Doe maar wit.

Zeg nou zelf: er is niets dat zo zomers aandoet dan een wit tafellaken op een tuintafel tijdens de lunch.

Je moet ze wel strijken, die kleden, maar gelukkig vind ik strijken geen vervelend klusje. Frisse was, net van de waslijn en dan strijken - dat ruikt zo heerlijk! 

Zo, met m'n strijkplank voor de tv gaat het snel. En ik hou wel van die netjes gestreken stapeltjes in de kasten.

Daarom strijk ik ook met alle liefde de spierwitte tafelkleden.

Ik heb er nog die van de chef's oma afkomen. Voorzien van een geborduurd monogram, zoals dat in die tijd gebruikelijk was.

Ik nam er twee mee die van mijn moeder afkomstig zijn; niemand wilde ze - ik wel.

Het voordeel van witte tafelkleden is dat je ze kunt koken of wassen op 90 graden. Daardoor verdwijnen de meeste vlekken.

Ik heb wel meer witte spullen. Badlakens bijvoorbeeld. Die kunnen ook in de kookwas en zijn heerlijk schoon en gegarandeerd bacterievrij. Ik heb er nog die al twintig jaar oud zijn en die zijn eigenlijk aan vervanging toe. Ze zijn dungesleten (dat droogt wel fijn). Toch eens gaan rondneuzen in de opruiming.