Geen kampvuur, wel een blauw oog.

Sankte Hans, Sankte Hans...Nee, geen of weinig kampvuren op de stranden dit jaar. Geen heksen naar Bloksbjerg gestuurd en geen enkele verbrand op de top van de brandstapel. Weinig boze geesten dit jaar om weg te jagen - behalve die corona dan!

En tóch was het midzomernacht. 

Met het mooiste weer sinds jaren....

Wij fietsten langs de obelisk die ooit door de Franse gereformeerde kolonisten is opgezet.

Onze stad is geen natuurlijke stad. Nee, normaal gesproken zou niemand hier een nederzetting placeren. Het water in de Lillebælt hier heeft veel stroming en nederzettingen lagen daar waar het water rustig was en waar je goed kon vissen. Maar de plek was wel ideaal om een vesting te bouwen omdat men vanaf hier een heel goed overzicht had op eventuele vijanden.

Die vesting kwam er, met z'n wallen en grachten, palisaden, stadspoorten en soldaten.

Die soldaten en ander goed volk moesten eten, een onderkomen hebben, van kleding worden voorzien en meer van dat. De stad moest bewoond worden en Frederik de 3 verklaarde de stad voor vrijstad. 

Boeven, dieven en moordenaars vonden een plekje en men inviteerde vervolgens de Hugenoten, de Frans/Belgisch vervolgde gereformeerden omdat zij "een nijver volkje waren en de stad veel goeds konden brengen". Ze brachten tabaksplanten mee, bebouwden het land, smeedden zilver en staal en kwamen met vele andere ambachten. De stad was goed voor hen en zij waren goed voor de stad.

Daarom hebben veel mensen die in Fredericia wonen of wiens voorouders hier vandaan komen Franse namen. Armand, Le Blond,

Devantier, Dufresne, Deleuran, Desmarets, Dupont, Fournaise, Honore, Lefevre, Le Pierre, Louison, Vilain.

In het begin sprak men onderling Frans maar een paar generaties later sprak men meestal Duits en werden sommige namen "verduitst"

Armand werd Hermann en Le Pierre werd Stein.

Mijn man en kinderen dragen Deleuran als tussennaam.

We rustten uit bij de haven in de stad.

Wil je even zien hoe het weer hier is?

Prachtig weer en gelukkig niet zo warm als in Brabant.

Het zeewater is maar 17 graden warm, maar als je ziet hoeveel mensen erin gedoken zijn...! Vikingen ;-)

In de zon was het warrum! We hadden mensen/klanten op de koffie en zelfs al was de tafel-parasol uitgeklapt liep het zweet van ons gezicht af.

Na de koffie moesten de chef en ik nog twee planches afgeven op het gemeentehuis en ik zei dat we nú een grotere parasol gingen kopen. Zo gezegd zo gedaan. Een parasolvoet hadden we nog, alleen is dat ding loeizwaar. Om hem op z'n plaats te krijgen trokken en duwden we en oeps, ik verloor m'n evenwicht en gleed het perk in. Au, ik stootte m'n wenkbrouw aan een van de stenen op het terras en loop nu met een prachtig blauw oog. 

De parasol staat - nu ingeklapt - want toen we klaar waren zaten we in de schaduw.

En dat blauwe oog verdwijnt vanzelf (al meent de chef dat ik een zonnebril moet opzetten als ik boodschappen ga doen).