Vorige week strooiden wij, haar kinderen, haar as uit op het kerkhof van haar geboorte- en de laatste veertien jaren ook weer haar woonplaats.
Vorige week zeiden we tegen elkaar dat het goed was en lunchten we met z'n vieren in het mooie Bomenpark.
Vorige week haalde haar jongste kleindochter het artsenexamen en slaagde haar oudste achterkleinkind voor het rijexamen.
Een mooi lang leven.
Vier kinderen, acht kleinkinderen en elf achterkleinkinderen rijk.
Ik keek in het poesiealbum dat ik op mijn zevende verjaardag van Oma Oss (zo noemden wij haar) kreeg.
Zie hier, mijn Moeders karakteristieke handschrift:
Mijn vader heeft er als eerste ingeschreven. Hij was meer litterair en schreef een gedicht van Guido Gezelle.
Mijn buurmeisje Seeltje B. Waarschijnlijk is ze ooit Sheila gedoopt, maar dat konden nog zij of ik schrijven. (haar broertje heette Geoffrey en wij noemden hem Schoffie alsof het de gewoonste zaak ter wereld was)
Mijn broertje Rens schreef een jaar later met grote hanenpoten in het album. Hij is immers bijna twee jaar jonger dan mij.
Mijn eerste vriendje Frans H, wiens vader houtsnijder was en prachtige kasten maakte.
Die lieve hartelijke zuster Michel van school en later juffrouw Kuijlaarts van de tweede klas.
Mijn tante Marijke, die maar zes jaar ouder is dan ik en er hele mooie plaatjes bij plakte.
Mijn schoolvriendin Clara J, die een paar jaar geleden gestorven is.
En Katia, die Frans sprak en uit België kwam (als ze lacht kun je helemaal niet horen dat ze Frans is, zei mijn jongste broertje).
En nog vele anderen....
Mooi om te hebben; mooi om op terug te kijken.
Oh wat mooi zeg! Prachtige herinneringen.
BeantwoordenVerwijderen