1941.

De defensieovereenkomst voor Groenland tussen Denemarken en de VS: De overeenkomst houdt in dat de Verenigde Staten onder auspiciën van de NAVO Denemarken moeten bijstaan bij de verdediging van Groenland en dat de VS het recht hebben op vrije toegang overal in Groenland.

I 2004 blev forsvarsaftalen af 1951 fornyet med en række tilføjelser ved Igaliku-aftalen. Ved aftalen i 2004 var det første gang, Grønland var selvstændig medunderskriver på en forsvarsaftale med USA om Grønland.

In 2004 werd de defensieovereenkomst met een aantal toevoegingen verlengd. Dit was de eerste keer dat Groenland ook zelf de overeenkomst ondertekende.

Thulebase - Pituffik (helemaal in noordwest Groenland) is de enigste basis die nog over is. Eerder waren er heel veel militaire vliegvelden en Amerikaanse basis, die later allemaal opgedoekt werden. Ja, door Amerika zelf. De verlaten basis heeft Denemarken moeten opruimen. Vance kwam naar Pituffik, omdat hij nergens anders welkom was. 

Groenland is een deel van het Koninkrijk, maar beslist zelf! 

Inuulluaqqusi præsidenti Trump / /Adios president Trump

Weer in m'n gewone doen.

Nou ja, bijna dan. Veel kan hij nog niet doen, de chef, maar hij kan wel vooruit komen in huis. Zonder krukken of rollator. En een maal per dag de trap op gaat ook! Juppie. 

Gisteren hing hij zowaar de was op...buiten. Wasmand op de rollator. Er ging wel veel tijd inzitten, zei hij. Ik was namelijk niet thuis, maar naar een overheerlijke en gezellige brunch bij een van mijn vriendinnen die 70 werd. "Laat die was maar gewoon in de machine", had ik gezegd. Maar toen ik thuis kwam kon ik hem droog afhalen. 

Niet iedereen kwam op de foto. We waren met z'n tienen, de jarige aan het hoofd van de tafel.

Het is vandaag nog steeds heerlijk weer. De chef had gisteren ook nog de grasrobot voorzien van nieuwe messen 😮 Na wat gerommel met de electra loopt het robotje weer als een kievit. Gelukkig, want het gras staat best hoog. 

Als de wond genezen is en de arts het goedkeurt kan hij beginnen met revalidatie. Dusss: het gaat veel beter dan ik had verwacht. Hij is een taaie, die man van mij. 

Thuis

Weer thuis, eindelijk is hij weer thuis, mijn mannetje. En het gaat veel beter dan verwacht. Okay, hij loopt moeilijk, maar zonder krukken. Nog flink wat pijn, maar dat geneest. Er kwam/komt nog wondvocht uit die grote snee, maar na een bezoek aan de orthopedische afdeling heeft de chirurg gezegd dat verdere operaties niet nodig zijn. Ook de thuiszorg is afgezegd; ik kan en mag die wond zelf verzorgen.

Ik had chocolade gekocht voor al die aardige verpleegsters en ander personeel op de afdeling. Als dank, want een eigenzinnige patiënt was (is) hij zeker!

Het eerste waar hij om vroeg zaterdagmorgen thuis was koffie met verse broodjes van de bakker en een stuk kaas van de markt.

Uw wens is mijn bevel. Het moet natuurlijk niet de spuitgaten uitlopen, maar op dit moment is híj de patiënt en die verzorgd en verwend moet worden. Oh, ik ben allang blij dat ik niet elke dag op en neer naar Kolding hoef te rijden ;-) Ik heb zelfs tijd in overschot. 

Gisteren kwamen Sandra, Per, Carl en Per's dochter Mathilde op de koffie en ze brachten gebak mee. Een gezellige zonnige zondagmiddag. 

Vandaag maakten we een afspraak om de autobanden te verwisselen (volgende week) en ik bestelde kaartjes voor een musical-avond, waar Caroline en ik heen gaan. 

Zo ging maart zijn gangetje en zijn we in de zomertijd beland. Dat past mij uitstekend!

Eindelijk!

Als alles goed gaat mag de chef morgen naar huis. Ik zeg en denk er maar bij, als alles goed gaat, want hij is drie dagen in isolatie gehouden omdat hij de griep kreeg. Die griep is nog lang niet over, maar ook geen reden om hem in het ziekenhuis te houden. Men heeft bij de laatste operatie gisteren de vacuumpomp/slang verwijderd en de wond gehecht. Een jaap van zo'n 25 cm. Daar komt een "hjemme-sygeplejerske"(thuiszorg) voor zorgen en in het journaal staat dat wij in een huis wonen met een trap naar boven. Voor eventuele hulpmiddelen. Eerst maar een kijken hoe het gaat. Ik ben allang blij dat hij naar huis mag! 

Wij hadden lang geleden al tickets gekocht voor "Alex Nyborg Madsen + A Circle Of Friends". Gelukkig wilde Sandra mee en we hebben het echt leuk gehad. Bluegrass-Folk en Country, voor ieder wat wils. Een paar uurtjes afleiding in ons gezellige Tøjhus.

We waren goed op tijd, maar de zaal zat al bijna vol. We konden nog net een paar goede plaatsen krijgen. Er kwam een echtpaar naast ons zitten dat ietwat jaloers op ons stadje was omdat er zoveel mogelijkheden zijn om naar muziek te luisteren. Inderdaad, voor zo'n kleine stad is er best veel te doen. Als je wilt kun je bijna elke avond ergens heen.

En eindelijk zette ik het voorjaar aan de kop van mijn blog ;-)

De wanhoop nabij.

Dat klinkt heel dramatisch en gelukkig is het niet zó erg. Maar nu gaan we de vierde week in en manlief ligt nog steeds in het ziekenhuis. Hij vindt het erg (vreselijk), ik ook. Altijd thuiskomen in een stil huis, alleen, ondanks alles. Lieve kinderen die er heel goed in zijn om hun vader te bezoeken en mij te bellen. Maar toch ;-( ik word er echt verdrietig en wanhopig van. Het gaat de goede kant uit...maar wel erg langzaam. 

Ik heb ook lieve vriendinnen. Zaterdagavond ging ik er met eentje naar de bioscoop en zagen we een Deense film. Na afloop dronken we koffie met iets lekkers erbij...en tja, weer naar een stil huis. Ik stream series om te kijken; ik kan er af en toe mijn hoofd niet bijhouden. Van boeken lezen komt niks. Ik maak lange wandelingen en rij elke dag naar het ziekenhuis. Gelukkig kan dat wel! Dan beur ik hem wat op, heb iets lekkers bij, drinken we koffie in de voorhal en praten over dagelijkse dingen en de politiek. Wat USA in godsnaam uitspookt in Groenland. Provocerend! Hij heeft zijn veiligheidsraadgever Mike Waltz zogenaamd als toerist gestuurd. Net als Poetin destijds het schiereiland Krim annekteerde. 

Hoe ver moet je gaan...