Verkocht.

Ons chalet is verkocht.

Hoera en poeha.

We hebben er tien jaar van genoten, maar de laatste tijd werd het meer een last dan een lust.

Je moet het toch bijhouden, nietwaar?!

Dan moet er weer geschilderd worden, of een raamkozijn moet worden gerepareerd. Dan is er weer iets met de geiser, of de koelkast. Over het terras buiten zullen we het maar niet hebben; die tegels zijn al jaren aan vervanging toe.

En dan die hoge heggen, die elke zomer gesnoeid moeten worden.

Het is net een werkkamp, klaagde de chef.

Nu is het verkocht.

Aan mensen die wat meer in de buurt wonen.

Mensen die graag een stekkie in het groen willen.

En in het groen ligt het. Bijna in de bossen.

Het is nergens zo stil als op De Breyenburg bij het brinkdorp Sint Anthonis in Brabant.

We hebben er veel goede herinneringen aan.

We zijn er vele keren alleen geweest.

Of met de kinderen, en kleinkinderen. Met vrienden, met familiebezoekers. Of de kinders leenden het.

Het was leuk en het is goed zo.

Verkocht.

Dat betekent ook dat we geen staangeld meer hoeven te betalen. Geen verzekering en bijkomende kosten.

Van dat geld kunnen we gemakkelijk een aantal overnachtingen in een hotel/motel betalen.

En ik heb ook nog familie.....met logeerplekken......