De zon scheen over het water en wie heeft dan zulke sterke benen (wielen) om daar zomaar aan voorbij te rijden?
Ik móest gewoon eventjes de wagen uit.
Ik had de hele ochtend dikke mappen met documenten van psychiatrische centra, psychologen en scholen gelezen; dit alles uitgeplozen en neergekrabbeld (getypt op pc) in diverse schema's om er voor te zorgen dat een aantal jongeren in aanmerking komen voor de STU , een bijzondere opleiding voor bijzondere jongeren.
Dit moet over twee weken worden voorgelegd aan de visitatie- commissie. Want zo'n opleiding kost geld... (alsof deze jongeren ooit géén geld kosten, ongeacht wat je verzint).
Enfin; ik moest er even uit.
Terwijl ik wat foto's knipte, dacht ik eraan hoeveel kinderen en jonge mensen er inmiddels "door mijn vingers" zijn gegaan.
Duizenden...echt waar.
In het pedagogische werk toen ik net hier kwam wonen; bij de opvang gezinnen, waar ik kinderen inschreef voor dagopvang, bij het arbejdsbureau en de EGU opleiding; als projektleider van het "Ungdomshus" en nu al jaren als studie-raadgever en speciaal consulent.
Duizenden!!!
Ik kom ze nog wel eens tegen, de "eerste lichting". Ze werken nu, hebben grote kinderen, een carrierre...
De "tweede lichting " studeert of werkt, krijgt zelf kinderen....
Vorige week werkte ik samen met een maatschappelijk werkster, die ik nog in de 9.klas had gehad.
Bij de raadgeving kwam een jongeman met de groeten van zijn oma......
Ach, de tijd loopt..
Pantha Rhei.
Ik werk nog steeds met veel plezier hoor...
Ieder kind, elk jong mens, een cadeau!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Gezellig, laat gerust een reactie achter!