Wat een weer weer.

Er is weinig zo troosteloos als een foto van een lege parkeerplaats terwijl de regen op het dak klettert.

Het is hier niks dan regen - wind - storm - regen - regen - windstoten - en nog meer regen.

We zullen ons terras ietwat moeten omleggen; 

er blijft veel te veel water opstaan. 

Als het droog is..

Als het ooit weer droog wordt..

Zucht.

We slaan het ontbijt over en gaan ergens lunchen.

Pfft, voor weinig geld; alles met 50% korting.

Het was er afgeladen vol; tja wat wil je!

Ik gaf het toilet beneden en de hal een extra goeie beurt.

Maandagavond komen er 15 vrouwen hier naar een sierraden-party.

Mijn vriendinnen met dochter, mijn eigen dochter en kleindochter, wat vrouwen van mijn koor, een paar buurvrouwen. Zo heb je snel een keet vol. Ik ga wat theebroodjes kopen en twee vriendinnen brengen zelfgebakken taart mee ;-)

Waarschijnlijk ziet niemand dat ik zo gepoetst heb. Logisch ook; meestal zie (en ruik) je het pas als het NIET schoon is.

Maar ja, ik weet nu zelf dat er geen stof en vuil meer ligt.

(en als de spinnen die in de spouwmuur wonen zich nu ook verscholen houden..).

Het regent alweer.

Ik kruip in m'n stoel en ga lezen.

In een oude biografie over de gestorven dichter en zanger 

Björn Afzelius.

Ik denk niet dat jullie hem kennen.

In Zweden en Denemarken was hij een beroemdheid. Lang niet geliefd door iedereen; een beetje een provo en protestzanger.

Dit lied staat op zijn laatste LP

...vóór de stilte..

En ik luister naar de muziek van Agnes Obel; zo mooi!

Riverside; dit zongen we laatst met het koor.

Allebei wat weemoedige muziek.

Dat hoort wel bij dit weer.