Prik

Ik was afgelopen donderdag toch maar even naar de dokter gegaan, want de grote bult op mijn gestoten en blauwe been wilde maar niet slinken.

Twee artsen bogen zich over het been en besloten om me naar de polikliniek der chirurgie te sturen.
Daar was ik vandaag (heerlijk snel allemaal nietwaar) en de vrij jonge arts zei "dat het na een poosje echt zou slinken en verdwijnen".
Maar het was wel een grote uitstulping, vond hij.
Hij betaste de bult, keek naar de zwelling die naar mijn voet trok en plotseling kon hij zich niet inhouden: "zal ik erin prikken?".
Ik zag zijn ijver.
"Jaaa, doen!" zei ik. Ik ben die bult echt zat.
Hij nam een joekel van een spuit; met een tien centimeter lange naald, maakte de plek heel goed schoon, legde watten op mijn been en ...prik!
Er kwam....niks.
Hij probeerde een paar keer opnieuw te zuigen, maar er kwamen slechts een paar piepelende druppeltjes.
"Gedroogd bloed; niks aan te doen mevrouw.
Het lichaam moet zelf zorgen voor de schoonmaak".
Gelukkig is het niets ernstigs. Het doet ook geen pijn. 
Over een maand terugkomen als het er nog hetzelfde uitziet.
Hello bulge.