Havgus

Havgus (hauwgoes).

Zeemist.

De zon scheen.
De wind ging liggen.

14 graden....11 graden....8....7 graden.

De zeemist trok de stad door. Zelfs "hierboven", waar wij wonen, hadden we last van de mist.

Tja...

Hij staat er weer...

Terug van weggeweest. Meer dan een jaar geleden werd hij van zijn sokkel gelicht. Een kleine reparatie, dacht men. Maar het werd een groter karwei dan oorspronkelijk berekend. Hij was verroest van binnen; alle schroeven en bouten moesten vervangen worden.

Maar nu staat hij er weer; het eerste monument van de "onbekende soldaat", onze dappere landsoldaat.

Zo gaat dat..

't Is een drukke week geweest hier in Huize Hansen.

Ik heb gewoonweg geeneens tijd gehad om een blogje te schrijven.

Dinsdag was ik bezig van 8 uur 's morgens tot half tien 's avonds (koor inclusief) bijna zonder pauze, woensdag kwam de rust ook pas na tienen.

 Vandaag......pffftt, had ik (gelukkig) een conferentie. 

In een goed hotel, met een lekkere lunch, interessante tema's.....lekker rustig :-).

Er was nog eten over van gisteren, dus dat was vlug klaargemaakt.

Een avond vrij..!

We hadden nog bioscoop-korting-kaarten en zijn naar de film "Monica Z" geweest.

Een film van Per Fly (spreek je uit als Peer Fluu) over het leven van de zweedse jazz-zangeres Monica Zetterlund.

Waaauw, wat kon díe zingen!

Wat een leven!

Wat een ambitie!

De kleinsten.

Af en toe moet de chef een assistent hebben die wat langer is dan ik ben. Daarom kwam de zoon zaterdag om "even" te helpen met het opzetten van UV folie bij een zaak.

Het werk moest in etapes gedaan worden en zo, met gezellig gepraat, koffie, lunch en weer koffie, werd het al gauw avond.

Philip was meegekomen; de schonedochter had een dagje vrij voor zichzelf.

Dan maar eten bij Asian.

Philip hield het bescheiden. Net als alle kinderen wordt er goed gegeten bij de lunch, terwijl het avondeten mondjesmaat erin gaat.

Vandaag ging de telefoon al vroeg. Carl aan de lijn. Die wilde komen, want Casper was niet thuis en Caroline had vriendinnen over de vloer.

Dan loopt een "baby-brother" in de weg.

De chef moest een hoop drukwerk af maken; de schonezoon moest de olie van de auto vervangen en een nieuwe autospiegel monteren; de dochter maakte auto's schoon....en ik ging met Carl de tuin in. Het terras is geveegd; de afgewaaide boomtakken verzameld; het begin is gemaakt.

Project.

Dirigenten komen en gaan. 

In de 12 jaar dat ik zing hebben we er al vier "versleten".

Nu hebben we Rasmus, een jonge musical-student.

Hij is enorm muzikaal, maar heeft nog nooit een koor gedirigeert.

Hij heeft ook nog nooit zangles gegeven en daarom neemt hij, naast zijn studie, arrangementen en auditions les van een leraar die hem de kunst van les geven en dirigeren bijbrengt.

Wij zijn de proefkonijnen en daar hebben we heel veel plezier bij!

Wij zijn dus zijn "project".

Hij is jong; jonger dan vele van onze kinderen, voor sommigen jonger dan hun kleinkinderen.

Maar de muziek straalt van hem af.

Hij vereert zijn oma, die een muzikaal talent was  is, die opera zingt en jazz-piano speelt.

Hij zelf is meer liefhebber van rock muziek en peilde of wij daar helemaal wars van waren.

Ach, wij zijn grootgeworden met de Beatles en de Stones, met Tina Turner en Bruce Springsteen, dus.....

Kom maar op Rasmus!

Mede leiding..

Er komt een reformatie voor de vak-opleidingen.

Of eigenlijk is de wet al aangenomen, we wachten nog op de bekendmaking, waar de laatste puntjes op de i worden gezet.

Deze verandering kost geld.

160 miljoen kronen (2,6 mill euro) en dat geld wordt van de studiebegeleiding genomen.

Bij ons komen er voorlopig geen ontslagen, omdat we al twee man minder zijn. Mijn plotseling overleden collega en mijn STU maatje, die naar Odense is vertrokken.

Maar er moet wél veel veranderd worden binnen ons "bedrijf".

Daarom waren we gisteren met z'n allen op Gammel Avernæs op het schiereiland Helnæs (zuidwestFyn).

Zo ver van de bewoonde wereld dat er geen internet was; de telefoons geen contact met de buitenwereld kregen; kortom rust om uit te zoeken waar we ons in de toekomst mee bezig gaan houden.

We hebben hard gewerkt; hadden ook tijd om een aantal besprekingen al wandelend te voeren; kregen een heerlijke lunch en keerden moe maar voldaan weer terug.

Gekocht...

Een pak voor de chef; een spijkerbroek voor de chef; een jurkje voor mevrouw....maar niet echt "wat ik zocht".

Een dagje Flensborg.

Altijd leuk; in een leuke stad; met lekker weer voor de tijd van het jaar.

Na afloop boodschappen doen in Handewitt, zo kunnen wij er weer een tijdje tegen.

Hoeveel?

De zon scheen over het water en wie heeft dan zulke sterke benen (wielen) om daar zomaar aan voorbij te rijden?

Ik móest gewoon eventjes de wagen uit.

Ik had de hele ochtend dikke mappen met documenten van psychiatrische centra, psychologen en scholen gelezen; dit alles uitgeplozen en neergekrabbeld (getypt op pc) in diverse schema's om er voor te zorgen dat een aantal jongeren in aanmerking komen voor de STU , een bijzondere opleiding voor bijzondere jongeren.

Dit moet over twee weken worden voorgelegd aan de visitatie- commissie. Want zo'n opleiding kost geld... (alsof deze jongeren ooit géén geld kosten, ongeacht wat je verzint).

Enfin; ik moest er even uit.

Terwijl ik wat foto's knipte, dacht ik eraan hoeveel kinderen en jonge mensen er inmiddels "door mijn vingers" zijn gegaan.

Duizenden...echt waar.

In het pedagogische werk toen ik net hier kwam wonen;  bij de opvang gezinnen, waar ik kinderen inschreef voor dagopvang, bij het arbejdsbureau en de EGU opleiding; als projektleider van het "Ungdomshus" en nu al jaren als studie-raadgever en speciaal consulent.

Duizenden!!!

Ik kom ze nog wel eens tegen, de "eerste lichting". Ze werken nu, hebben grote kinderen, een carrierre...

De "tweede lichting " studeert of werkt,  krijgt zelf kinderen....

Vorige week werkte ik samen met een maatschappelijk werkster, die ik nog in de 9.klas had gehad.

 Bij de raadgeving kwam een jongeman met de groeten van zijn oma......

Ach, de tijd loopt..

Pantha Rhei.

Ik werk nog steeds met veel plezier hoor...

Ieder kind, elk jong mens, een cadeau!

Zondag? Zondag!

Het was zo'n skøn weer vandaag! De hagedoorn is uitgesprongen; de velden groenen iedere dag meer.....en wij maakten een flinke wandeling, terwijl de printmachine aan het werk was.

Normaal gesproken kan hij het best alleen af. Deze keer kwam er de klad in en liep de rol scheef. Dus bij thuiskomst kon alles bij het oud papier.

En áls een opgave tegenzit, dan is het net of het blijft spoken!

Enfin, na wat vereende pogingen en schouder aan schouder is het werk afgekomen. Het kan morgen gemonteerd worden en dan komt GELUKKIG de zoon helpen!

Maar in de tussentijd bleef het skøn weer.

Ik kreeg een "gækkebrev"....

...en omdat ik niet kon raden wie die gemaakt had, ben ik nu Carl een paasei schuldig.

(ps: het is geen bloem, dat groene met rood, maar een raket; 't is maar een weet !).

 De schoonzoon heeft er weer een stopkontakt in de "voormalige" garage bij gemaakt.

Oh, ja, ik zou het nog op de foto zetten...

De werkplaats.

Nu kunnen er nog meer plakaten, affiches en dergelijke worden gedrukt, zoals deze sprookjes-afbeelding.

En rechts staat de printer voor het foliewerk.

De garage?

Daar staat nu onder andere de heater om kleding van merken en logo's te voorzien.

Plus een heleboel meer.......

Zondagavond; bijna acht uur. 

Ik ga "bank-hangen".

Schip

Even langs de haven, maandag...

Warmer weer, een beetje mistig....

Jaaaaa, daar komt het voorjaarslicht.....

Warm

Het weer is warmer; kleine Carl ook.

De chef moest vandaag het werk een paar uur stop zetten, want Carl was ziek en moest bij de creche gehaald worden.

 Een beetje slapen; iets eten; veel drinken..... rond twee uur waren zijn "grote" zus en broer thuis en namen de oppas over.

Daar zijn ze goed in! 

Kleine Carl werd als koning behandeld en zorgde er dus voor om als een echte man flink ziek te lijken.

Maar ....hij zal toch wel iets onder de leden hebben, want "grote" broer is ook in bed gekropen.

Morgen werkt de papa thuis...vrijdag zien we wel weer verder.

Vanavond hebben we daarom maar even wat bijgewerkt.

Is dat ook weer klaar om afgeleverd te worden.

Voor vrede.

Kaj Munk

het originele manuscript

In 1943 schreef Kaj Munk dit gedicht, dat nog steeds elk jaar in maart gezongen wordt.

HET BLAUWE ANEMOONTJE                     DEN BLAA ANEMONE

Wat gaat er hier gebeuren                 Hvad var det dog, der skete?
Mijn diepbevroren harte-kwarts            Mit vinterfrosne Hjertes Kvarts
Moet wel smelten bij het zien ervan       maa smelte ved at se det
de eerste dag in maart                    den første Dag i Marts.
Wat brak er door de zwarte grond          Hvad gennembrød den sorte Jord
en gaf het met een zeeblauwe waas         og gav den med sit søblaa Flor
een sprankje hemelkleur                   et Stænk af Himlens Tone?
Het kleine anemoontje                     Den lille Anemone,
dat ik vorig jaar hier plantte            jeg planted der i Fjor.

Van Lolland heb ik haar gehaald           Paa Lolland jeg den hented,
Een liefkozing van mijn geboorte-eiland   et Kærtegn fra min Fødeø.
en zo wachtte ik maar af                  Saa gik jeg her og vented
en dacht, dat kan nooit bloeien           og tænkte, den maa dø;
Het mist zeker haar bosgebied             den savner jo sit Skovkvarter,
haar zuivere lucht, haar vette klei       sin lune Luft, sit fede Ler;
in deze vijandelijke zone                 i denne fjendske Zone
vergaat mijn anemoontje                   forgaar min Anemone;
ik zie haar nooit meer                    jeg ser den aldrig mer.

Nu staat ze hier te knikken               Nu staar den der og nikker
als winnaar in het gruis van Jutland      saa sejersæl i Jyllands Grus
ontembaar en zeker                        ukuelig og sikker
ondanks eenzaamheid en mist               trods Ensomhed og Gus,
alsof al's werelds tegenslag              om Alverdens Modgang her
haar een diepere waarde geeft             har givet den et større Værd,
een kleine amazone                        en lille Amazone
en toch mijn anemone                      og dog min Anemone
blauw als de golven der zee               som Søens Bølge skær. 

Wat was er hier gebeurd                   Hvad var det dog, der skete?
Mijn hart zo koud en hard als kwarts      Mit Hjerte koldt og haardt som Kvarts
dat smelt bij het aanzien                 det smelter ved at se det
de eerste dag in maart                    den første Dag i Marts.
Ik dacht, ik ben het voor altijd kwijt    Jeg tænkte: "Evigt skiltes ad
mijn ziel en blijdschap en ik zat         min Sjæl og Glæden," da jeg sad
in de grauwe kille winter                 i Vintrens grumme Done.
Nu zorgt mijn anemoontje                  Nu gør min Anemone
dat ik me weer vrij en blij kan voelen    mig atter fri og glad.

Want deze zuivere kleur                   For denne rene Farve
is voor mij net een voorjaarsdoop         den er mig som en Vaarens Daab,
die laat me opnieuw erven                 den la'r mig nyfødt arve
een eeuwigheid van hoop                   en Evighed af Haab.
dus buig ik mij naar de grond             Saa bøjer jeg mig da mod Jord
en aai voorzichtig je zijdeglans          og stryger ømt dit Silkeflor,
een stukje van de genade-troon            en Flig af Naadens Trone.
Jij klein anemoontje                      Du lille Anemone,
wat is onze schepper groot!               hvor er vor Skaber stor!

(Kilde:
Kaj Munk: "Den skæbne ej til os", side 61-62,
Nyt Nordisk Forlag — Arnold Busck, København 1

Geschreven in oorlogstijd. Een half jaar later werd hij doodgeschoten. 

Kaj Munk, de dichterdominee. Geboren op het eiland Lolland en vanwege zijn ambt  verplaatst naar noord-west Jutland. Een verzetstrijder, wat tussen de lijnen doorte lezen is.

Voor iedereen in Oekraine; voor iedereen die geen oorlog, strijd en onrust wil.

Voor vrede.....

De boekhoudbak.D

De boekhoud-bak is weer leeg na een paar uur werken.

Op de grond nog het overgebleven papier.

Boekhouding gedaan, rekeningen uitgeschreven 

en rekeningen betaald.

Maart kan beginnen!

Na een paar heerlijke voorjaarsdagen was het vandaag maar matig qua temperatuur.

Het zonnetje liet zich ook niet zien.

Omdat er morgen werk-assistentie komt, heb ik maar "hindbærsnitter" gebakken.

(vertaald: frambozenkoek).