Dagje Corfu

Met de pont naar Corfu.

Dat was een uur en een kwartier varen.

De pont vaart vanaf Messolonghi, 24 kilometer ten noorden van Sivota...te bereiken via bergwegen.

Ja en dan moet je nog een kaartje kopen.

(alles staat op z'n Grieks).

Eindelijk ging het loket open. In redelijk Engels werd ons verklaard dat we een retour ticket kregen, dat een hele week geldig was. 

Er werd een lange strip uitgeprint die werd opgevouwen, waarna er aan de boven-en onderkant langs de perforatierand een stuk  werd afgescheurd.

In de rij naar de boot waar er weer gecontroleerd werd en er weer een stuk van het ticket werd afgescheurd, waarna we de pont op konden rijden.

Het zijn grote ponten die hier varen; net als vroeger op de Storebælt (GroteBelt).

Er is plaats voor wel zo'n vierhonderd man.

Een grote launch waar je eten en drinken kon kopen, tv aan boord (jubel als er voetbal op is. Dan wordt er hevig gediscuteerd) en banken om op te liggen voor vermoeide chauffeurs.

In Corfu-stad parkeerden we de auto buiten de stad. 
Je mag (en kunt) de binnenstad niet in met de auto.

Smalle straatjes.

Mooie pleintjes.

Siësta tijd (en even spelen met het hondje)

Er is een oude stad, een "nieuwe burcht" en een synagoge.

Het was er rustig. De toeristen-stroom is het grootst in augustus.

Minder mooi is al het afval.

Dit hier op de foto wordt natuurlijk opgehaald, maar wat is er veel weggooi-spul in Griekenland. Alleen al die plasticflesjes met water. Geen retourssysteem, geen pand, geen sortering. Oef.

Wel mooi is de halsketting die ik kreeg van mijn lief.

Die had hij gekocht, terwijl ik rondneusde in een heel klein boekenstalletje. 

Mijn boek was uit; het bibliotheekboek op mijn telefoon was onleesbaar vanwege afwezige wifi en ik was op zoek naar een Engels-of Duitstalig boek.

Gevonden!

Cartes Postales- van Victoria Hislop.

Een boek met allemaal verhalen uit Griekenland.

Goed. Heel goed.

En zo leer ik heel veel over de streek waar we beland zijn.

Happy met mijn mooie ketting en mijn boek.

We moesten de laatste pont halen!!

Natuurlijk stonden we op de verkeerde plaats te wachten.

Er stond niks aangegeven, maar de pont waarmee we waren aangekomen lag nog op dezelfde plaats, dus daar wachten wij.

Ik vertrouwde het niet en ging het aan een paar jongelui vragen. Oh nee, die pont ligt een eind verderop.
Een paar honderd meter verder, aan een andere kade lag de pont.
Aansluiten in de rij, raampje open: "Uw ticket alstublieft. ...Nee meneer, dit is geen ticket, dit is een voucher. Die moet u inlossen bij het loket aan de overkant"
Shit, naar het loket gesjeesd, waar een lange rij mensen stond te wachten.
Eindelijk mijn beurt.
"Wat is het kenteken van de auto?"
Uh, we hadden een huurauto en ik wist alleen de eerste drie letters.
Gelukkig stond de chef achter het lokettengebouwtje en kon ik net door de ramen de rest van het kenteken zien.
De juffrouw typte alles in op een pc, waarna er weer een lange strip uit de printer kwam. Dubbelvouwen, bovenkant eraf, onderkant eraf en weer naar de pont.
Het was druk op de pont. Er moesten veel vrachtwagens op. Barstensvol...maar we hadden het nog net gehaald.

Adieu Corfu.